‘Thomas Piketty is niet een naam die veel belletjes doet rinkelen.’ Met deze zin correspondent Rutger Bregman op 24 maart 2014 zijn bespreking van het boek Kapitaal in de 21ste eeuw van de toen nog volstrekt onbekende Franse econoom. Nu, nog geen jaar later, kan de halve wereld de naam Piketty wel dromen.

Met het uitbreken van de economische crisis en al helemaal na het verschijnen van Piketty’s bestseller, is het thema ongelijkheid niet meer uit het publieke debat weg te denken. Al een paar jaar lang gaat het in televisieprogramma’s, kranten en debatzaaltjes als vanouds over links versus rechts, kapitalisten versus arbeiders, de haves versus de have nots. Bonussen worden beklaagd, belastingontduikende multinationals gehekeld, bankgebouwen en beurspleinen bezet.

‘Thomas Piketty is niet een naam die veel belletjes doet rinkelen’, schreef Rutger Bregman nog geen jaar geleden

Maar waar zit precies de pijn? Wanneer vinden we ongelijkheid acceptabel en wanneer niet? Welk succes schrijven we toe aan een individu en welke aan de maatschappij waarbinnen dit individu zijn succes boekt? Kortom, welke ongelijkheid is verdiend en welke niet? Deze en andere prangende vragen in het ongelijkheidsdebat komen allemaal haarscherp aan de orde in het essay.

Het Essay van de Maand van de Filosofie

Precies die vraag stellen én beantwoorden onze correspondenten Rutger Bregman en Jesse Frederik in hun essay Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers. Met het essay, dat verschijnt in het kader van hopen Rutger en Jesse het door Piketty aangezwelde debat naar een volgend plan te tillen. Weg van het vingerwijzen, op weg naar een vruchtbare discussie over welke ongelijkheid we wel en welke we niet zouden moeten willen als samenleving.

Voor wie alvast een voorproefje wil, Rutger schreef eerder dit introducerende stuk over deze thematiek:

Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers Waarom is het salaris van een vuilnisman veel lager dan dat van een bankier? Het standaardantwoord: zo werkt de markt nu eenmaal. Maar in werkelijkheid is het niet de markt, maar de samenleving die bepaalt wat echt van waarde is. Lees het eerdere stuk hier terug

En wie het hele essay van Rutger en Jesse wil lezen, kan terecht in onze kiosk. Daar kun je het ebook al voorbestellen. Zodra het verschijnt, op 26 maart, sturen we het je toe.

Kom ook naar onze Wie Verdient Wat Show!

Ook organiseren we op 2 april vanaf 20.30 uur in de Tolhuistuin in Amsterdam-Noord een discussieavond over het essay, De Wie Verdient Wat Show. Rutger en Jesse zullen daar in gesprek gaan over verdiende en onverdiende ongelijkheid met de dwarse oud-bankier Robin Fransman (auteur van onder andere Sparen is geen deugd). NRC Handelsblad-columniste Floor Rusman draagt een column voor.

Als lid kun je voor acht euro een kaartje kopen, niet-leden betalen twaalf euro (ongelijkheid is ook ons niet vreemd!) Wees snel, want er zijn 250 kaarten te koop. Niemand minder dan onze uitgever Ernst-Jan Pfauth leidt de avond in goede banen.

Hopelijk zien we jullie dan!

Hier kun je je aanmelden voor De Wie Verdient Wat Show Hoe kan het dat de mensen waar we overduidelijk niet zonder kunnen – vuilnismannen, politieagenten, verplegers – zo weinig krijgen, terwijl onbelangrijke, overbodige of zelfs schadelijke bankiers, lobbyisten en consultants veel beter boeren? Kom op 2 april in de Tolhuistuin in Amsterdam met ons meediscussiëren over die vraag (aanvang: 20.30 uur) Reserveer hier je kaartjes