‘If you don’t want to see it in print, don’t do it’
Mijn gesprek met schrijver Michael Lewis kun je hier beluisteren. Met Lewis had ik het over zijn aanstaande boek over het coronavirus in de VS, over zijn jacht op boekpersonages, en over de coach die zijn leven veranderde. Met veel dank overigens aan onze audioman Jacco Prantl, voor het verfraaien van het geluid en het wegwerken van euhs en aahs.
Sinds ons gesprek heeft Lewis alleen maar meer gelijk gekregen: het gaat niet best in de VS met het virus. Mocht je meer willen lezen en luisteren van Lewis: in de ‘shownotes’ op Soundcloud staan verwijzingen naar gratis stukken. Klik op ‘Meer weergeven’ om ze te zien. Hier is de geschreven versie van het interview. Binnenkort meer over corona en de VS.
En dan is er opeens een vader die er wel wat van kan
Lewis schreef overigens een ontzettend grappig boek over de opvoeding van zijn drie kinderen, Home Game. Motto: ‘If you don’t want to see it in print, don’t do it.’ (‘Als je het niet gepubliceerd wilt zien, dan moet je het niet doen.’) Het beschrijft prachtig hoe Lewis’ kinderen prima lukken, ook al is hij een luie en incompetente prutser. Dat vond ik herkenbaar.
Al heb je natuurlijk ook van die consciëntieuze superdads. Deze foto nam ik nadat ik toekeek hoe een vader zijn huilende zoon en dochter wegtrok uit deze boomhut bij ons in de buurt. Die boomhut – begin van het jaar voltooid, iedereen in de wijk zag het gebeuren, met een groeiend besef van eigen luiheid – is zo mooi dat hij welhaast openbaar moest zijn, of zou moeten zijn, zo vonden die jongen en dat meisje dus ook. Maar niet dus. Nu ligt voor iedereen in de wijk de lat een stuk hoger.
Over opvoeden gesproken: collega’s Lynn Berger en Irene Caselli spraken met Alison Gopnik over opvoeden. Om de een of andere reden las ik ook een blog over dit interview, dat een parel van een zin bevat, die ik overigens niet begrijp. ‘Er zijn wel mensen die denken dat je als je liedjes zingt je je kamerplanten een plezier doet, maar die zijn sterk in de minderheid.’
Liverpool bewijst: sterren kun je maken, ook als spelers al volwassen zijn
Liverpool is kampioen. Dat is niet alleen geweldig voor Liverpool, maar ook voor het voetbal, want geld zegt niet alles. Een elftal met spelers die nog lang geen erkende sterren waren toen ze naar Liverpool kwamen, is bij Liverpool een team van sterren geworden en bijna onverslaanbaar gebleken. Beleid, coaching en speelwijze kunnen heel veel schelen. Tifo maakte er onderstaande video over, Liverpools Ian Graham zat een tijdje geleden bij Freakonomics om over data-analyse en het aankoopbeleid bij de club te vertellen.
O, en de hockeyploeg die zichzelf wilde gaan coachen, zonder coach dus, krijgt toch een coach. Komende weken veel voetbalstukken van me. Stay tuned.
Lees-, kijk-, luistertips
- Jon Stewart, de voormalig presentator van The Daily Show, gaf een interview aan The New York Times.
- De fraaiste aflevering van dit seizoen van Lewis' podcast Against the Rules was wat mij betreft Don't Be Good – Be Great, over zijn honkbalcoach op de middelbare school. Dit komt ook aan de orde in de tweede helft van mijn gesprek met Lewis.
- Waar Lewis' podcast eindigt, begint die van Malcolm Gladwell, Revisionist History, met twee afleveringen over hebzuchtige musea. Overigens: in november vorig jaar interviewde ik Gladwell, de avond nadat hij het idee had gekregen voor een aflevering, vertelde hij. Dat bleek de eerste.
- Rory Smith sprak met Christian Streich, de trainer van SC Freiburg, voor The New York Times.
- Robert Misset interviewde Terrance Pieters, een zwarte hockeyer, over het racisme dat hij meemaakte. Óók in het Nederlands elftal, zo blijkt.
- Elizabeth Kolbert over de aanpak van het coronavirus in IJsland.