Beste,

Vorige maand was ik in Stockholm, voor een aantal verhalen die ik de komende tijd ga opschrijven. Vorige week publiceerde ik een van die verhalen over de hoogleraar wiskunde David Sumpter en zijn werk voor Hammarby IF.

Sumpter is een wetenschappelijke duizendpoot, die schreef over sociale segregatie, verkiezingen, hiv, algoritmen en – bovenal – het groepsgedrag van dieren. Een heleboel dieren: bijen, mieren, vissen, garnalen, duiven, schapen, honden, vleeskuikens, vliegen, sprinkhanen en slijmzwammen – onder andere.

En nu ging hij weer wat anders doen – hij zou de data-analyses van voetballers en voetbal die hij beschreef in zijn boek Soccermatics loslaten op een echte club en met echte voetballers.

Precies wanneer ik iets zou schrijven over Hammarby en Sumpter wist ik alleen nog niet. Tot ik twee weken geleden, op vakantie in Berlijn, ontdekte dat de Zweedse competitie vorige week eindigde – én dat Hammarby in de race was voor het kampioenschap. Met nog drie andere ploegen: Djurgårdens, Malmö en AIK. Toch wel bijzonder – dus was dit misschien wel de beste gelegenheid, voorlopig. (In journalistiek jargon: een haakje!)

En dus werkte ik vorige week maandag mijn opgenomen gesprekken uit, belde ik maandag en dinsdag met twee spelers en de technisch directeur, en schreef ik daarna snel een stuk – dat je Sumpter zelf praatte onder het stuk met leden van De Correspondent.

Kampioen werd Hammarby niet. Bijna verspeelde Djurgårdens zijn drie punten voorsprong op Hammarby en Malmö – AZ-2007-style – maar uiteindelijk redden ze het net. Hammarby’s derde plek was de beste prestatie in dertien jaar.

Volgend jaar kom ik terug op het werk van Sumpter bij Hammarby. Dan heeft hij twee seizoenen vrijwel fulltime binnen de club gewerkt – een heerlijk geforceerd experiment om te zien wat een wiskundige kan betekenen voor een voetbalclub.

Lees-, kijk-, luistertips

  1. Tariq Panja van de New York Times Peter Moore, de algemeen directeur van Liverpool, die volstrekt niet op de hoogte is van de transferpolitiek van Liverpool – en dat is volgens Moore precies zoals het moet zijn.
  2. Komende maand verschijnt de paperbackversie van The Fifth Risk, Michael Lewis’ boek over de verwaarlozing van de Amerikaanse overheid. Er zit een nieuw hoofdstuk in over de oceanograaf van de Amerikaanse kustwacht en zijn bijdrage aan het redden van drenkelingen wereldwijd. Yahoo en Bloomberg het voor.
  3. Is Britse humor je ding? En voetbal? En trek je mannen die om hun eigen grappen lachen? Dan is van Peter Crouch wat voor jou. Bijvoorbeeld de aflevering waarin Crouch vertelt hoe Andrés Iniesta hem op vakantie op Sardinië om een foto vroeg.
  4. Dennis Boxhoorn van NRC Marcel Kittel. Een renner met diepgang en een schrijver met stijl: prachtige combinatie.
  5. Ronald Koeman was open over de leugens-om-bestwil die hij vertelt. Verder legde hij uit waarom hij topwedstrijden bezoekt. Als ik hem goed begrijp: omdat je pas dan een goede vergelijking kunt maken. Een speler in de Eredivisie kan goed zijn, maar of hij de top aankan, zie je pas als hij tegen erkende topploegen speelt.
  6. Gijs Groenteman met Theo Maassen. De kritiek van Maassen op de kritiek op zijn voorstelling kwam niet helemaal uit de verf wat mij betreft. Hij vergelijkt het met een recensent die een schilderij bekritiseert omdat de schilder groene verf gebruikte. Toch begrijp ik ergens wel wat hij (meen ik) bedoelt: waarom zou je een cabaretshow beoordelen op zijn politieke boodschap?
  7. Planet Money maakte over een bedrijfje, Pando, dat jonge honkballers in de gelegenheid stelt hun toekomstige inkomsten te delen. Jonge spelers in de ‘minor leagues’ verdienen erg weinig geld, en alleen de besten van hen, of zij die als de besten worden gezien, halen de dikbetaalde Major League. Je maakt, kortom, veel kans op geen beloning en weinig kans op hoge beloning. Pando wil wat van het risico wegnemen.
  8. Gregory Zuckerman schreef in 2009 over John Paulson, de man die de subprime-crisis van 2007-2008 zag aankomen, en er miljarden aan verdiende. Nu heeft hij een boek geschreven over Jim Simons, de baas van Renaissance Technologies. De Wall Street Journal had
  9. Econoom John Cochrane over wat de film Free Solo – de film over Alex Honnold die ongezekerd (zonder touwen) de berg El Capitan beklom – hem leerde over economische groei. Hoogleraar natuurkunde Richard Jones er een antwoord op.