Omdat ik net als Loesje aan het eind van mijn geld altijd een stuk maand overhoud, besloot ik me te verdiepen in de zelfhulpwereld van de personal finance.
Ik las boeken met titels als Unshakeable en Waar doen ze het van. Leerzaam, maar soms ook taaie kost. Tot ik het blog tegenkwam van de Canadees Peter Adeney alias Mr. Money Mustache. In een paar weken tijd verslond ik ál zijn 479 artikelen over hoe je beter met je geld kunt omgaan.
Toen ik Adeney’s blog uit had, ging ik over hem lezen. Mr. Money Mustache bleek beroemd met zijn opvallende boodschap. Hij gelooft dat we in de westerse wereld decennia eerder met pensioen kunnen dan we onszelf voorhouden. Zelf stopte hij op zijn dertigste met werken om het geld.
Ik heb daar weinig zin in. Ik hou van mijn werk en de geraniums lonken niet. Toch fascineerde zijn blog me.
Want met ‘pensioen’ bedoelt Adeney niet dat we de rest van ons leven kunnen luieren, maar dat we ons bevrijden van de druk om geld te verdienen zodat we onze tijd zo betekenisvol mogelijk kunnen besteden.
Voordat ik daarop inga, eerst even meer over hoe je een vroeg pensioen mogelijk maakt.
Het idee: veel eerder met pensioen
Aan het begin van hun carrières in de technologiesector, besloten Adeney en zijn vrouw dat ze zich volledig wilden wijden aan de opvoeding van hun toekomstige kind. Een uitdaging, want hoewel ze goed verdienden, kwamen er geen miljoenen binnen.
Toch hoefden geen van beiden meer naar kantoor toen negen jaar later hun zoon geboren werd. Hoe kregen ze dat voor elkaar?
Volgens Mr. Money Mustache overschatten we hoeveel geld we moeten vergaren om nooit meer te hoeven werken. Bedenk het maar eens, op welk bedrag kom je uit?
Eén, twee miljoen?
Het werkelijke bedrag ligt waarschijnlijk veel lager. Volgens Mr. Money Mustache kun je het als volgt berekenen: vermenigvuldig je jaaruitgaven met vijfentwintig.
Als je dat bedrag bij elkaar hebt gespaard, kun je ervan leven. Want:
- Je hebt jaarlijks één vijfentwintigste van je spaargeld nodig - 4 procent - om te kunnen overleven. Dat neem je elk jaar op.
- Is je spaargeld dan na vijfentwintig jaar op? Nee, want als je het geld investeert, blijft het zichzelf aanvullen met bijvoorbeeld dividenduitkeringen of huurinkomsten.
Zijn gezin geeft ongeveer 30.000 dollar per jaar uit. Dus moesten zijn vrouw en hij 750.000 dollar sparen om niet meer te hoeven werken. Toen dat in 2005 lukte, konden ze met pensioen.
De meeste personal finance-goeroes hameren op meer verdienen. Ze leggen uit hoe je je productiviteit kunt verhogen of vertellen hoe je een vastgoedimperium opbouwt. Maar Mr. Money Mustache pleit vooral voor minder uitgeven.
Adeney zette maandelijks twee derde van zijn netto-inkomen op een spaarrekening
Want hoe minder je jaarlijks nodig hebt, hoe eerder je met pensioen kan. En hoe minder je uitgeeft, des te eerder je vijfentwintig keer je jaaruitgaven bij elkaar gespaard hebt.
Dit is waarschijnlijk het moment waarop je schrikt: Adeney zette zelf maandelijks twee derde van zijn netto-inkomen op een spaarrekening.
Daarom even deze disclaimer: Adeney gaat ver. Soms te ver, wat mij betreft. Bijvoorbeeld als hij het over wasbare luiers heeft. Ik zal nooit zo zuinig worden als hij. Ik spaar nu twintig procent van mijn inkomen. Maar mijn houding ten opzichte van geld is door Adeney’s blog wel honderd procent veranderd.
De praktijk: sparen als een pro én gelukkiger worden
Oké, hoe spaar je een groot gedeelte van je inkomen? Mr. Money Mustache schrijft uitsluitend in de gebiedende wijs. Een paar van zijn ideeën:
- Woon zo compact mogelijk.
