Hoe mijn kaart over de geschiedenis van de mensheid tot stand kwam

Ik tekende Het weefsel der mensheid, een kaart die is geïnspireerd op Rutger Bregmans boek De meeste mensen deugen. De komende weken zoomen we elke week in op een klein stukje ervan. Vandaag: hoe iets nieuws kan ontstaan als je samenwerkt.
Al eeuwenlang schetsen we kaarten om te navigeren door de wereld. We verzamelen gegevens om te bepalen waar we zijn, waar we vandaan komen en waar we naartoe willen. In mijn werk als cartograaf probeer ik samenlevingen van vroeger en nu te verbeelden, om tot nieuwe vergezichten te komen.
Daarbij werk ik altijd samen met andere kunstenaars of architecten, schrijvers of filosofen. Ik geloof dat er iets extra’s kan ontstaan in die interactie.
Ook in het verleden ontstonden vergezichten, utopieën, vaak op het grensvlak van wetenschap en kunst. Door het vervlechten van inzicht en uitzicht, observatie en voorstellingsvermogen, konden sociaal-politieke scenario’s worden onderzocht en verbeeld.
Het combineren van deze twee perspectieven verrijkte het onderzoek niet alleen inhoudelijk, maar, door de vaak complexe verhalen zowel in de taal van het woord als in beeld te communiceren, werden ze ook toegankelijk voor een breder publiek.
Zo is ook deze kaart ontstaan, op het snijvlak van kunst en wetenschap. Dit is het resultaat van een samenwerking tussen Rutger Bregman en mij. Een historicus en een cartograaf. Een schrijver en een beeldmaker.
Rechtsonder op dit detail van mijn kaart Het weefsel der mensheid staan wij afgebeeld.
Helemaal rechts sta ik, achter mijn tekentafel, dit verhaal in kaart te brengen, een verhaal grotendeels geïnspireerd op het boek De meeste mensen deugen.
Dat boek is geschreven door Rutger, die links van mij staat, tussen stapels boeken en een verrekijker. Door zijn lens op de geschiedenis extrapoleert hij zijn ideeën en bevindingen naar de toekomst en vertelt hij verhalen.
Een jaar lang hebben we gepraat, geschreven en geschetst, op zoek naar de juiste metaforen, lagen en compositie waarin onze ideeën samen konden komen.
Door het verbinden van twee talen, woord en beeld, door het bieden van verschillende lenzen en perspectieven, door je te laten dwalen en ontdekken, hoop ik te inspireren tot het ontdekken van nieuwe horizonten.