Beste,

Woensdagavond 20 november kreeg ik een whatsappje van de publiciteitsmedewerker van uitgeverij Atlas Contact. Of ik zin had om het komende weekend Malcolm Gladwell te interviewen?

Onvoorbereide interviews, daar hou ik niet zo van. En tijd om goed voor te bereiden had ik niet meer: donderdag en vrijdag had ik lange interviews gepland, zaterdag was ik de halve dag op reportage, meelopend met een jeugdscout.

Maar goed. door komiek Groucho Marx heb ik een hele collectie aan nauwelijks samenhangende principes die mij een hoge mate van flexibiliteit geven bij morele dilemma’s zoals deze. Kortom: ik nam de uitnodiging toch maar aan.

Malcolm Gladwell, terecht sceptisch over mijn kwaliteiten als fotograaf.

Niet omdat Gladwell een held van me is. Ik heb maar één van zijn boeken helemaal gelezen –zijn laatste, Talking to Strangers, de reden waarom Gladwell in Nederland was – en dat gebeurde pas na het interview. (Ik was bijna halverwege toen ik hem sprak. Zoals gezegd: ik had geen serieuze voorbereidingstijd.)

Nee, het leek me de moeite hem te spreken omdat Gladwell zonder twijfel een van de invloedrijkste journalisten ter wereld is. Het lijkt me geen toeval dat na Gladwells eerste boek, The Tipping Point, over hoe ideeën en gedragingen zich verspreiden, tal van vergelijkbare ‘ideeënboeken’ met vergelijkbare titels zijn verschenen.

Ongetwijfeld heeft Gladwell fouten gemaakt, zoals zijn vele critici betogen. (Daar hadden we het ook even over.) Maar netto lijkt hij me een aanzienlijk positieve bijdrage te hebben geleverd aan de wereld. Als je een goed verhaal kunt vertellen over het belang van ‘randomized controlled trials’ – zoals hij doet in een aflevering van zijn podcast Revisionist History – dan vind ik dat bewonderens- en lovenswaardig. Hij zet mensen aan het denken.

Hoe dan ook: kun je een stuk naar aanleiding van ons gesprek lezen, en kun je het hele gesprek terugluisteren. Want het lukte me zowaar de audio-apparatuur die collega Jacco Prantl me had gegeven aan de praat te krijgen.

Revisionist History: Giovanni Trappatoni

Een ingrediënt voor een goede aflevering voor een voetbalpodcast à la Revisionist History zou de persconferentie zijn die de Italiaanse trainer Giovanni Trapattoni in maart 1998 gaf als trainer van Bayern München.

YouTube
De persconferentie van Trappatoni.

Ik zag hem weer eens, nadat Jean Paul Rison naar ‘Trap’ verwees op Twitter. Elke keer dat ik die persconferentie zie, blijkt-ie erger dan ik me haar herinnerde. Geen wonder dat er diverse analyses van zijn gemaakt, door sociologen en taalwetenschappers, zoals vorig jaar deze in

Lees-, kijk-, en luistertips

  1. De omtrent het kindgenie en zijn vertrek aan de TU Eindhoven meegekregen? Toevallig ben ik net bezig in het boek Off the Charts, van Ann Hulbert, waarin de levens van wonderkinderen worden Een
  2. VI over Daan van Disveld. Wie? Daan van Disveld, aanvoerder en ploeggenoot van o.a. Jetro Willems, Memphis Depay en Tonny Vilhena in Nederland Onder 17 dat in 2011 Europees Kampioen werd.
  3. Sam van Raalte van VICE maakte terecht een ereronde door diverse media op basis van over nepvoetballer Bernio Verhagen. Er zit meer in het verhaal dan Verhagens bedrog: er blijkt duidelijk uit dat clubs door hoepels willen springen voor invloedrijke zaakwaarnemers. Tegelijkertijd blijkt weer hoe transparant de sport is: zodra Verhagen op het veld staat, ziet iedereen dat hij er niks van kan.
  4. De Volkskrant met een medewerker van databureau Opta die Virgil van Dijks acties codeert.
  5. Pieter Zwart bondscoach Sarina Wiegman en assistent-bondscoach Arjan Veurink over de verloren WK-finale.
  6. Gladwell-alert: Sports Illustrated hoe een wild idee van een basketbalcoach over wie Gladwell al in 2010 school maakt in de NBA.
  7. Megan Rapinoe is de sportpersoonlijkheid van het jaar, Sports Illustrated. Logische keuze.
  8. Doortje Smithuijsen schreef over wannabe-influencers op sociale media.