Dit lijkt een normaal artikel (maar onze developers vertellen je waarom dat niet zo is)

Bij De Correspondent denk je waarschijnlijk aan onze correspondenten, artikelen en podcasts. Of aan de leden die vanuit hun expertise bijdragen aan onze gesprekken. Maar De Correspondent is ook: een redactie met teams die op hun eigen manier aan het uiteindelijke journalistieke product bijdragen.  

Correspondentleden horen doorgaans weinig over ons, het developmentteam. Met tien mensen werken wij dagelijks aan de ontwikkeling van deze site. Achter de schermen hebben wij de afgelopen maanden gebouwd aan een tool die de journalistiek die jullie dagelijks van onze collega’s krijgen voorgeschoteld, beter tot haar recht laat komen.

Dat zijn grote woorden, maar als wij ons werk goed hebben gedaan, merk jij op dit moment nog helemaal niets van deze vernieuwing. Hoe zit dat?

Wat we hebben gemaakt

Deze week introduceren wij op de redactie een nieuw programma waarmee correspondenten artikelen kunnen schrijven en publiceren. We hebben dat speciaal ontwikkeld ter ondersteuning van de journalistieke missie van De Correspondent – denk aan correspondenten die hun leercurve delen of in gesprek gaan met leden.

De afgelopen vijf jaar werkten correspondenten, beeld- en eindredacteuren met een publicatietool die we zelf hebben ontwikkeld. Dat contentmanagementsysteem, of kortweg CMS, kun je zien als de drukpers van de website. De redactie zet er artikelen in klaar, voegt daar infocards en sidenotes aan toe, en verzorgt de opmaak.

Dat kunnen zij nu in een nieuw systeem gaan doen, de ‘editor’. Dit programma is zo gebouwd dat het in de toekomst niet alleen makkelijker wordt om kleine aanpassingen aan een artikel te doen, maar ook om echt in samen te werken. 

Tussen een conceptartikel en een publicatie zitten vaak vele versies, met allerlei grote aanpassingen in de structuur, maar ook op zins- en woordniveau.

In de nieuwe editor kunnen we creatiever zijn in de vertelvormen die we jullie aanbieden

Op dit moment schrijven de meeste correspondenten nog in Google Docs, omdat samenwerken daarin makkelijker gaat.

De eindversie zetten ze vervolgens over naar ons CMS. Soms ging dat mis: dan werden bepaalde wijzigingen niet goed overgenomen of werkte iemand in de verkeerde versie. 

Bovendien kon er in ons vorige CMS altijd maar één persoon tegelijk aan een artikel werken. Dus de beeldredacteur kon nog niet met het artikel aan de slag zolang de eindredacteur nog bezig was. Je snapt dat dit niet zo efficiënt is – eigenlijk ronduit onhandig. 

In onze nieuwe editor is het een stuk makkelijker geworden om commentaar toe te voegen aan een artikel, wat een auteur op zijn beurt gemakkelijker kan accepteren of negeren. En we bouwen binnenkort de mogelijkheid in om tegelijk aan hetzelfde verhaal te werken (een beetje zoals in Google Docs).  

Maar bovenal hebben we vanaf nu de mogelijkheid om creatiever te worden in de vertelvormen die we jullie gaan aanbieden.

Hoe zit dat met die nieuwe vertelvormen?

We willen graag dat De Correspondent een platform blijft met ruimte om de verhalen zo te presenteren dat ze het best tot hun recht komen. 

Toen zes jaar geleden de toenmalige developers de eerste versie van de site bouwden, hielden ze – begrijpelijkerwijs – nog niet uitgebreid rekening met de vlucht die video, infographics, podcasts, Instagramstories en Twitterdraadjes bij het vertellen van online verhalen zouden nemen. In de oude programmeercode, die het fundament vormt voor onze website – ons CMS – de ledenadministratie en de bijdragesectie, zaten best wat beperkingen.

