/dc-useruploads-images/f5a538093ddb46488ebc6bf47bebca7d.png)
Vroeger luisterde ik nooit naar Neil Young. Dat veranderde toen ik Shakey las.
Het was 2010. Ik wilde singer-songwriter worden en Shakey, geschreven door Jimmy McDonough, was de beste muziekbiografie die ik ooit had gelezen.
Twee dingen staan me nog steeds bij. Ten eerste dat veel van Youngs kennissen het hadden over zijn perfectionisme. Hij stelt torenhoge eisen aan de kwaliteit en authenticiteit van zijn muziek.
Ten tweede dat hij al decennia bezig was met de Neil Young Archives, een verzameling van al zijn werk. De Archives waren een logistieke nachtmerrie (hoe bundel je tientallen albums, compilaties en demo’s elegant? wat mag erin en wat laat je weg?). Maar niemand had bij verschijning van Shakey kunnen raden dat het nog zestien jaar zou duren.
En toen was het er ineens: al Youngs werk op één plek. Niet zoals in 2002 verwacht op cd’s, maar in de vorm van een website: neilyoungarchives.com.
Neil Youngs streamingsite
Op 1 december ging de site live. Je vindt er bijna alles wat Young de afgelopen vijftig jaar heeft gemaakt. Van albums, tot niet eerder uitgebrachte liedjes, tot video’s.
Het beste is niet eens wat er op de site staat – het meeste kun je ook op streamingdiensten als Spotify horen – maar hoe het er staat.
De site is vormgegeven als een chronologische archiefkast vol handgeschreven notities
De site is vormgegeven als een chronologische archiefkast vol handgeschreven notities door Young óf als tijdlijn met stukjes biografische informatie.
Maar als je het de perfectionist Young vraagt, is er een belangrijkere reden om zijn muziek op deze site te beluisteren: de geluidskwaliteit.
Neil Youngs strijd tegen slecht geluid
Young maakt zich al jaren hard voor goed geluid. Volgens hem klinken mp3-bestanden matig en Spotifystreams ronduit slecht, omdat delen van het geluid eruit zijn gefilterd.
Dat filteren gebeurt om de bestanden kleiner te maken om ze sneller te streamen of op te kunnen slaan. Wanneer je ernaar luistert, mis je een deel van het geluid uit de oorspronkelijke opname.
Dus wat hoor je niet in een mp3?
Die vraag is in 2015 beantwoord door componist en computertechnicus Ryan Maguire. Hij zocht uit wat je verliest als je een mp3 maakt van Suzanne Vega’s lied ‘Tom’s Diner.’
Hier hoor je de intro van het rauwe, ongecomprimeerde lied:
Hier is de mp3-versie:
En dit is het verschil tussen de twee versies, het geluid dat ontbreekt in de mp3:
Vervolgens maakte Maguire ‘moDernisT’ (anagram van ‘Tom’s Diner’), een spookachtige compositie van de verloren geluiden van Vega’s origineel.
De bijbehorende video bestaat uit beeld dat eveneens verloren is gegaan door compressie (namelijk bij het omzetten naar mp4-formaat van de a-capellavideoclip bij ‘Tom’s Diner’).
‘Tom’s Diner’ is trouwens een passende keuze: de bedenker van de mp3 gebruikte ooit hetzelfde lied om er zijn uitvinding mee te testen.
Neil Youngs mislukte resolutierevolutie
Terug naar Neil Young.
In 2015 verwijderde die al zijn muziek van Spotify en Apple Music. Uit protest tegen slecht geluid, maar ook ter promotie van Pono, een soort iPod met hoge geluidsresolutie, door Young zelf op de markt gebracht.
Maar Pono flopte. Mensen vonden de speler te duur (340 euro) en twijfelden of het kwaliteitsverschil hoorbaar was.
Toen kocht Apple het bedrijf achter Pono’s website en werd de verkoop van muziek voor Pono stilgelegd. Een tijdje later was Youngs muziek weer op Spotify en Apple Music te horen.
Gaat dit wel een succes worden?
Nu probeert Young ons alsnog te overtuigen van zijn superieure geluid. Op zijn nieuwe website pronkt hij met ‘de hoogste kwaliteit streamingaudio op het internet.’
Maar nog belangrijker dan het geluid, vind ik de liefde waarmee de site is gebouwd. Met oog voor detail en veel te ontdekken.
Nog belangrijker dan het geluid, vind ik de liefde waarmee de site is gebouwd
Het laden duurt bij mij wel langer dan op Spotify, maar het concept is ook anders. Spotify is gemak, de weg van de minste weerstand. Youngs Archives bieden diepgang in het werk van een artiest. Dat is waardevol.
Over waarde gesproken: de Archives zijn tijdelijk gratis. Dus wil je vrijblijvend leren hoe streaming eruitziet als een artiest de dienst uitmaakt, dan zou ik nu gaan kijken.
Meer lezen?
Door deze filmpjes luister je met nieuwe oren naar de Top 2000
Waar komt toch die galm vandaan in muziek uit de jaren tachtig? En wat maakt een schijnbaar afschuwelijk album een meesterwerk? Ik leerde het door Earworm, een verslavend goede YouTubeserie.
Zo worden vloggende rappers ‘slapend rijk.’ En hierom zijn ze zo populair onder jongeren
Jonge rappers als Boef en Ronnie Flex bereiken hun publiek online. Traditionele media volgen pas later. Het boek Hiphop in Nederland biedt een blik in de hoofden van deze popsterren.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
