Een grote vrees onder virologen is waarheid geworden. Het vogelgriepvirus dat afgelopen winter Antarctica bereikte, grijpt daar – zoals voorspeld – wild om zich heen. Het richt een ware slachting aan onder pinguïns en andere vogels, op dat ene continent dat we hoopten te vrijwaren van menselijke invloed.
Weinig deed mij de afgelopen jaren zo machteloos voelen als de langzaam uitdijende vogelgrieppandemie. Die is afkomstig uit kippenstallen, en verspreidt zich sinds 2021 als een inktvlek onder wilde dieren. Eerst in vogelkolonies binnen Europa, toen via trekvogels naar Noord-Amerika. De afgelopen twee jaar zakte het daar langzaam maar zeker naar het zuiden. Overal werden kolonies van zeevogels en zeezoogdieren gedecimeerd.
En toen bereikte het virus dus Antarctica. Een internationale samenwerking tussen onderzoeksgroepen, waaronder die van virologieprofessor Thijs Kuiken (Erasmus MC), zette als de wiedeweerga een expeditie op poten. Op een zeilend motorschip, uitgerust met een geavanceerd mobiel laboratorium, voeren onderzoekers uit Australië, Duitsland, Spanje, Argentinië en Nederland naar de plek des onheils.
De expeditie is net afgerond, en journalist Nienke Beintema beschrijft in een geweldige reportage voor NRC wat PhD-student Lineke Begeman op Antarctica aantrof. Jawel: verschillende van de weinige plekken waar je aan land kan, lagen bezaaid met honderden of zelfs duizenden dode adeliepinguïns en grote jagers (zeg maar de roofvogels van de zee).
Wat zeker is: deze ijzingwekkende ramp in slow motion is nog niet afgelopen.
/dc-useruploads-images/b47cb8e5d80c4d8dbdaca188ffaea6e0.png)