De afgelopen jaren hebben we stap voor stap deze oude code vervangen door een toekomstbestendiger variant – waardoor we afgelopen herfst bijvoorbeeld betalingen uit de hele wereld konden ontvangen tijdens de crowdfunding voor The Correspondent.

Het meest recente stuk code dat wij deze week hebben vervangen, is dat van het contentmanagementsysteem. Naast de eerder genoemde samenwerkingsproblemen, schoot het oude systeem op een aantal andere vlakken tekort. 

De afgelopen jaren hebben we de oude code stap voor stap vervangen door een toekomstbestendiger variant

Zo waren de mogelijkheden om te variëren in de lay-out van het verhaal beperkt. Denk aan het beeld: dat zie je tot nu toe doorgaans of links uitgelijnd, of rechts uitgelijnd, of over de hele breedte van de tekst staan. Veel andere mogelijkheden zijn er nog niet. 

Of neem de ‘bovenkant’ van een verhaal. Daar moet nu altijd in grote letters een kop staan, en een introductietekstje. Maar wat als we niet geschreven, maar gesproken tekst willen presenteren?

Het is niet zo dat De Correspondent er vanaf vandaag meteen heel anders uit gaat zien. Want al deze opties hebben we nog niet ingebouwd. Maar stel, correspondenten vragen om de mogelijkheid om een video te publiceren zonder zo’n grote kop – dan zijn wij nu wel klaar om die functionaliteit in te bouwen.

Wat ga ik hiervan merken?

Voor je neus heb je een van de eerste artikelen die we met onze nieuwe editor hebben gepubliceerd. Ja, we weten het – er lijkt niks wereldschokkends te zijn veranderd. Sterker nog, op het oog is alles precies hetzelfde.

Dat is bewust. We hopen dat jullie nu nog zo min mogelijk merken van wat wij achter de schermen doen. Het zou kunnen dat dat onverhoopt toch gebeurt – zo verdwenen onlangs ineens de afbeeldingen van de podcasts en nieuwsbrieven. Een bugje, in developersjargon. 

We veranderen expres steeds maar kleine beetjes van de code die we gebruiken. Geen enkele stap die wij zetten is groot. Het Japans kent een woord voor wat wij doen: Kaizen (改善).

Het is in development namelijk risicovol om veel tegelijk te veranderen. Stel, we hadden tegelijkertijd de redactie hun samenwerkingstool willen geven, en jullie, de lezers, een hele nieuwe site. 

We veranderen expres steeds maar kleine beetjes van de code die we gebruiken

Het zou een beetje zijn alsof we een bibliotheek met tienduizend boeken (zoveel artikelen zijn er al bijna verschenen) tegelijkertijd op een nieuwe manier zouden willen ordenen, alle boeken, cd’s en dvd’s in nieuwe kasten zetten, terwijl iemand anders aan de stoelpoten van de bibliothecaris zaagde, die intussen onverstoorbaar doorgaat met oude boeken in een nieuwe kaft stoppen (de opnieuw relevante artikelen). En intussen zaten jullie, de ruim 60.000 leden van De Correspondent, met zijn allen ook nog gewoon boeken te lezen en aan elkaar door te geven.

Je begrijpt: dat kan bijna niet goed gaan.

In plaats daarvan maken wij telkens kleine verbeteringen en accepteren we tegelijkertijd de blijvende imperfectie van de code; het is nooit af. Hopelijk kun jij zo gewoon door blijven lezen, reageren en delen – maar zie je in de toekomst wel allerlei Q&A’s, beeldverhalen en andere vormen die je tot nu toe nog niet op De Correspondent bent tegengekomen.

Ben je zelf ook developer, en heeft dit kijkje in de keuken je nieuwsgierig gemaakt? Zet een kleine stap en solliciteer. We zoeken per direct een ops engineer voor het opzetten en onderhouden van de Amazon-infrastructuur voor ons tweetalige platform. Ook zoeken we een front-end developer voor het ontwikkelen van ons platform en nieuwe vertelvormen.

Meer weten over wat er achter de schermen gebeurt?