There is no glory in prevention
Het coronavirus is een ramp, maar in de marge levert het ook enkele mooie dingen op. Zoals: Michael Lewis die een dagboek gaat bijhouden over de pandemie in zijn woonplaats Berkeley. De eerste aflevering bevatte een herkenbare observatie: dat mensen in de eerste dagen van social distancing niet alleen anderhalve meter afstand hielden, maar ook oogcontact meden, alsof dat besmettelijk was.
Voorkomen is beter dan genezen. Maar kunnen we dat wel?
Nassim Taleb geniet momenteel zijn moment als ziener van de pandemie. Taleb – belegger, hoogleraar, auteur van onder andere Fooled by Randomness – is bekend om het waarschuwen voor het risico van ‘black swan’ of ‘fat tail events’. Onwaarschijnlijke gebeurtenissen met enorme impact – gebeurtenissen zoals het coronavirus, dus.
De wereld, zo denkt Taleb, is niet goed in het rekening houden met zwarte zwanen, en in de coronacrisis ziet hij zijn gelijk bevestigd. (Overigens: deze pandemie is eerder een grijze neushoorn, want virologen en epidemiologen wisten dat zoiets als dit ooit zou gebeuren.) Wat Talebs positie sterker maakt, is dat hij eind januari een notitie over de gevaren van het virus online zette.
Maar het herkennen van potentiële zwarte zwanen/grijze neushoorns is één ding. Een ander is wat je met die inzichten doet. Dus: wat doe je als overheid als je vermoedt dat er een grijze neushoorn op je afkomt? Wat kun je doen? In deze context stuitte ik recent op een spreekwoord: there is no glory in prevention.* Reageer je als overheid adequaat, en voorkom je een ramp, dan krijg je geen erkenning, want dan zien mensen het probleem niet eens.**
Dit leidt tot een verwante vraag: is er wel steun voor prevention? Hadden regeringen het land meegekregen als het, zeg, midden februari, toen er nog geen gevallen bekend waren in Nederland, had opgeroepen tot social distancing? Als carnaval was afgelast of ontmoedigd? Of als het de grenzen had gesloten voor mensen uit China en Italië? Ik vraag het me af.
Na deze crisis zal dat vermoedelijk wél kunnen. (Al twijfelen deskundigen.) Ik neem dat dat ‘corona’ zal leiden tot het nemen van dure structurele maatregelen, zoals de Watersnoodramp leidde tot de aanleg van de Deltawerken.*** Die kosten klauwen met geld, maar sinds 1953 begrijpt iedereen dat ze nodig zijn. Tot die tijd is preventie lastig – en zit er al helemaal geen eer in. Vraag het maar aan Ab Klink en Ab Osterhaus. Zij besloten in 2009 vaccins in te kopen voor de Mexicaanse griep die uiteindelijk niet zo hard kwam. Hun deel? Hoon. De Franse minister van Gezondheid, Roselyne Bachelot, overkwam blijkbaar hetzelfde.
Mis ik iets, begrijp ik het verkeerd? Ik hoor het graag.
*Het principe komt ook in het voetbal voor: tackles waarmee je een schot op doel voorkomt (neem deze van Matthijs de Ligt), zijn spectaculair en oogsten lof. Als je door positionering voorkomt dat er überhaupt een doelkans ontstaat (ik associeer dat met Stefan de Vrij), dan lijkt het net alsof je niks hebt gedaan.
** Jörg Seidel, de man achter Goalimpact, wees me er vorige week op, en nu zie ik het overal.
*** Collega Jesse Frederik maakte die vergelijking deze week.
Een heerlijk filmpje gewoon omdat het kan
De ranglijstendiscussie
Voetbal International had deze week een fraaie editie over opleiden. Zo fraai, dat ik dacht: leg die competitie voortaan maar wat vaker stil. In enkele stukken ging het ook over de discussie over ranglijsten waar ik eerder over schreef. In het kort: de KNVB had een plan om ranglijsten voor kinderen tot en met 11 jaar af te schaffen, en toen: misverstanden, versimpelingen, en vooral ophef!
De versimpelingen en misverstanden blijven bestaan: Fred Rutten – een geweldige coach, volgens veel spelers die ik sprak – zegt dat het ‘een gotspe [is] dat kinderen niet mogen ervaren wat verliezen is, hoe het voelt onderaan te staan’. Die laatste toevoeging is al winst, ten opzichte van wat bondscoach Ronald Koeman eerder deze week liet doorschemeren. ‘[I]edereen die mij een beetje kent, weet hoe ik denk over winnen en verliezen.’
De discussie die zou moeten gaan over nut en noodzaak van ranglijsten, is verworden tot een wedstrijd wie het meeste van winnen en verliezen houdt – wie het stoerst is. Hoe dat kan? Eerlijk gezegd geloof ik niet dat Koeman of Rutten of Advocaat of Kuijt echt goed hebben nagedacht over de zaak. Ze krijgen een microfoon onder de neus en dan gaan ze mee in wat logisch lijkt, of wat anderen al hebben gezegd.
In VI lees je ook een ander geluid. Ruben Jongkind, ex-Ajax-opleider en nu bij FC Volendam, begrijpt het idee van de KNVB wel. Waarom? Omdat, zo zegt hij, jeugdvoetbal ‘een fundamenteel ander beest’ is dan profvoetbal. Exact! Die simpele constatering zou een goed begin zijn voor verdere, zinvolle discussie. Er is alle tijd voor, nu.
Lees-, kijk-, luistertips
- Isaac Chotiner voert regelmatig knappe interviews. Als generalist weet hij specialisten tot informatieve en soms spannende interviews te verleiden. Deze keer met Richard Epstein, een jurist wiens analyse van de corona-pandemie blijkbaar invloedrijk was in conservatieve beleidskringen (lees: Trump). Het interview loopt uit de rails. Beter gezegd: Epstein loopt uit de rails.
- Mensen die werken in het voetbal hebben opeens tijd voor dingen. Ik sprak vorige week al twee mensen die een boek gaan schrijven. Anderen hebben veel meer tijd voor interviews. Zoals René Mariç, assistent-trainer bij Borussia Mönchengladbach.
- Sunderland 'Til I Die – over een ellendig seizoen – is een van de beste voetbaldocumentaires die ik ken. Nu is er een seizoen 2.
- De discussie over het beëindigen van de Eredivisie (en andere competities) is een politiek steekspel. Dit stuk van Tom Knipping maakt een en ander inzichtelijk. Zou de coronacrisis, zo vroeg ik me van de week af, kunnen leiden tot de Europese competitie van grote clubs, waar al zo lang over wordt gesproken? Als kleinere clubs omvallen, en de grote clubs solidair moeten zijn, maar niet willen zijn, zou me dat niet verbazen.