Zelfs haar snor is mooi. Hij veegt hem af met zijn duim en laat een toefje zitten om weg te zoenen. Hij smelt als het bierschuim op haar lip, zelfs als ze ‘goal!’ naar het dartbord roept.

Het is haar maagdentocht, nooit eerder zag ze darts in het echt. Ze vraagt haar lief of het doel de bull’s eye is, hij kust haar snel, zodat ze zwijgt. We zijn in de AFAS Live in Amsterdam voor de kwartfinales van de samen met vrijgezellenfeesten, gezinnen en een relatieve overrepresentatie van Ali G’s in piepend geel trainingspak. We zitten aan lange biertafels, dwars opgesteld ten opzichte van het podium. Zijwaarts kijken geeft kramp, dus het picknickhout zit bij de meeste toeschouwers als paard tussen de benen.

Biersnor en haar vriend zijn onze tafeloverburen. Ik hang naar achteren tussen de schouders van mijn lief, achter ons hangt een vrouw precies zo in haar man. Vijftig jaar getrouwd dit jaar, dit was zijn cadeau aan haar. Hij houdt zijn hand waaks omhoog om haar af te schermen voor het bier dat uit de pul van een jongen aan de belendende tafel gutst. Die heeft vanmorgen thuis met textielstift op zijn shirt geschreven: ‘Ik ben geen gynaecoloog, maar ik wil wel even kijken.’

Achter geen-gynaecoloog zit een vriendinnengroep die na elke set ‘beffen!’ gilt en het vervolgens uitkraait van plezier. Dan: consternatie in de befcontreien. Er breekt een opstootje uit wanneer een toornige bewaker een toeschouwer die is gaan staan terug op de bank smijt. De security wordt gewezen op het continu langsgolvende spreekkoor (‘stand up if you love the darts’) en trekt zich terug in de schaduw.

Het kan biersnor en haar bewonderaar allemaal niet deren. Hij pakt natte frietjes van de vloer om uit te leggen hoe de puntentelling werkt. ‘Je begint dus allebei met 501 punten en wie als eerste bij 0 is, wint een leg. De laatste pijl moet altijd in een "dubbel"-vakje komen, dat is de buitenste ring.’ Hij pauzeert even. ‘Net als op tv, snap je?’

Darts is kunst

Wat je op tv wél hebt en in de zaal niet: het bezielde commentaar van de man die vooraan stond toen de sch’s werden uitgedeeld: Frank Vischschraper. En zijn sidekick, Jacques ‘The Human Calculator’ Nieuwlaat, die is, zelf ook weleens een pijltje durft te gooien en daar on air ook weleens over durft te beginnen. 

Darts is een concentratiesport te midden van duizenden onstuimige bananen-in-pyjama met een stuk in hun kraag

Hun commentaar is kunst. Welbeschouwd kun je over een pot darts niet veel anders zeggen dan ‘raak’ en ‘mis’, toch gaat het over spelers die hun tegenstander ‘afstraffen’. Over ‘grotemannenfinishes’ en over ‘druk zetten’. Ook gehoord: ‘Het begint zelden met de comeback.’ Darts is echter niet tactiek. Darts is een concentratiesport te midden van duizenden onstuimige bananen-in-pyjama met een stuk Darts is ook kunst.

De mastercaller kondigt aan dat Dirk zo moet spelen en Biersnor vraagt me of die leuk is. Ik vind Dirk erg leuk. Dirk is een soort best of van alle jongens met wie ik op de havo zat. Onwillekeurig denk ik aan wat ze in de tv-studio over hem zouden zeggen. ‘Dirk heeft zo zijn eigen visie op dubbels. Hij probeert zijn tegenstanders altijd aan het denken te krijgen. En als dat niet lukt, gaat hij scorend he-le-maal los, zodat hij veel tijd heeft voor zijn  

Vertaling: Dirk probeert zo vaak mogelijk raak te gooien. Als dat niet lukt, probeert hij vaker raak te gooien. En dan het liefst sneller dan zijn tegenstander, want dat is hoe je wint.

Zo vergevorderd is de uitleg voor Hare Biersnor nog niet. Haar vriend zegt dat je ‘soms wint als je een bepaald aantal legs hebt gewonnen, maar vandaag spelen ze in sets. Dan moet je drie legs winnen om een set’ – een broodje pulled chicken scheert rakelings voorbij – ‘te winnen.’ Dan loopt hij naar de bar. Biersnor kijkt zijn billen na tot om de hoek. Ze leunt over de tafel naar me toe, haar ogen tot samenzweerderige spleetjes geknepen. ‘Hij denkt dat ik dom ben, maar ik ben dronken.’