- Ga dicht bij je werk wonen zodat je erheen kunt fietsen. Autorijden is duur.
- Leen geen geld voor de aankoop van een auto. Leen überhaupt zo min mogelijk geld, want dat kan honderden euro’s per maand rente schelen.
- Snijd in je vaste lasten, zeg bijvoorbeeld je televisieabonnement op en sport in de buitenlucht.
- Ga niet een paar keer per week uit luiheid uit eten, maar zie het als een zeldzaam feestje.
- Koop boodschappen groot in. Met bulkkorting of in de aanbieding.
- (Her)ontdek de bibliotheek.
- Koop zo min mogelijke nieuwe spullen (hallo Marktplaats!).
Met het geld dat vrijkomt, bouw je een buffer op, los je schulden af en daarna begin je aan het opbouwen van je spaarpot en het investeren.
En dan wordt het echt interessant. Adeney gelooft namelijk dat zuinig leven ons niet alleen sneller financieel onafhankelijk maakt, we worden er ook gelukkiger van.
Ik herken dat. Laat ik het uitleggen aan de hand van mijn spaargedrag. Eerder koos ik voor luxe en comfort, na het lezen van Mr. Money Mustache nam ik bijvoorbeeld deze maatregelen:
- Ik opende de aanval op mijn vaste lasten. Zo zegde ik mijn televisieabonnement en loterijen op en stapte ik over naar een andere groene energieleverancier.
- Ik zegde veel verzekeringen op en maakte mijn eigen risico bij de zorgverzekering zo hoog mogelijk. Het credo is nu: kan ik het zelf financieel opvangen? Dan hoef ik het ook niet te verzekeren.
- Leningen met hoge rentes loste ik versneld af.
- Avondeten en boodschappen laat ik niet meer bezorgen. In plaats daarvan kook ik zelf en koop ik mijn groenten en fruit zo vaak mogelijk op de markt.
- Spullen koop ik zo min mogelijk nieuw.
- Ik ga minder vaak uit eten.
En inderdaad: al deze spaarmaatregelen waren niet alleen financieel goed voor me, ik werd er ook gelukkiger van.
Doordat mijn vrouw en ik minder televisiekeken, gingen we ’s avonds meer praten. Daar werd ik véél gelukkiger van dan van het kijken naar een praatprogramma.
Doordat ik energie- en verzekeringscontracten slimmer benader en leningen aflos, voel ik me financieel verstandiger, en dat geeft me voldoening.
Door ons wekelijkse bezoekje aan de markt geven we niet alleen minder uit aan eten, we hebben er ook een gezellig familieritueel bij en leren onze stad beter kennen.
Vrienden thuis ontvangen blijkt net zo gezellig, en ik ben verlost van mijn schuldgevoel over torenhoge horecarekeningen.
Het gevolg: geluk als ervaring
Je merkt: ik ben heel verrast over mijn bevindingen. Mr. Money Mustache zal het niet verbazen, zijn blog barst van dit soort inzichten.
Zoals ‘muscle over motor’: als het kan, kies dan altijd voor lichamelijke kracht. Zoals bij vervoer of grasmaaien. Dat bespaart geld én het is goed voor je gezondheid. Bovendien heb je na afloop van de gedane arbeid een voldaan gevoel, wat je gelukkig maakt.
Of: zie elke euro als een werknemer. Als je deze belegt, levert de munt rendement op. Dat gevoel levert voldoening op.
Willen we echt gelukkiger worden, dan moeten we niet naar gebeurtenissen kijken, maar naar hoe we het leven ervaren
‘Wetenschappers hebben het allang bewezen,’ schrijft Mr. Money Mustache, ‘je wordt niet gelukkig van het nastreven van rijkdom.’ Want we wennen aan gebeurtenissen. Dat geldt ook voor rijkdom. Stel dat je jaren kromligt om een Mini Cooper te kunnen betalen: een paar weken voel je je de koning van de snelweg, maar daarna is het gewoon weer een auto.
