Waarom zijn het altijd vrouwen die over seks schrijven? Dat was de eerste vraag die vorige week onder aan mijn oproep verscheen. Een want als dat zo is, bepaalt dit misschien ook de beeldvorming.

De man/vrouw-kwestie speelde bij meerdere lezers. In de breedste zin van het woord. ‘Leuke serie,’ schreef een jongen me bijvoorbeeld, ‘als het maar geen feministische insteek krijgt.’

Daar tegenover stond een grote groep - vrouwen - die juist meer wilde horen over vrouwelijke seksualiteit. ‘Waarom,’ schreef dan weer een man, ‘wordt vrouwelijke seksualiteit toch altijd als een mysterie neergezet, als iets prachtigs, en het mannelijke als iets plats?’

Ook andere ‘verschillen’ werden aangekaart. Waarom benoemde ik homoseksualiteit, aseksualiteit en sapioseksualiteit niet? Op die vraag kom ik zo direct terug.

Laten we het eens hebben over het verschil tussen seks en seksualiteit Seks en media vormen een weinig gelukkig huwelijk. Het zijn óf droge feitjes, of misstappen óf giechelend opgetekende anekdotes die ons beeld van seks bepalen. En dat is jammer, want seks verdient een beter gesprek dan het vaak krijgt. Vanaf vandaag wil ik daar met jullie verandering in gaan brengen. Lees mijn oproep aan het begin van de serie hier terug

Andere vragen die me opvielen en die ik meeneem in mijn zoektocht:

  1. Maakt seks een mens groter, of houdt seks een mens juist gevangen in zijn lichaam?
  2. Wat is belangrijker voor goede seks: erover praten en denken of beter leren voelen?
  3. Mag seks nog wel slecht zijn?
  4. Mag aseksualiteit bestaan?
  5. Maken we seks niet te groot?
  6. Moeten we wel streven naar seksuele vrijheid?
  7. Kan streven naar ‘preutsheid’ ook iets opleveren?
  8. Wat drijft het verlangen naar seks? Hormonen, een goed gesprek, egobevrediging of genegenheid?
  9. Seks gaat over de controle loslaten, maar kunnen we dat nog wel nu we steeds meer controle hebben over ons leven?
  10. Begint een goed gesprek over seks niet met een

Alle honderden reacties maakten een ding duidelijk. Over seks(ualiteit) kun je in het algemeen (op metaniveau) praten, of juist zo concreet mogelijk. En die twee kun je maar beter uit elkaar houden.

Want op metaniveau hoeven de verschillende vormen van seksualiteit − hetero-, homo-, aseksueel − wat mij betreft niet benoemd te worden. Dan gaat het immers over seksualiteit in de breedste zin van het woord; over beleving. En beleving is in feite zo verschillend dat je het weer onder één noemer kunt thuisbrengen.

Maar zijn er ook momenten waarop het wel goed is om deze verschillen van seksualiteit te benoemen?

Hebben homo’s betere seks dan hetero’s?

De twee sekswetenschappers deden in de jaren zeventig wel apart onderzoek naar seks tussen homoseksuelen. Wat bleek: seks tussen mensen van hetzelfde geslacht was opmerkelijk beter dan die van heteroseksuele koppels. Hebben ze speciale trucjes of andere bezigheden? Nee, zeggen Masters en Johnson, ze nemen langer de tijd, focussen zich minder op het orgasme en profiteren van ‘genderemphatie’. Ze worden even opgewonden van geven als van ontvangen.

Hun onderzoek was destijds (en is nog steeds) onderwerp van grote controverse. En de uitkomsten zijn dan ook zeker niet boven twijfel verheven. Toch zie ik er een aanmoediging in om de verschillen ook weer niet categorisch te mijden. Om niet zo algemeen over seks te schrijven dat het nooit meer over echte, concrete seks tussen (al dan niet van geslacht verschillende) mensen.

Volgende week begin ik met een kleine geschiedenis van de penis en de clitoris. En wat de beeldvorming rondom het vrouwelijke en het mannelijke geslachtsorgaan met onze beleving van seks doet. Dat wordt kortom een vrij abstract en algemeen stuk. Maar daarna zal ik dus ook met concretere stukken komen.

En dan de vraag die boven dit stuk hangt: ik heb toch nog eens navraag gedaan bij een paar mensen waarom er meer vrouwen over seks praten en schrijven. Mannen zijn onzekerder, zeiden er veel. En al dat gepraat voedt die onzekerheid alleen maar.

Klacht nummer één van mannen bij de seksuoloog is onzekerheid, wist seksexpert mij te vertellen. (Klacht nummer één van vrouwen is geen zin.) Ze vertelde me dat het een vrouwelijke neiging is om zich te willen verbinden met anderen. Dat doen ze door te praten, lachen, overleggen, te vergelijken en te benoemen; ze zijn graag open en kwetsbaar want dan verbind je je sneller met anderen. En seksualiteit is een kwetsbaar onderwerp, dus dat grijpen ze met beide handen aan.

Lees verder:

Zo stijgt je seksleven weer naar grote hoogten (en geniet je samen van het uitzicht) In een tijd van apps, robots en Easy Alles vroeg schrijver Philip Huff zich deze zomer af: welke dingen zijn de moeite waard juist doordat ze moeite kosten? In deze editie: hoe je je (verwaarloosde) seksleven weer nieuw leven in blaast. Lees het verhaal hier terug