Beste,

Allereerst: een uitnodiging. Aanstaande donderdag over mijn boek op het Netherlands Institute for Advanced Study (NIAS), het instituut waar ik tot januari ‘journalist-in-residence’ ben.

Het begint om 11.15 uur in de Conference Room van het NIAS (Korte Spinhuissteeg 3, Amsterdam). Toegang is gratis, maar je moet je wel opgeven via Er is plek voor vijftien personen, dus wees er snel bij.

Hopelijk tot donderdag!

Ondertussen in Scrivener...

Ik blijf je hier natuurlijk op de hoogte houden van mijn schrijfproces. De laatste tijd zat ik te worstelen: aan de ene kant stond de structuur van mijn boek nog niet helemaal, aan de andere kant wilde ik meters gaan maken.

De oplossing kwam in de vorm van nieuwe software: Daarmee kun je stukken tekst schrijven en gemakkelijk uitzoomen om de structuur te overzien. Ik klink nu misschien een beetje Tel Sell, maar ik vind het heel amazing.

Oekanda?!

Eén ding moet al op de eerste pagina’s duidelijk zijn: ik ben niet anti-cijfers. Sterker nog, ik denk dat ze onmisbaar zijn in een democratie. Daarom dook ik vorige week in mijn favoriete voorbeeld van de kracht van cijfers: een krantencampagne in Oeganda.

Oeganda investeerde in de jaren negentig zo’n 20 procent van het overheidsbudget in onderwijs. Een groot deel daarvan ging naar subsidies voor basisscholen. Op papier was het een succes: het geld werd overgemaakt en een Wereldbankstudie liet zien dat arme Oegandezen net zoveel profiteerden als rijke.

Gemiddeld kwam maar 13 procent van het geld bij de scholen terecht. De meerderheid kreeg helemaal niets. En het waren juist de arme gemeenschappen die het hardst werden getroffen.

De overheid schrok zo van de cijfers dat ze besloot actie te ondernemen. Vanaf nu werden de bedragen gepubliceerd in The New Vision en The Monitor - de twee grootste kranten van Oeganda. Dit moest niet alleen schoolbesturen munitie geven om te klagen bij corruptie, maar ook voorkomen dat bestuurders überhaupt geld in eigen zak staken.

Binnen een paar jaar kreeg de gemiddelde school 82 procent van het geld. Ook het onderwijs leek te verbeteren: de gemiddelde school verdubbelde haar leerlingen en er waren aanwijzingen dat leerlingen beter gingen presteren.

Wat is jouw voorbeeld?

Het gaat te ver om te zeggen dat de krantencampagne geheel verantwoordelijk was voor de grote verbeteringen. Er waren indertijd ook onderwijshervormingen, waardoor ouders bijvoorbeeld geen schoolgeld meer hoefden te betalen.

Maar de campagne had wel degelijk effect. Hoe verder een school aflag van een krantenverkooppunt, dachten ze, hoe kleiner de kans dat hoofdonderwijzers op de hoogte waren van de subsidie.

En jawel: juist in die gebieden bleef de corruptie doorgaan.

Ik hou zo van dit voorbeeld omdat het drie keer laat zien hoe getallen een verschil kunnen maken: ze zetten een probleem op de kaart, helpen het op te lossen en laten zien of de maatregel wel heeft geholpen.

Heb jij ook een goed voorbeeld van de kracht van cijfers? Laat het hieronder weten.

#NerdAlert

Al twee jaar over getallen schrijven en er dan achter komen dat Ieniemienie alles al heeft gezegd...

YouTube
Ieniemienie zingt bij Sesamstraat over tellen.

Tot slot...

...ging ik deze zomer naar de oratie van hoogleraar Daniel Mügge over ‘de onderbuik van economische maatstaven.’ Zijn verhaal - bomvol goede voorbeelden - verscheen vorige week als

Met dank aan Hans Pieter van Stein Callenfels.

Wil je op de hoogte blijven van mijn artikelen? Als correspondent Ontcijferen onderzoek ik de getallenwereld. In mijn wekelijkse mail houd ik je op de hoogte van wat ik schrijf, zie, hoor en lees. Een vast onderdeel: #NerdAlert, voor de getallenliefhebbers. Schrijf je in voor mijn wekelijkse mail