Overal in Nederland helpt deze ‘stadmaker’ woonwijken weer leefbaar te maken
Geef Floor Ziegler een locatie en een thema, en er gebeurt iets bijzonders. Ze noemt zich ‘stadmaker’: overal zoekt ze mensen die zich willen inzetten voor een betere samenleving. Met hun hulp vergroot ze de leefbaarheid van hun woonwijken, vertelt ze, terwijl we door de Kolenkitwijk in Amsterdam lopen.
Floor Ziegler (Canberra, Australië 1971) is een soort verbindingsofficier die constant bezig is mensen bij elkaar te brengen. Ze begon in Amsterdam-Noord met de Noorderparkkamer, een paviljoen dat ze voor 1 euro kon overnemen. Daar maakte ze een nieuwe ontmoetingsplaats van, een plek van waaruit de strijd tegen verloedering begon.
Inmiddels is ze al lang niet meer alleen, vertelt ze in mijn podcast. In Amsterdam is een netwerk ontstaan van mensen die zich verantwoordelijk voelen voor de wijk waarin ze leven: de Stadmakerscoöperatie.
En ze heeft haar vleugels uitgeslagen. In heel Nederlands is ze nu actief, overal is ze betrokken bij de politie en de brandweer, en zelfs bij het aardgasvrij maken van wijken.
De methode Ziegler: door een wijk lopen en mensen aanschieten
Haar methode oogt zo simpel: ze gaat lopen, door een wijk of stad die ze niet kent. Ze spreekt mensen aan, vraagt naar hun behoeftes, hun hobby’s, of ze zelf ook iets willen organiseren. Wie ‘ja’ zegt, wordt Stadmaker.
In een mum van tijd weet ze wat er speelt in zo’n buurt. Waar zich welke talenten bevinden, wie eigenaarschap heeft. De kracht van Ziegler is dat ze directe lijntjes heeft met de ambtenaren op het stadhuis – die wel goeie ideeën hebben, maar vaak niet weten hoe ze de bevolking daarmee moeten bereiken. Zodra Ziegler zich erover buigt, kan er daadwerkelijk iets veranderen.
De kern van haar aanpak? Een passie voor mensen en de fundamentele bereidheid je open te stellen voor het onverwachte.
Ik mocht een middag meelopen door de Kolenkitbuurt in Amsterdam Nieuw-West. Een buurt die op dit moment op de schop wordt genomen, en waar oud en nieuw naast elkaar staan.
We lieten ons leiden door het toeval, kwamen terecht bij een groep Syrische vrouwen en kinderen, en spraken ondertussen over van alles. Zoals over het belang van creativiteit – waar Ziegler, die cello speelt en ooit werkte voor het Nederlands Blazers Ensemble, alles van weet – en over de momenten dat ze werd bedreigd, zoals toen een groepje alcoholisten haar opsloot in haar eigen Noorderparkkamer.
Maar vooral over waar het volgens Ziegler allemaal om draait: het besef dat ‘uiteindelijk iedereen deel wil uitmaken van een gemeenschap’.