Verpleegkundige Nawed (25) constateert: in de zorg werk je voor twee, voor de prijs van één

Op 14-jarige leeftijd kwam Nawed Elias, geboren in Kabul, Afghanistan, naar Nederland om daar samen met de andere leden van zijn gezin herenigd te worden met zijn vader. Elf jaar later heeft hij een bestaan opgebouwd. Hij spreekt goed Nederlands, en heeft bij vlagen zo hard gewerkt dat hij inmiddels een eigen huis heeft kunnen kopen, in het Zuid-Hollandse stadje Schoonhoven. Sinds twee jaar is hij zzp’er in de thuiszorg. Maar één ding weet hij zeker: hij gaat dit niet volhouden tot zijn pensioen. 

De organisaties verdienen geld, maar het personeel wordt gestraft

Het had ook iets anders kunnen worden. Want hij ontwerpt in zijn vrije tijd kleding – hij toonde onder de naam Zazai zijn collecties al in Parijs en Londen. En een paar jaar lang beoefende hij verschillende vechtsporten. Hij trainde harder dan wie ook, behaalde kampioenstitels, en kan nog altijd met één stoot een kerel van 90 kilo neerleggen. Maar dat doet hij niet.

Voor mijn podcast Goede gesprekken spreek ik hem over de zorg, waar hij al van alles heeft gedaan: hij was doktersassistent en verpleegkundige, in het ziekenhuis, op psychiatrische afdelingen, in de revalidatie en verpleeghuizen. Nu is het de thuiszorg.

Als het moet – en door de dreigende personeelstekorten in de zorg moet het in de toekomst vast nog vaker – draait hij dubbele diensten. Hij is doordrongen van het feit dat hij de werkdruk niet zijn hele leven zal volhouden. Daarvoor is het loon ook te karig. ‘De organisaties verdienen geld, maar het personeel wordt gestraft’, zegt hij.

En bovendien wordt het steeds moeilijker om precies dat te doen waarom je voor dit werk hebt gekozen: zorgen. Dat wil zeggen contact maken, aandacht geven aan mensen die soms zo ontzettend eenzaam zijn. 

Als je denkt dat mensen dolbij zijn met de inzet van Nawed, kun je bedrogen uitkomen. Hij wordt soms gewoon afgewezen, uit racistische motieven, hij heeft meegemaakt dat andere medewerkers het verdommen om hem zelfs maar te groeten. Omdat hij een buitenlander is. En ja, moslim.

Het geloof helpt de slagen van het leven te dragen

Dat geloof trekt hem vooral de laatste jaren, sinds hij zijn vrouw heeft leren kennen, sterker aan. Hij heeft het grondig bestudeerd en is tot de conclusie gekomen dat je een verschil moet maken tussen geloof en cultuur. Moslims gooien dat zelf veel te vaak op een hoop. Het geloof wil niet dat vrouwen onderdrukt worden, of een boerka dragen, geen sprake van, aldus Nawed. In de kern is het geloof voor hem niks anders dan liefde voor de medemens.

Het geloof helpt hem de slagen van het leven te dragen. Het leven dat zo veel verrassingen in petto heeft, zowel goeie als slechte. Je moet alles aanvaarden als een geschenk, ook de slechte dingen, die zijn een soort brandstof om te zoeken naar wat goed is. 

Meer verhalen?