Mijn ex organiseert samen met haar man weleens salons bij haar thuis. Een goede gewoonte, wie organiseert tegenwoordig nog een salon? Bovendien kan haar man voortreffelijk koken. De laatste keer, toen ik het einde van de salon voelde naderen, bood ik aan af te wassen. Salon of geen salon, de afwas moet worden gedaan. Maar mijn ex zei: ‘Mijn man houdt erg van afwassen. Hij doet het liever zelf.’ Tegen zo’n man kan bijna niemand op.

Met een licht gevoel tekort te hebben geschoten, verliet ik het pand. Kort daarvoor was een schrijfster al naar huis gegaan; we kenden elkaar niet goed, maar op haar uitnodiging om samen eens champagne te gaan drinken had ik geen nee willen zeggen. Iets trok mij aan in deze schrijfster.

De afspraak werd een paar keer uitgesteld, maar uiteindelijk besloten we er een champagneontbijt van te maken. Ik had het Amstel Hotel voorgesteld, want ik wist zeker dat je daar zonder enig probleem champagne bij het ontbijt kon krijgen.

‘Mijn man houdt erg van afwassen. Hij doet het liever zelf’

Er was een tijd dat ik met enige regelmaat in het Amstel Hotel kwam, ik heb daar zelfs een keer mijn verjaardag gevierd. In 2003 was het. Of 2004. We zaten in een kring, Henk Hofland was aanwezig, later gingen sommigen bij mij in de kamer op de grond zitten tot ik zei: ‘Ik moet slapen.’ Wat de waarheid was, de volgende dag zou ik vroeg worden opgehaald.

Nu logeer ik er niet meer zo vaak, hoewel het zwembad niet te versmaden is. Ik heb ook mijn 43ste verjaardag vorig jaar nog in het Amstel Hotel gevierd met een andere ex, een goede vriend en zijn verloofde. In de ochtend zijn we gaan zwemmen, vriend en verloofde waren al naar huis.

Dit alles schoot door mij heen toen ik voor de champagneafspraak naar het Amstel Hotel reed. Het verleden is niet per definitie reden tot melancholie, wel is het altijd aanleiding voor ander onderzoek. Ik verhoud me tot het verleden als een archeoloog tot de woestijn. Ik geloof dat er kostbare objecten opduiken als je maar lang genoeg blijft graven.

De schrijfster zat in de lobby op me te wachten.

We gingen naar beneden en ze vroeg of ik hier vaker kwam.

We kregen een tafel aan het raam.

Een ober informeerde of we koffie of thee wilden, maar ik zei dat we met champagne zouden beginnen.

Hoewel mijn decadente periode achter me ligt, meende ik zittend tegenover de schrijfster dat het misschien toch een goed idee was om een tweede decadente periode in te lassen voor ik sterf.

We spraken over boeken en uitgevers. De schrijfster vertelde gruwelijke verhalen die ik niemand mocht doorvertellen. De gruwelijke verhalen hadden overigens niets met seks te maken, want niet elk gruwelijk verhaal gaat over seks.

Het ontbijt werd steeds aangenamer en de schrijfster zelf ook. Af en toe vroeg ze: ‘Moet je niet naar huis? Ik weet hoe druk je het hebt.’

We kregen wafels en pannenkoeken aangeboden en we besloten dat we dit minstens één keer per jaar moesten doen.

De obers waren erg terughoudend met het tweede glas champagne. Ik vroeg om grapefruitsap.

We keken naar de Amstel.

De schrijfster vertelde over enkele belangrijke beslissingen die ze had genomen. Onder andere om van uitgeverij te wisselen.

‘Je hebt een goede beslissing genomen,’ zei ik. Want een mens heeft nu en dan verandering nodig.

Daarop wilde de schrijfster nog wat roerei. Ik begon haar echt steeds aardiger te vinden. Na de champagne het roerei. Het leek me dat daarin de helft van het leven lag samengevat.

Thuis ben je waar het ontbijt nog niet gepaard gaat met al te opzichtig alcoholisme.

Thuis ben je waar het kooitje van de wanhoop wordt opengezet De Hotelmens wordt geïnterviewd over meesterwerken. Hij heeft een bijzonder aangenaam gesprek, waarin hem onder andere door een vrouw wordt gevraagd wat hij allemaal met haar zou doen als hij alles zou mogen doen. Zijn mening: wat zich voordoet als kunst, is doorgaans kunst. Lees de column hier terug Thuis ben je waar de gelukszoekers jou zoeken De Hotelmens probeerde zijn halve leven de bestemming van de gelukszoeker te zijn. 'Zoek mij,' riep hij al voor er iemand luisterde. Les 1 voor de gelukszoeker: geluk wil niet altijd gevonden worden. Lees hier de column terug.