Michiel de Hoog

Gaan we ons gedrag post-corona aanpassen? 🤨

Je hebt de afgelopen tijd een boel beschouwingen en analyses kunnen lezen over hoe de wereld eruit gaat zien na corona. Een tikje leek me. Dit ding is er nog, dit ding blijft er nog even, en wat er na dit ding gebeurt... Nou, we’ll cross that bridge when we get there.

Natuurlijk, er gaan dingen veranderen. Er komt – daar ben ik van – een project à la de Deltawerken tegen virussen. We willen ons nu eenmaal niet nog een keer zo laten verrassen, zal de teneur zijn. (Beste (bijna-)eindexamenkandidaten, als het je gaat om baanzekerheid, dan is nu de tijd om virologie te gaan studeren.)

Gaan er op individueel niveau ook zaken veranderen? Ook dat hoor je vaak. Meer sporten, meer tijd voor familie, minder forenzen, meer thuiswerken, god weet wat nog meer. Een nieuwe, betere levensstijl. Zou het? De Australische econoom Vera te Velde (Nederlandse voorouders inderdaad) zat daar afgelopen week op Twitter over te twijfelen. Dingen zullen na de pandemie weer terugkeren naar het oude normaal,

Ik vroeg haar via e-mail waarom. Ze schreef ze dat de status quo, onze huidige levensstijl dus, ‘behoorlijk dicht zit op hoe mensen willen leven als er geen virusbedreigingen zijn. Alle woorden over thuiswerken, online leren, handen wassen, hygiëne, een overheid die beter is voorbereid, uitgavepatronen, tijd met familie et cetera ten spijt: ik betwijfel of we dat allemaal gaan doen als de directe dreiging wegebt.’

Ter illustratie van wat er wel kan veranderen – of juist hoe weinig er verandert, afhankelijk van hoe je het interpreteert – stuurde ze over de van de metrostaking in Londen van 2014. Duizenden reizigers zagen hun standaardroute naar hun werk geblokkeerd en moesten een andere route bedenken om naar hun werk te komen of hun hobby uit te oefenen.

Het effect van de staking? Meer efficiency. Als je dat een lelijk woord vindt: mensen vonden een betere route om naar hun werk te komen. De externe schok – de staking – legde bloot dat hun oorspronkelijke traject slechter was dan het geforceerde alternatief. En wat gebeurde er toen de staking over was? 5 procent van de mensen paste zijn gedrag aan. Goed nieuws, zeker. Een radicaal andere wereld? Hmm.