Een hartstochtelijk pleidooi tégen de linkse onderbuik

Waarom vinden we eigenlijk wat we vinden?

Hebben we onze meningen en ideeën grondig doordacht, of vinden we van alles omdat we denken dat we van alles moeten vinden? Omdat vrienden, familie of collega’s iets ook vinden, en het dus wel waar zal zijn?

Stel: iemand maakt zich grote zorgen over klimaatverandering. Dan kun je in negen van de tien gevallen invullen dat diegene zich óók drukmaakt over privacy, belastingontwijking, Zwarte Piet, bezuinigingen in de zorg, politiegeweld en kernenergie. Logisch gezien hebben al die meningen niet veel met elkaar te maken, maar in de praktijk blijken ze toch bij elkaar te horen.

Waarom eigenlijk? Zijn we wel scherp genoeg op onze éigen vooringenomenheid en aannames? Jesse denkt van niet, en geeft in deze podcast een aantal voorbeelden. Zo wordt aan de linkerzijde makkelijk kritiek geleverd op het bedrijfsleven en het ‘economisme’, maar zijn de argumenten altijd even sterk? Er wordt druk gedaan over de groeiende macht van techbedrijven als Google en Facebook, maar begrijpen we wel hoe die bedrijven echt werken?

Of neem het klimaatdebat, waar ter linkerzijde een aantal stevige taboes zijn – als het over kernenergie gaat bijvoorbeeld, of over de opslag van CO₂. Zijn die taboes tot stand gekomen na een redelijke afweging van alle argumenten, of komen ze uit de onderbuik?

Natuurlijk, we zijn vlijmscherp als het gaat om de zwakke redeneringen van Mark Rutte of Thierry Baudet. Maar zijn ook we kritisch genoeg op onszelf?