De pretentieloosheid is het mooist

Wat ik mooi vind aan darts, wil ze weten. Ik hoop dat ze dit stuk leest, want ik kreeg het niet over tafel geschreeuwd: het is de pretentieloosheid. Darters zijn niet de vergetelheid in gemediatraind. Darters dansen van blijdschap, darters zeggen darters zingen elkaars opkomstnummer als de interviewer dat van ze vraagt.

Die interviewer is al sinds eeuwen de schermvullende verslaggever Arjan van der Giessen, bijnaam: ‘The Feather’. Toen Jermaine ‘The Machine Gun’ Wattimena afgelopen WK een pot verloor en zuur voor de camera verscheen, kapte de fijnbesnaarde Van der Giessen het interview na vijftien seconden af. Een letterlijk verslag:

The Feather: ‘Wat kun je jezelf verwijten?’

The Machine Gun: ‘Veel. Alles. Ik heb verloren, wat wil je horen?’

The Feather, tegen de regie: ‘Oké, stop er maar mee.’

Maar goed, dat schreeuwt nogal lastig. Ik roep wel ‘hij houdt er ook van!’ naar de Biersnor en wijs daarbij naar mijn lief. Het wás al liefde op het eerste gezicht, die zondagmiddag in mei jaren geleden, maar toen ik dat uitgewoonde Unicorn Eclipse-bord aan de binnenkant van zijn voordeur zag hangen, kon ik echt

Het uitvergrote gezicht van Messi

‘Eigenlijk’, zegt de vriend van de Biersnor die terug is van de bar en daar klaarblijkelijk heeft nagedacht over zijn uitleg, ‘is darten zoals penalty’s met voetbal. Elke beurt is spannend: gaat-ie erin, gaat-ie er niet in? Maar dat dan de héle wedstrijd lang.’ Hij wijst naar het podium, waar op een scherm het getergde hoofd van Joe ‘The Rockstar’ Cullen zeven bij tien meter groot wordt getoond – ‘en je ziet dus de hele tijd hun gezicht erbij, dus het is ook veel emotie.’

Ik ging in dit stuk geen voetbalanalogie gebruiken, maar nu het gras al voor mijn voeten is weggemaaid: stel je een wedstrijd voor waarbij je links het veld hebt en rechts negentig minuten lang het uitvergrote gezicht van Messi. Dat je kunt zien wat de spiertjes rond zijn ogen doen als hij bijna op iemand botst, hoe zijn tong door zijn open mond beweegt als de bal nabij is. 

Dat is darts. 

Teder en intiem en zo spannend dat ik me er thuis en daar in de AFAS vaak op betrap met mijn kont een paar centimeter boven de bank te zweven.

Een sport zo overzichtelijk dat er alle ruimte is voor gesprekken over hoeveel slokjes water de spelers nemen gedurende een leg. Over een nieuw horloge aan de werpende pols – ‘ziet er zwaar uit, lijkt wel zo’n duikershorloge’ – en of dat de worp beïnvloedt. Over gezinsleden van spelers die al dan niet in de zaal zitten omdat ze (on)geluk zouden brengen. Over twee deelnemende broers genaamd Rowby-John en Rusty-Jake Rodriguez.

Hakkend het podium op met een aubergine

De Biersnor wordt plots verlaten door haar vriend, voor een boomlange man in nonnenpak die een smeulende peuk in de kom van zijn hand verbergt en de twee wandelende dartborden van polyether – hun gezicht op de plek van de bull’s eye – waarmee hij is gekomen vandaag. Ze willen de niet missen; met z’n vieren rennen ze richting het pad waarover de spelers richting het podium lopen. Dirk van Duijvenbode is hier, de semiprof die in het begin van zijn carrière vaak het podium opkwam met een – hij is hardcoreliefhebber én administratief medewerker bij een groenteteler.

Mijn lief gaat ook. Ik volg en glijd half uit over een van de twintigduizend oranje papieren kroontjes die werden uitgedeeld bij de ingang en zoef, als op een hoverboard, over de gietvloer vol bier en mayo, zó richting de dranghekken. Ik bots op een bewaker wiens baan het is om bordjes waar mensen piemels en grappen over moeders op hebben geschreven af te pakken voordat ze op tv verschijnen. Nu ben ik te laat: het publiek staat al drie rijen dik op Dirk te wachten.

Ik schuif terug aan tafel, naast het oudere koppel en tegenover Biersnor. ‘Ik denk’, zegt die, turend naar haar vriend die een langshakkende Dirk probeert te highfiven, ‘dat wij hier later net zo zitten’ en knikt dan richting het gouden jubileum. Dan staat ze op, want het spreekkoor klinkt.

Meer lezen?

Een jaarlijks medicijn tegen de waan van de dag: carnaval in Oeteldonk Tijdens carnaval ligt het zuiden plat. Maar wat gebeurt hier nou eigenlijk echt? Een kijkje van binnenuit, waar voor heel even een perfecte minimaatschappij lijkt te bestaan. Ga naar dit artikel