22.11.19 Aanbeveling 7-65 min

Excelsior-speler Ahmad Mendes Moreira over hoe racisme voelt (en nog 4 verhalen voor het weekend)

Adjunct-hoofdredacteur

Elke vrijdag tippen correspondenten hun leesvoer voor het weekend. Deze week: een bijzonder verhaal over de invloed van Iran op Irak, een onderzoek naar de rol van gemeenten in de nog niet zo succesvolle energietransitie in de regio Rotterdam, en een emotioneel interview met Excelsior-speler Ahmad Mendes Moreira over racisme in het voetbal.

Zo voelt het als je wordt gediscrimineerd

Ahmad Mendes Moreira, voetballer bij de Rotterdamse club Excelsior, vertelt wat het met hem deed toen hij vorig weekend door FC Den Bosch-supporters werd uitgemaakt voor ‘katoenplukker’ en ‘Zwarte Piet’. Veel discussies over racisme zijn abstract geworden, maar dit verhaal laat je voelen hoe het is. Ik bleef met een brok in mijn keel achter. Niet alleen door de manier waarop Mendes Moreira het beschrijft (‘Ik besefte het eerst niet. Toen keek ik nog eens naar die mannen en zag ik dat ze het echt tegen mij hadden’), maar ook door de manier waarop hij zich inleeft in de daders en halfslachtig handelende bestuurders, én aangeeft wat er nu moet gebeuren in het voetbal. (Andreas Jonkers, adjunct-uitgever)

De Volkskrant: ‘Mendes Moreira: ‘Mijn moeder had zelfs vanuit Guinee berichten gekregen. Het deed me pijn haar zo te zien’’ (Leestijd: 7 minuten)

De heimelijke invloed van Iran op buurland Irak

Het gebeurt zelden en is daarom bijzonder: een anonieme Irakees lekte zevenhonderd pagina’s aan geheime documenten van Irans geheime dienst naar The Intercept. Het ongekende lek legt de enorme invloed van Teheran in Irak bloot, met details van jaren nauwgezet werk door Iraanse spionnen om de leiders van hun buurland te bespelen, Iraakse agenten die voor de Amerikanen werken te betalen om van kant te wisselen, en om elk aspect van het politieke, economische en religieuze leven van Irak te infiltreren. Het leest soms als een spannende thriller die een zeldzaam inkijkje geeft in de Iraanse politiek. Maar het resultaat is nuchter: Iran won deze oorlog om invloed van de VS. (Lennart Hofman, correspondent Verborgen oorlogen)

The Intercept: ‘Leaked Iranian Intelligence Reports Expose Tehran’s Vast Web of Influence in Iraq’ (Leestijd: 35 minuten)

Het duo dat de kunstwereld op het hakblok legt

In de hippe wereld van hedendaagse kunst is het bijna onmogelijk om onderscheid te maken tussen markt en museum. Publieke kunstinstituties worden veelal geleid door managers die de taal van de koopman verenigen met het dialect van een strenge kunstcriticus. Kunstkritiekplatform KIRAC rammelt met een camera in de hand aan de poorten van de instituten waaraan we het nadenken over esthetiek soms lijken te hebben uitbesteed. Het duo, Kate Sinha en Stefan Ruitenbeek, hanteert de methode van de botte bijl gelukkig niet alleen bij de montage van zijn films – die er vaak nogal studentikoos uitzien – maar ook in de gesprekken met directeuren, curatoren en verzamelaars. (Jacco Prantl, audioredacteur)

Keeping it Real Art Critics: ‘King Philip and the Pied Flycatcher’ (Kijktijd: 1 uur en 5 minuten)

De energietransitie? Gemeenten hebben geen idee

Heel fijn, dat Klimaatakkoord, maar wat doen gemeenten met de landelijke opgave om minder CO2 uit te stoten? Het Algemeen Dagblad, lokale kranten en RTV Rijnmond zochten het uit met de hulp van lezers. Hun conclusie: gemeenten in de omgeving van Rotterdam en Dordrecht hebben geen flauw idee wat de energietransitie behelst. Op Brielle na heeft geen enkele gemeente een concrete doelstelling voor de lopende coalitieperiode. Lichtpuntjes in het onderzoek: Rotterdam, dat 50 fte en een budget van 150 miljoen heeft vrijgemaakt, en Goeree-Overflakkee, dat in 2020 al energieneutraal wil zijn. Dit broodnodige onderzoek laat zien dat gemeenten echt aan de bak moeten. En ik ben nu wel benieuwd: hoe zit het met de rest van het land? (Maaike Goslinga, redactiechef)

Algemeen Dagblad: ‘Energietransitie? Gemeenten hebben geen flauw benul wat ze ermee aan moeten’ (Leestijd: 10 minuten)

Deze eilanden hebben nog steeds last van de Amerikaanse kernbommen

In 1954 lieten de Verenigde Staten op de Marshalleilanden, midden in de Stille Oceaan, een atoombom ontploffen – duizend keer krachtiger dan de bommen op Hiroshima en Nagasaki in de Tweede Wereldoorlog. In de Koude Oorlog experimenteerde de VS met nog 66 andere kernbommen op de kleine eilandengroep. De Amerikanen trachtten de radioactieve bodem op te ruimen en stopten alle gevaarlijke rommel in een betonnen ‘tombe’. Een gigantisch risico, blijkt een halve eeuw later: het cement begint te scheuren, zeewater mengt zich met het kernafval en de stijgende oceaan kan de opslag zelfs volledig openbreken. Maar de Amerikaanse politiek weigert de schuld op zich te nemen, en betrokken wetenschappers doen alsof hun neus bloedt. (Riffy Bol, algemeen redacteur)

Los Angeles Times: ‘How the U.S. betrayed the Marshall Islands, kindling the next nuclear disaster’ (Leestijd: 30 minuten)

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!

Word boekenlid van De Correspondent