Beste,

De wereldwijde nieuwsmedia vertellen maar een deel van het verhaal over orkaan Harvey. Ze beschrijven de destructie in detail, maar laten de menselijke bijdrage aan de ramp ongenoemd. Omdat ze weigeren te praten over klimaatontwrichting, ‘zorgen mediaorganisaties dat onze grootste uitdaging onbesproken blijft. They help push the world towards catastrophe.’

Dat schrijft The Guardian-columnist George Monbiot deze week in Journalisten en redacteuren hebben een instinctieve neiging om het onderwerp uit de weg te gaan, stelt hij. Want echt praten over klimaatontwrichting is het hele systeem waarin we leven ter discussie stellen:

‘It is to challenge the very basis of capitalism; to inform us that our lives are dominated by a system that cannot be sustained – a system that is destined, if it is not replaced, to destroy everything.’

Geen welkome boodschap. En dus blijven we als vanzelf gefocust op de symptomen van het probleem, in plaats van de achterliggende belangen en structuren.

Fossiele-energiebedrijven hebben daar belang bij. Vorige week werd nog eens bevestigd hoe doelbewust en systematisch oliebedrijf ExxonMobil heeft gelogen over klimaatverandering. Reden voor mij om onderzoek op te rakelen over

Mediaconglomeraten houden de Shells van deze wereld in het zadel, Ze staan erbij en kijken ernaar terwijl de aarde wordt vernietigd. Wat vinden jullie van deze kritiek?

Hoe moeten we kijken naar orkanen?

Een andere prominente klimaatjournalist, Bill McKibben, heeft al eens voorgesteld om alle orkanen vanaf nu te noemen naar fossiele energiebedrijven. ‘Orkaan Exxon komt aan land, vernietiging is enorm,’ zouden de koppen van de krant moeten lezen. ‘Shell veroorzaakt ongeëvenaarde destructie in de golf van Mexico.’

McKibbens hyperbool zou de aandacht moeten richten op het verband tussen fossiele energiewinning en de vernietigende effecten van extreem weer. Maar de vraag is dan nog wel: wat is dat verband precies? Kun je zeggen: deze ramp is veroorzaakt door onze uitstoot?

Nee. Klimaatverandering is nooit de oorzaak van extreem weer, maar speelt altijd een rol. Een beetje zoals de zwaartekracht, schreef ik in

De routekaart van Naomi Klein

Ook topjournalist Naomi Klein schreef deze week over orkaan Harvey. Zij bepleitte net als Monbiot dat we al vóór het einde van het lijden in Texas over het verband met klimaatverandering moeten praten. Dat schreef ze in een goed stuk op

Maandag verwelkomden we Klein ook als auteur op De Correspondent. Met een reportage over haar bezoek aan de demonstrerende burgers van Standing Rock in North Dakota. Een bont gezelschap van inheemse bewoners, activisten en beroemdheden streed daar - tijdens de nadagen van Obama en vlak nadat Trump was verkozen – tegen de komst van de North Dakota Access Pipeline, die ruwe olie uit de Canadese teerzandvelden naar het zuiden van Amerika zou moeten vervoeren.

Klein zag in Standing Rock het beste dat burgerlijk verzet kan brengen: niet alleen een ‘nee’ tegen het roofkapitalisme dat mens, dier en klimaat vermorzelt, maar ook een ‘ja’ voor een andere wereld. Ze schreef er over.

Kleins reportage verschijnt ook in haar nieuwe boek, No is not enough. Daarin beschrijft ze hoe Trump president kon worden, welk systeem hij vertegenwoordigt, en hoe we dat kunnen veranderen.

De Nederlandse vertaling – Nee is niet genoeg – verschijnt 5 september. Ik kan het aanbevelen: in één boek krijg je alle superieure analyses die Klein de afgelopen twintig jaar heeft geschreven on steroids. Plus een geloofwaardige routekaart om te bouwen aan een duurzame toekomst.

Tot de volgende,

Jelmer

Wil je dit onderwerp volgen? Als correspondent Klimaat & Energie onderzoek ik de oorzaken van de klimaatcrisis en onze toekomst op een steeds warmere aarde. Blijf op de hoogte via mijn wekelijkse mail