Beste,

Ja, het was een terechte strafschop. Een zware overtreding van Stefanie van der Gragt was het niet, al stortte de Amerikaanse spits Alex Morgan ter aarde alsof ze was neergeschoten door een scherpschutter. Maar volgens de regel van het spel kun je een strafschop geven. (Zie ook noten 2** en 3*** hieronder.)

Maar ja – die regel.

De situatie waaruit de strafschop ontstond, was nauwelijks gevaarlijk, merkte FOX-analist Arnold Bruggink op. Morgan zou in een hoek van het strafschopgebied zijn uitgekomen, met haar gezicht van de goal af, en zijn bewaakt door twee of drie Oranjespelers. Een weinig kansrijke situatie dus.

De situatie die tot de strafschop leidde in de WK-finale. De Amerikaanse spits Alex Morgan had vrijwel zeker niet gescoord uit deze situatie. Toch kreeg de VS een strafschop.
De situatie die leidde tot de strafschop. (Bron: NOS)

En omdat de overtreding ook nog eens ongelukkig en dunnetjes was, voelt een strafschop niet erg rechtvaardig. Best onbevredigend: twee van de belangrijkste finales van het jaar (ook de van de mannen) zijn zwaar beïnvloed door dubieuze strafschoppen.

Of zelfs beslist door zo’n dubieuze strafschop. Ja, de Amerikanen waren beter dan Nederland, maar ze hadden tot de 1-0 Nederland hield goed stand, vermoedelijk geholpen door het nieuwe systeem (4-4-1-1) dat bondscoach Sarina Wiegman had laten spelen. Na de 1-0 veranderde – zoals zo vaak – alles.

Kortom: was er maar zoiets als een rechtvaardige strafschopregel. O, wacht:

*Noot 1: Lees: was Nederland misschien wereldkampioen geworden.

**Noot 2: voor een veel duidelijker en hardere trap tegen het lichaam van een tegenstander gaf scheidsrechter Felix Zwayer vorig jaar in de Duitse bekerfinale geen strafschop. Zijn de speler werd weliswaar geraakt, maar kwam daardoor niet ten val.)

***Noot 3: scheidsrechter gaf de strafschop pas nadat ze op advies van de VAR de beelden in slow motion had bekeken. Kan de slow motion haar oordeel hebben beïnvloed? In theorie kan dat, want slow motions doen overtredingen overkomen. Maar scheidsrechters zijn hierover gebriefd en dus mag je aannemen dat dit een relatief kleine rol speelde.

De geboorte van een wereldster

Ogenschijnlijk opeens was ze er: Megan Rapinoe. Ze was de ster van het WK: prima linkerbeen, volstrekt niet onder de indruk van Donald Trump – . Ik denk niet dat we ooit niet meer van haar zullen horen.

YouTube
Megan Rapinoe’s speech bij de huldiging van de Amerikaanse voetbalvrouwen.

Lees-, kijk- en luistertips

  1. Bram Logger en Guido van Eijck deden voor Follow the Money en Vers Beton onderzoek naar de bouw van de nieuwe Kuip – het stadion van Feyenoord – en leverden (al is het soms even geconcentreerd doorlezen).
  2. Omdat ik recent al een paar keer las over de manier waarop schaakgrootmeesters denken: over het onderzoek van psycholoog Adriaan de Groot naar de verschillen tussen erg goede en uitzonderlijke schakers. Het zit hem in de manier van onthouden.
  3. Geen meritocratie maar mirror-tocratie. Malcolm Gladwells uit zijn serie Revisionist History rekent af met de toelatingstoetsen voor de hoogst aangeschreven rechtenopleidingen van de VS. Als dit saai klinkt: Gladwell heeft prachtig materiaal, en vertelt het volvet en afwisselend serieus en komisch. (Mirror-tocratie: mensen in de top kiezen vooral mensen die op hen lijken – ofwel hun spiegelbeelden.)
  4. De conclusie die Gladwell trekt, is dat diploma’s van sjieke universiteiten als Harvard en Yale overgewaardeerd zijn. De Harvard–studenten zijn niet beter dan studenten van andere universiteiten, maar hadden het geluk dat ze door de toelatingsprocedure zijn gekomen, terwijl die toelatingsprocedure geen goede voorspeller is voor toekomstige prestaties. Gladwells oplossing: je mag bij sollicitaties niet meer vermelden naar welke universiteit je ging. Eens kijken hoe veel eerstejaars zich dan nog inschrijven bij dure universiteiten. Hij vertelde hier twee jaar geleden al over
  5. Brian Phillips op onnavolgbare wijze over de onnavolgbare serie Dark op Netflix.