Willen we echt gelukkiger worden, dan moeten we niet naar gebeurtenissen kijken, maar naar hoe we het leven ervaren. Dat is de rijkdom die Adeney met zijn blog nastreeft en waar zijn methode bij kan helpen.
Dat inzicht gaat me ook in de toekomst veel geld schelen. Want als ik nu een mooie auto voorbij zie rijden, denk ik niet meer dat ik die ook nodig heb om gelukkig te worden. Nee, dan zie ik een dikke lening op wielen. Zelf rijd ik nu een Skoda uit 2001. Kostte me bijna niets, en ik heb ’m toch alleen maar in de weekenden nodig. Een alsmaar groter huis kopen? Liever niet. Dan moet ik waarschijnlijk verder van mijn werk wonen. Het tijdelijke geluk dat meer ruimte oplevert, weegt niet op tegen het permanente ongeluk van forensen.
Maar zit je ook op deze handige Canadees te wachten als je een alleenstaande ouder in de bijstand bent?
Ik denk het niet.
En: goed voor de samenleving als geheel
Adeney erkent ook dat hij schrijft voor mensen uit de middenklasse en rijker. Maar, zegt hij, als zij hun gedrag veranderen, profiteert de hele maatschappij daarvan. Hij noemt drie positieve gevolgen.
Ten eerste: het milieu. Onze collectieve consumptiedrift zorgt door de productie en het transport van spullen voor een zware belasting van de aarde. Om over het gebruik van onze auto’s nog niet eens te spreken. Als we minder zooi aanschaffen en minder vaak autorijden, verkleinen we onze ecologische voetafdruk.
Ten tweede groeit de sociale cohesie als we minder nieuwe spullen kopen. Als we via Marktplaats handelen, dienen we niet alleen de eigen portemonnee en het milieu, we komen ook in contact met mensen uit andere lagen van de maatschappij. Daardoor kunnen we ons beter in andere groepen inleven. En als we in plaats van het kopen van een nieuwe boor, gewoon even aan de buren vragen of we die van hen mogen lenen, versterken we de onderlinge banden in onze directe leefomgeving.
Ten derde gelooft Adeney dat mensen meer waarde toevoegen aan de maatschappij als ze niet meer afhankelijk zijn van hun salaris. De op De Correspondent veelbesproken kortere werkweek komt dan in zicht. Een dokter kan haar diensten gratis verlenen aan mensen die zich medische zorg niet kunnen veroorloven, een advocaat kan meer zaken op zich nemen waar ze mensen mee kan helpen. Een marketeer kan haar talent aanwenden voor het promoten van goede doelen. We hebben meer tijd voor vrijwilligerswerk, mantelzorg, enzovoort.
Adeney brengt dit zelf ook in de praktijk. Hij schreef die honderden informatieve blogposts tijdens zijn pensioen en doneert de tienduizenden dollars die zijn blog oplevert aan goede doelen. Wie de gemeenteraadsverslagen van zijn woonplaats erop naslaat, leest hoe hij pleit voor meer fietspaden en minder parkeerplaatsen. Ook bouwt hij nu aan een gemeenschapscentrum in de verlaten winkelstraat van zijn stad.
Met het goeroeleven is hij wel een beetje klaar. Met de roem komen allerlei aanbiedingen, zoals een eigen televisieserie of het geven van lezingen over de hele wereld. ‘Hoe prestigieus ze ook klinken,’ schrijft Adeney, ‘ze komen er uiteindelijk allemaal op neer dat ik meer tijd moet doorbrengen in vliegtuigen of achter mijn computer, en minder met mijn zoon.’
Schreef hij in 2011 nog dertig blogposts per maand, inmiddels hebben zijn lezers geluk als hij er eentje publiceert. Het is nu dus aan zijn volgelingen om zijn ideëen te verspreiden. Om aan mensen te vertellen dat als je minder uitgeeft aan spullen waar je toch niet gelukkig van wordt, je meer tijd overhoudt voor je dierbaren. Om ze te laten zien hoe je geld kunt besparen en uit de financiële rat race kan stappen, en hoe de hele maatschappij daarvan profiteert.
Bij dezen.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!