Politieke Weekbrief blijft nog even in pauzestand

Beste,

Toen ik in juli een zomerstop aankondigde in deze nieuwsbrief over politiek in Nederland, Europa en de Verenigde Staten, beloofde ik hervatting begin september. Daar moet ik op terugkomen.

Zoals ik in een eerdere weekbrief al vermeldde In een podcast-gesprek met Joris Luyendijk vertelde ik er ook over. ben ik begonnen met een project over rechtspraak in Nederland. Keurig land, betrekkelijk weinig gevallen bekend van ministers die bepalen wie rechter moet worden of zeggen wat rechters moeten oordelen.

Toch lees je al jaren over bewindslieden die de rechterlijke macht meer als een bedrijf willen organiseren, die zeggen dat het anders en sneller moet, voor hoogstens hetzelfde geld.

Al jaren reorganiseert ‘Den Haag’ de rechtspraak, sluit kantongerechten, voegt rechtbanken en gerechtshoven samen en stuurt via de Raad voor de Rechtspraak op output.

Sinds enige jaren laten rechters van zich horen met hun zorgen over deze ontwikkelingen, altijd beleefd maar ook steeds minder omfloerst. Efficiency betekent niet voor iedereen hetzelfde.

De problemen in de Nederlandse rechtspraak zijn talrijk en complex. Rechtzoekenden moeten te vaak lang wachten. Wie weinig geld heeft kan zich de luxe van een rechtszaak niet veroorloven: griffierechten gingen omhoog, gefinancierde rechtsbijstand is structureel onderbetaald.

Rechtszaken zijn vaak ingewikkelder geworden en de wetgever heeft niet stil gezeten. Bij strafzaken zijn bijvoorbeeld steeds meer eisen aan de bewijsvoering gesteld.

De verwachtingen van de samenleving zijn gestaag opgeschroefd. Heel mooi dat slachtoffers en nabestaanden hun verhaal mogen vertellen. Dat er camerabeelden en DNA-testen zijn. Maar de middelen van de rechter blijven daar bij achter. Terwijl het ongeduld is toegenomen.

En intussen wordt de rechtspraak steeds meer als een buitendienst van Den Haag behandeld. Het bedrijfsmatig denken en doen dat de Nederlandse politiek domineert heeft vergaande gevolgen voor de rechtspraak, een van de pijlers van de democratische rechtsstaat.

Dit verhaal gaat over een hoogontwikkeld land dat graag winkels runt. Ook als het om publieke taken gaat. Een land dat met heel veel gevoelens rekening houdt. En zichzelf collectief naar een burn-out redeneert. Een land met een vrij beperkt besef van zijn eigen democratische instituties.

Kortom: om me na de verkennende fase nu te concentreren op het samenvatten van wat ik ben tegengekomen, laat ik m’n wekelijkse politieke nieuwsbrief nog even rusten.

Bent u rechter, griffier, ambtelijk medewerker, advocaat of rechtzoekende en wilt u ervaringen of inzichten met mij delen, dan hou ik mij aanbevolen (marc at decorrespondent punt nl). Weet dat ik alles lees maar niet altijd kan antwoorden, anders komen die stukken er nog steeds niet.

Ik pauzeer nog even verder, met spijt want er is veel aan de knikker. Brexit Lees dit gortdroge maar scherpe overzichtartikel van de ambtelijke dienst van het Britse Lagerhuis over de door premier Johnson aan de koningin gevraagde tijdelijke bevriezing van het parlement. gaat naar een hoogtepunt, het Nederlandse kabinet overweegt na de waarschijnlijk te schadelijke bezuinigingen van de vorige kabinetten nu eindelijk te investeren in de toekomst. En er is altijd nog Trump.

Nieuwsbrieven en meer op De Correspondent

Dat wil niet zeggen dat ik u in de steek laat. De Correspondent staat bol van de artikelen, gesproken stukken en originele podcasts, leesclubs en nieuwe boeken.

Driekwart van de trouwe lezers van mijn politieke weekbrief zijn leden van De Correspondent. Die weten dat er meer nieuwsbrieven zijn, van collega-correspondenten Zoals deze van correpondent Maite Vermeulen. Als u in de url de naam van een andere collega (michieldehoog, mauritsmartijn, emydemkes, enz.) invult kunt u hun nieuwsbrieven lezen. , en van De Correspondent Via deze link kunt u zich inschrijven voor de wekelijkse proefmail waarin u een stuk vrij van verzendkosten krijgt aangeboden. als geheel.

Eén kwart van de trouwe lezers van mijn weekbrief is geen lid van De Correspondent. Uw aantal groeit gestaag. We sturen u graag gratis deze nieuwsbrief. Maar het zou natuurlijk een goed idee zijn als u langzamerhand lid wordt en de diepergravende, originele journalistiek van De Correspondent mede mogelijk maakt.

Er is geen beter moment om lid te worden dan nu: eind september gaat de Engelstalige versie The Correspondent van start. Na de geslaagde crowdfunding van vorig najaar gaat het wereldwijde avontuur beginnen. Leden kunnen met elkaar en met correspondenten in gesprek. Voor € 7 per maand om niet te missen.

Als u zo aardig bent om m’n politieke weekbrief toch te missen, ik blijf wel op actuele momenten een Politiek Dagboek Hier zijn alle Politieke Dagboeken te vinden. schrijven, als een dagboeknotitie, een korte schets van wat er gebeurt en hoe dat misschien komt.

Tot over een tijdje.