De laatste aflevering van De Brug (en meteen ook mijn favoriet)

Beste,

Gisteravond werd de vierde aflevering van De Brug Kijk hier alle uitzendingen van De Brug terug. uitgezonden op NPO2. De laatste alweer - zo snel kan het gaan.

Maar wel mijn favoriete.

Want voor deze aflevering gingen we naar een locatie die mij diep fascineert. Omdat die een van de meest gruwelijke geschiedenissen kent die je je kunt voorstellen. Omdat er weinig moderne gebeurtenissen zijn die zoveel impact hebben gehad op het hele Afrikaanse continent. En omdat er in enkele decennia zo ontzettend veel is veranderd.

Ik heb het over Rwanda, en de Rwandese genocide van 1994.

Met schrijver en co-presentator Frank Westerman trok ik naar de grensbrug tussen Rwanda en de Democratische Republiek Congo. Over die brug trokken na de Rwandese genocide zo’n 6.000 vluchtelingen per uur (!).

Met die vluchtelingen kwam ook de Rwandese burgeroorlog de Congolese grens over.

Ogenschijnlijk is het Rwanda sinds de genocide voor de wind gegaan. Het is er veilig, er is weinig corruptie, kinderen gaan goed gevoed naar school, de gezondheidszorg is hoogstaand.

De schaduwkanten van die ontwikkeling vind je over de brug, in Congo.

Dus, wat is de prijs van de vrede in Rwanda? Die vraag onderzoeken we in deze aflevering.

Overigens is dit een aflevering waarvoor we ontzettend veel hebben gehad aan jullie tips, waarvoor dank! De socialetherapiesessies die je ziet, werden begeleid door een Correspondentlezer.

Is het Rwandese succesmodel houdbaar?

Na terugkomst schreven Frank en ik weer brieven aan elkaar.

Waar Frank verbaasd was over de orde en ontwikkeling die hij in Rwanda trof, zag ik de keerzijde van die medaille aan de Congolese kant van de brug.

In deze laatste aflevering van Brieven over de Brug Lees hier Brieven over de Brug, over Rwanda en Congo. vragen we ons af: is dat Rwandese succesmodel houdbaar? Of broeit het onder de oppervlakte?

Tot slot...

... een klein, flauw kijkje achter de schermen bij de opnames?

Dit filmpje Bekijk hier het filmpje van toen we net de grens met Congo over waren. maakten we toen we nét de grens met Congo over waren. Dat was even schrikken. Van de egale wegen mét vangrail naar een onverharde weg die één groot gat was.

Let wel: we rijden hier niet op het platteland, maar in een stad met meer inwoners dan Amsterdam.

Wil je deze updates liever in je inbox? Dat kan! Schrijf je in en ik houd je tweewekelijks op de hoogte van alles wat ik schrijf, lees, zie en hoor over migratie en ontwikkeling. Meld je hier aan