Autoreclames verheerlijken het snelle rijden. Deze kunstenaars weten daar wel raad mee
Het gaat niet goed met de pr van de auto. Audi moest een ‘ongevoelige’ advertentie terugtrekken, in Engeland en Wales plakten ‘brandalisme’-kunstenaars hun eigen boodschap voor de fabrikanten op honderd billboards en abri’s. En een fietsreclame voorspelt het einde van de auto.
Afgelopen week plakten kunstenaars van het Brandalism-netwerk honderd billboards en abri’s over met anti-auto-reclames in Engeland en Wales. Brandalism bestaat sinds 2012, en noemt zichzelf een ‘opstand tegen de greep van het bedrijfsleven op cultuur en ruimte.’
Een paar van hun posters uit de campagne:
Soms werd er gewoon een stickertje op een bestaande autoreclame geplakt:
Hieronder legt een van de artiesten uit hoe de Nederlandse kunstenaar Jeroen Bosch haar inspireerde en waarom ze dit überhaupt doet.
Het is de breedste aanval op de pr-machine achter de autoindustrie in tijden: op de site van Brandalism vind je ook handleidingen als je zelf aan de slag wilt. Maar er is meer gaande. Audi publiceerde vorige maand deze foto op Twitter:
De mensen die de pr doen bij Audi, hadden er niet bij stilgestaan dat hun publiek associaties zou kunnen krijgen met de werkelijkheid. Met de onveiligheid die hun auto’s voor mensen op straat veroorzaken, en dan vooral voor mensen die maar net boven de motorkap uitkomen.
Duizenden boze reacties volgden. Waaronder een reclamefilmpje voor Audi, waarin snelheid en kleine meisjes ook met elkaar in verband worden gebracht, maar op een andere manier.
De mensen bij Audi trokken de reclame terug, met excuses voor de ‘ongevoelige beelden’. Toen de storm was gaan liggen, verwijderden ze de tweet (inclusief al die reacties).
En ook vanuit Nederland worden er pijlen gericht op de autoindustrie. De Nederlandse fietsfabrikant Vanmoof dreef in een deze zomer gelanceerde reclame de spot met de monsterlijkheid van auto’s. Die tv-reclame kreeg een negatief uitzendadvies van de Franse variant van de reclamecodecommissie: de reclame zou de autoindustrie in diskrediet brengen en een klimaat van angst creëren.
De fietsfabrikant bracht de afwijzing naar buiten, waarop de video viraal ging:
Achter al deze cultuurkritiek gaat een interessante vraag schuil: hoe normaal is het eigenlijk dat een industrie die voor meer dan een miljoen verkeersdoden per jaar zorgt in de wereld – en nog voor allerlei ander leed (denk aan vervuilde lucht, ruimtebeslag, en de hoofdoorzaak van een permanent gevoel van onveiligheid voor wie loopt of fietst in de publieke ruimte) – nog mag adverteren?
Lees ook:
De bermudadriehoek van talent
Simon van TeutemSimon van Teutem laat zien hoe idealisten tot hun eigen verbazing in de zakelijke advocatuur, consultancy en het bankwezen verdwijnen – en hoe het anders kan.
