Als horen en zien je vergaan

Haar droom was om ooit rechter te worden. Dan wordt Femke Krijger, een jonge moeder en jurist bij de Hoge Raad, arbeidsongeschikt verklaard. Ze wist het sinds haar middelbareschooltijd, maar koos ervoor om te vergeten dat ze het zeldzame syndroom van Usher droeg dat je gehoor en zicht na verloop van tijd tot nul reduceert.

Vrij om thuis ‘rust te nemen’ stort haar wereld in. Wat is het leven waard als je er niet op uit kan gaan en meedoen, je kind niet kan zien opgroeien en het leven niet ten volle kan leven met je grote liefde?

Wanneer het lot je bestaan zo wreed op zijn kop zet, hangt de kwaliteit van de rest van je leven af van je vermogen om je aan te passen. En een nieuwe strategie te bedenken om ermee om te gaan, en te genieten van wat resteert. Denk je deze dagelijkse werkelijkheid even in en je maag draait om.

Voor Krijger werd schrijven haar manier om wat haar te wachten stond tot zich door te laten dringen. Met genadeloze eerlijkheid reist ze door de jungle van haar wanhoop. Ze signaleert met het oog van een ontdekkingsreiziger de details van haar angst, terwijl ze zich een weg zoekt naar dit angstaanjagende nieuwe leven.

Wanneer haar wereld is gekrompen tot het punt van verdwijnen, komt ze op het spoor van de Japanse shiatsutherapie die haar uiteindelijk naar een nieuw gevoel van zinvol leven leidt. Haar nieuwsgierigheid en wilskracht om andere niveaus van bewustzijn te ontdekken, bezorgen haar de hoop om via andere zintuigen een nieuw soort schoonheid te verkennen.

Dit is geen how-to-boek, noch een tranentrekkend ramprapport. De evenwichtskunstenaar is een ontroerende verkenning van een vreemd nieuw bestaan: een balanceeract tussen wanhoop en verlangen, nadat het leven waar je van hebt gehouden eindigt. Het is officieel geen literatuur, maar wel een prachtig geschreven boek. Soms zo heftig dat ik het even moest wegleggen.