Beste,

over Facebook, dat ik met onze dataredactie maakte. Wij vroegen ons af of de aanhoudende parade van schandalen ook invloed heeft op de beurskoers van het bedrijf. Facebook schendt continu het vertrouwen van de gebruiker, maar wat vindt de aandeelhouder daarvan?

We keken naar de koers sinds de beursgang van 2012 van Facebook, en vergeleken die met de grootste miskleunen van het bedrijf – Het viel op dat de koers vooral de laatste anderhalf jaar enorm op en neer ging. Grote schandalen zoals rond het datamisbruik door Cambridge Analytica brachten de koers flink naar beneden, terwijl mooie groeicijfers die koers opkontjes gaven.

Zo zag de koers er het afgelopen anderhalf jaar uit:

Het komt nogal turbulent over. Maar als we uitzoomen en naar de koers vanaf 2012 kijken, krijgen we een ander beeld:

Er zijn hobbels, er zijn dalen, uitglijers en pieken, maar als je je ogen een beetje dichtknijpt, zie je een redelijk duidelijke streep omhoog. De beurswaarde nam toe van 144 miljard dollar in 2012 naar 550 miljard nu.

Kijk je naar de grote lijn, dan is de stijgende Facebookkoers immuun voor grote schandalen. Wat wel telt voor de aandeelhouders: groei en winst – en dat laat Facebook al jaren zien, consequent.

Is dat heel verrassend? Nee, niet echt. Aandeelhouders zijn ‘amoreel’, hoor je wel eens. Niet bezig met het goede of het slechte, maar met iets banalers: winst. Het zou naïef zijn iets anders van hen te verwachten.

Noem mij maar naïef, maar ik vind het óók niet vanzelfsprekend dat evident immorele bedrijven niet gecorrigeerd worden door hun mede-eigenaren.

Ik ben benieuwd wat jullie van vinden. Bekijk in ieder geval de prachtige, meebewegende graphics van collega Leon de Korte, die je volgen terwijl je leest.

Lees-en luistertips

Nani Jansen Raventlow gaf dit jaar de Godwinlezing en zij vertelde gloedvol over hoe strategisch procederen niet alleen tot meer kennis over de wereld kan leiden, maar die wereld ook beter kunnen stutten met mensenrechten.

Februari verwijst in zijn column naar een artikel van collega Jesse en mij over de effectiviteit van advertenties en schrijft: ‘Digitale technieken claimen Gratis Helderziendheid en beloven voor al onze problemen snel een oplossing te vinden. Maar gelukkig kunnen ze dat helemaal niet. Google zegt je met zijn navigatie netjes van A naar B te brengen, maar in feite stuurt het systeem je via een omweg langs vreemde wegen en verleidingen. Langs een restaurant dat betaald heeft om je kilometers te laten omrijden, door een stad die wil dat je dwars door het centrum fietst. En zo blijft de boel draaien.’

Marc Schuilenburg schreef een sterk stuk over de risico’s als een land of stad publieke taken uitbesteedt aan ‘smart’ bedrijven, met name op het gebied van veiligheid. We praten veel over de digitale dreiging van China en veel minder over de risico’s in onze eigen achtertuin, zegt hij. Schuilenburg: ‘De angst voor spionageactiviteiten van Chinese bedrijven is te begrijpen. (...) Toch is die angst ook hypocriet. Al geruime tijd verzamelen ook westerse bedrijven als Philips, Microsoft en Cisco zo veel mogelijk gegevens van het leven van Nederlandse burgers, om daar vervolgens invloed op uit te oefenen via allerlei hightechinstrumenten. Dit is alleen verpakt in een ander jasje: het wordt ‘smart’ genoemd.’

om te kijken hoe het concern omgaat met de aanstaande Europese verkiezingen. Het leverde een goed, inzichtelijk en herkenbaar verslag op.

Tot zover!