Morgen heb ik negen uur les. Voordat die negen uur beginnen moet ik nog een brief van 200 woorden schrijven in het Frans, een presentatie over het regeringsbeleid in Cambodja voorbereiden en zal ik mintens drie kwartier van mijn vrije tijd verliezen aan het oplossen van ongelijkheden als 0,5x4 >x 7. Leerling zijn is een fulltime job.
Net als vandaag zal ik morgen om half 9 ’s ochtends samen met honderden andere pubers al gapend aantreden op school. We zullen elkaar verdringen op de trappen om op tijd in het juiste lokaal te belanden, waar het te koud of te warm zal zijn. Als ik eenmaal zit zal mijn docent wiskunde eerst teleurgesteld worden door het kleine aantal leerling dat wél ongelijkheden als 0,5x4 >x 7 heeft weten op te lossen, waarna hij voor de zoveelste keer zal ondervinden dat wij ‘s ochtends niet vooruit te branden zijn.
De tijd zal langzaam voorbijgaan en terwijl ik nog op school ben zal ik bedenken wat er voor de volgende dag allemaal moet gebeuren. Morgen heb ik een proefwerk geschiedenis. Half 4 zal ik snel op mijn fiets springen om thuis mijn geschiedenisboek open te slaan en te concluderen dat het geen gek idee was geweest om dat eerder te doen. Als daar een mogelijkheid toe was geweest.
Ik ben altijd met school bezig. Zodra ik klaar ben met mijn proefwerk economie kan ik meteen mijn dossier voor aardrijkskunde in elkaar flansen en beginnen aan de boekpresentatie van het boek waarvan ik nog 250 bladzijden moet lezen.
De kans bestaat dat u inmiddels overtuigd bent dat hier een luie puber aan het woord is. Dat ik school onnodig vind en dat ik bovendien niet kan plannen. Maar dan zit u er toch echt naast. Ik interesseer me namelijk voor het merendeel van de vakken die ik heb, voel wel degelijk een drang om goede cijfers te halen en mag mijzelf een brave leerling noemen. Ik wil graag door school worden uitgedaagd en ik wil best hard werken, maar het zou fijn zijn als ik mijn schoolboeken niet meer mee hoef te nemen naar restaurants en verjaardagen omdat de lessen die dag weinig effectief waren.
Want docenten vertellen tijdens de les graag na wat piekfijn in mijn lesboeken beschreven staat. Tijdverspilling. Liever zou ik de lesstof thuis doorlezen en pas als ik vragen heb naar mijn docent stappen. Daarnaast zijn veel lessen waarin opdrachten uit de lesboeken gezamenlijk gemaakt worden overbodig. Vaak krijg ik de indruk dat ik thuis drie keer zo snel met de oefeningen klaar zou zijn en dat ik er bovendien meer van opsteek. Ik heb geen docent nodig om aan het werk te gaan. Dan zijn er ook nog de lessen waarin de docenten lesstof herhalen. Herhaling kan nooit kwaad, maar het verschil tussen I walk en I am walking ken ik inmiddels wel en nee, het is niet nieuw voor me dat bij de botsing van een oceanische plaat en een continentale plaat vulkanen ontstaan.
Op die manier gaat school mij tegenstaan en dat is niet nodig. Leerling zijn is een fulltime job en met mijn huidige contract zou ik soms het liefst ontslag nemen.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!