IJsland is het perfecte bitcoinland. Criminelen hebben dat nu ook door IJsland is populair bij bitcoinondernemers: het eiland heeft een hoogopgeleide bevolking, een snelle internetverbinding, weinig criminaliteit, spotgoedkope energie en kou in overvloed. Een paar gehaaide criminelen wisten daar wel raad mee. Ze ronselden een paar lokale zware jongens die tientallen servers stalen om daarmee hun eigen bitcoinbedrijf op te zetten. In dit vermakelijke stuk in Vanity Fair lezen we hoe ze te werk gingen. Het had zomaar een seizoen van ‘Fargo’ kunnen zijn, al was het verloop van de criminele operatie niet zo bloederig. (Dimitri Tokmetzis, correspondent Extremisme) Vanity Fair: ‘The Big Bitcoin Heist’ (Leestijd: 25 minuten, luistertijd: 35 minuten)
De zware levens van kledingarbeiders: van Brazilië tot Indonesië Van Indonesië tot Brazilië en Italië. En van luxe handtassen tot fast fashion. The New York Times portretteerde kledingarbeiders van over de hele wereld. Hun verhalen lopen uiteen: sommigen zijn trots op hun baan en gaan met plezier naar hun werk, anderen zouden liever wat anders doen en vertellen over de hoge productiedruk. Twee dingen hebben ze bijna allemaal gemeen: van het loon kunnen ze moeilijk rondkomen en de werkdagen zijn (extreem) lang. (Emy Demkes, correspondent Kleding) The New York Times: ‘Who Made Your Clothes?’ (Leestijd: 15 minuten)
Een kijkje achter de schermen bij de publieke omroep in de jaren negentig Hoe kon een van oorsprong Japanse tv-quiz het zó goed doen in Nederland en een decennium later ook weer zó instorten? Deze driedelige podcast van de NPO is een onderste-steen-boven-zoektocht naar de gebeurtenissen die uiteindelijk leidden tot het einde van de immens populaire dierenquiz ‘Waku Waku’ op de KRO. Schrijver Michiel Eijsbouts geeft – aan de hand van onder andere persoonlijke archieven en getuigenissen uit eerste hand – een interessante kijk achter de schermen van de publieke omroep in de jaren negentig. (Bart Gloudemans, back-end-developer) NPO Radio 1: ‘Een nijlpaard kon lachen’ (Luistertijd: 3 afleveringen van 30 minuten)
De esthetische horror van de Australische vuurzee De meeste foto’s die in ons collectieve geheugen blijven hangen zijn wreed van aard - het napalmmeisje in Vietnam, de gier die aast op een uitgehongerd Soedanees jongetje, de driejarige Alan Kurdi die dood aanspoelt op een Turks strand. Het beeldmateriaal van de bosbranden die Australië al maanden teisteren kan gerust aan dat horrorrijtje worden toegevoegd. De even prachtige als tragische collage die The Sydney Morning Herald maakte bevat verkoolde dieren, verstikkende rookwalmen en verstijfde brandweermannen tegenover de natuurkracht die vuur heet. De foto’s van de Australische vlammenzee zijn symbolisch voor wat is, en waarschijnlijk ook een waarschuwing voor wat op veel plekken in de wereld nog gaat komen. (Riffy Bol, algemeen redacteur) The Sydney Morning Herald: ‘Behind the lens: on the front lines of the bushfire crisis’ (Kijk- en leestijd: 5 minuten)
Hoe de EU – in haar haast om migratie in te dammen – dwangarbeid financiert Het is verontrustend als je iets vreselijks leest en denkt: dat verbaast me niks. Dat was helaas mijn reactie toen ik in The New York Times las dat projecten die worden betaald uit het gigantische Europese migratiefonds EUTF, in verband worden gebracht met dwangarbeid. Tja, dacht ik: dat krijg je als je overhaast geld tegen dubieuze regimes zoals dat in Eritrea gaat aansmijten, in de hoop dat dat minder asielzoekers in de EU oplevert. Neemt niet weg dat het razend interessant was om te lezen hoe en waarom deze projecten precies gefinancierd worden, en waar het misgaat. (Maite Vermeulen, correspondent Migratie) The New York Times: ‘How Forced Labor in Eritrea Is Linked to E.U.-Funded Projects’ (Leestijd: 10 minuten)