Op bezoek bij de Groenens, het vermoedelijk getalenteerdste gezin van Nederland en omstreken

Beste,

Ik was van plan een relatief kort stukje te schrijven over de ouders van Jackie en Merel Groenen en de voetbalopvoeding die zij hun dochters gaven. Dat mislukte en het resultaat kun je zaterdagochtend hier Vanaf zaterdag te lezen: Hoe huisvader Jack Groenen vijf topcarrières mogelijk maakte. lezen.

Bestaande spelregels #1

Commentaar op scheidsrechters vind ik saai, de spelregels die ze handhaven een stuk interessanter. Ik houd er binnenkort wel mee op, maar nu nog even niet.

Deze week begon ik met het idee om een snel tussendoorstukje te maken over iets dat me was opgevallen. Ik vermoedde dat de nieuwe strafschopregel een groot nadeel zou gaan vormen voor de keeper.

Over welke regel ik het heb? Regel 14, Lid 1 Lees hier (pagina 27) de regel terug. van de ‘Laws of the Game’: ‘When the ball is kicked, the defending goalkeeper must have at least part of one foot touching, or in line with, the goal line.’ Snelle vertaling: totdat de schutter de bal raakt, moet de keeper minimaal een deel van een voet op de doellijn hebben.

Een de andere voet mag er dus vóór staan. Dit lijkt op het eerste oog een voordeel voor de keeper, omdat dit in de oude regel niet mocht. Maar scheidsrechters handhaafden die regel vrijwel nooit. In de praktijk kwamen veel, zo niet alle keepers vóór hun doellijn – verder dan ze onder de nieuwe regel ‘legaal’ kunnen.

Het grote verschil met de nieuwe regel: die zal vrijwel altijd worden gehandhaafd. Lees het stuk hier Lees hier mijn stukje over de nieuwe strafschopregel. terug, met commentaar van onder anderen scheidsrechter Pol van Boekel en voormalig Cambuur-keeper Harm Zeinstra.

Niet bestaande spelregels

Verder waadde ik twee keer in de discussie op Twitter over spelregels, beide keren naar aanleiding van de strafschop bij Nederland-Japan.

Daarbij maakte ik zelf een fout: ik twitterde Mijn domme tweet. vlak na de door Lieke Martens benutte strafschop het stuk van Sander IJtsma en mij over de strafschopregel. Strekking: Lees ons stuk over de strafschopregel hier terug. de strafschop is in veruit de meeste gevallen een te hoge straf. Implicatie: dat was hier ook het geval.

Maar de situatie waaruit de strafschop ontstond, was niet het beste voorbeeld bij het stuk, zo besefte Mijn eerste poging de domme tweet te corrigeren. ik ook zelf. In ons stuk schrijven Sander en ik dat veel niet of nauwelijks dreigende situaties toch resulteren in een strafschop. Uitstekend voorbeeld: de strafschop Kijk die strafschop hier terug. die Liverpool kreeg in de Champions League-finale.

Alleen: daarvan was bij Nederland-Japan geen sprake. In dit geval blokkeerde de Japanse speelster Vivianne Miedema’s schot op doel. Absoluut een scoringskans, dus. Ook in onze alternatieve regel zou dit een strafschop opleveren.

Dus inderdaad: in een paar twittertriggerhappy seconden bleek ik de regel die ik zelf had verzonnen niet te kennen. Hoe dom kun je zijn.

Bestaande spelregels #2

Ik begaf Mijn tweetje in de discussie. me ook in een andere discussie over spelregels, naar aanleiding van dezelfde strafschop bij Nederland-Japan. Zie de situatie hier terug.

Scheidsrechter Pol van Boekel – die de wedstrijd thuis op tv zag – verwoordde zijn positie aardig. Als hij de scheidsrechter was, zou hij een strafschop hebben gegeven. Maar de situatie was wel dusdanig discutabel, dat hij als VAR de scheidsrechter niet had gecorrigeerd, als hij/zij geen strafschop had gegeven.

Dat lijkt me een mooie positie. Iets is zelden 100 procent wel of 100 procent niet een strafschop, maar vaak in een bepaalde gradatie. Niettemin, als je in het café bent, of op Twitter, dan regent het stellige reacties.

Ik vind dat eerlijk gezegd een beetje dom. Je kunt het met zo’n beslissing eens zijn of niet. Maar absurd, schandalig, corrupt of stekeblind zijn de scheidsen of hun beslissingen eigenlijk nooit. (Vraag ik nu tegen beter weten in om nuance bij voetbalfans? Jazeker. En al helemaal bij voetbaljournalisten.)

Je moet vrouwenvoetbal beoordelen als vrouwenvoetbal

Deze week was ik te gast in het sportforum van Langs de Lijn en Omstreken. De aanleiding om me uit te nodigen – meen ik – was mijn nieuwsbrief Mijn nieuwsbrief van vorige week. van vorige week, waarin ik kritiek uitte op sommige verslaggeving over het vrouwen-WK.

Mijn punt was dat je vrouwenvoetbal niet moet vergelijken met mannenvoetbal, maar ook niet met vrouwenhockey, omdat vrouwenvoetbal nu eenmaal nog niet zo ver is ontwikkeld – voor een vermoedelijk flink deel veroorzaakt door het verbod op vrouwenvoetbal.

Zeggen dat het slecht is, zonder dat erbij te zeggen, is onvolledig, vond ik. Dit herhaalde ik ongeveer op de radio. Overigens: Rosa van Gool van De Groene Amsterdammer maakte hetzelfde punt, maar dan veel beter en mooier dan ik, in dit stuk. Van Gool over het voetbalpatriarchaat.

Van Gool maakt ook een ander punt in het stuk, over journalisten en deskundigen die in de media praten over onderwerpen waar ze geen verstand van hebben. Een punt waarvan ik me hopelijk altijd bewust blijf.

De redacteur van Radio 1 die me uitnodigde, zei dat het in de uitzending ook over wielrennen en Formule 1 zou gaan. Ik antwoordde dat ik daar bijzonder weinig vanaf wist, en dus ook bijzonder weinig over te zeggen zou hebben.

Hij vond dat prima, wat ik dan weer prima vond. Ik geloof dat ik me daar in de uitzending redelijk aan heb gehouden. Maar oordeel zelf. Je kunt de uitzending hier terugluisteren.

Lees-, kijk- en luistertips

1. VI schreef VI over Groenen. over Jackie Groenen. Mooie combinatie van woord, beeld en audio.
2. Het stuk Van Gool over voetbalmannen. van Rosa van Gool over het voetbalpatriarchaat.
3. Megan Rapinoe – nu op het WK te zien – sprak Interview met Rapinoe. met Eight By Eight over voetbal en Donald Trump. Dit leverde een controverse op, want ze zei niet te willen worden geëerd door Trump als ze wereldkampioen zou worden. In Frankrijk lichtte ze dit eloquent Rapinoe in Frankrijk. toe.
4. Louis van Gaal sprak Van Gaal in El País. met El País. Goed te doen, door Google Translate.
5. Dit verhaal Het verhaal waarin de clou alles is. werkt niet als ik de inhoud beschrijf, maar lezenswaardig is het zeker.
6. The Atlantic recenseerde The Atlantic over talentontwikkeling. het nieuwe boek van Ben Lindbergh over het beter maken van spelers – talentontwikkeling dus.