Iets is in 2020 pas echt gebeurd als er een kek filmpje van is gemaakt
Mario Götze speelt in de Eredivisie, dat is waarlijk een mooie zet van PSV. Het filmpje dat PSV uitbracht over Götzes transfer – en oké, ook die van Adrian Fein en Marco van Ginkel – is de moeite. Het filmpje laat de alledaagsheid, onwennigheid en hartelijkheid zien achter zo’n ‘quick and unexpected’ transfer. Mooi detail is dat de medewerker vraagt of Götze – gutsend van het zweet na een fitnesstest op een fiets – even wil douchen. Dat lijkt me wel ja. Of zou douchen na inspanning optioneel zijn voor voetballers?
Verder: ik weet dat dit er allemaal bij hoort, en ik kijk er ook naar, we zijn allemaal zondaars, maar toch, vanaf begin tot einde is Götze en zijn transfer een product: filmen die hap. De hap gaat door de molen en wij kijken mee. We zien nog net niet hoe hij zich afdroogt na het douchen (godzijdank wilde hij wel douchen), wel zien we hoe hij zijn PCR-test krijgt, en zijn ‘juichmond’ voor de socials trekt (te twitteren bij goals, je weet wel). En ook bij de ‘informele’ kennismaking met de PSV-directie is de camera aanwezig.
In de woorden van iemand met verstand van marketing en voetbal: ‘ongelofelijk gave content!’ Maar toch. [ENTER oude man stage left] Het lijkt tegenwoordig alsof iets pas echt is gebeurd als er een kek of sentimenteel filmpje over is gemaakt. Ja, ik zei ‘tegenwoordig’. [EXIT oude man stage right]
Niet alles wat op een voetbalveld gebeurt, stamt uit een masterplan, en dat beweert ook niemand
In 2011 schreef ik voor NRC Handelsblad een stuk over de opkomst van voetbalbloggers die analytisch over voetbal schreven. De voorbeelden die ik daarin aanhaalde waren Michael Cox en Sander IJtsma (met Sander ging ik later stukken schrijven). Ik moest terugdenken aan dat stuk toen ik op de site van de New Statesman dit stuk las: ‘Intelligent football: Michael Cox and the rise of tactical analysis’.
Het is een fraai stuk met een paar mooie observaties en inzichten. Zoals de kritiek die tactiekschrijvers zoals hij – en Tobias Escher in Duitsland en Pieter Zwart in Nederland – weleens krijgen: coaches denken echt niet zo ingewikkeld als jullie het laten overkomen. Klopt, zegt Cox. En dat beweert hij ook helemaal niet.
Cox was ook wel een beetje verrast dat Guardiola’s tactische aanwijzingen aan zijn team – in de documentaire All or Nothing – zo vaag waren. (Zie ook: Mourinho in Tottenhams editie van All or Nothing.) Maar hij snapt ook dat charisma, empathie, en een goede persoonlijke band met de spelers belangrijker zijn dan tactiek. Dat dingen op het veld soms gewoon ontstaan. Maar dan is het nog steeds de moeite om ze te beschrijven.
Turnen
Er komen nog wat stukken over turnen aan. Vandaag dit stuk: een profiel van Loes Linders, ex-topturnster die ook tien jaar na haar stoppen nog last heeft van het turnen.
Lees-, kijk-, luistertips
- Brian Phillips over Marcelo Bielsa.
- Marije Elferink-Gemser over talentherkenning.
- Leerzaam stukje van Michael Lewis over de stamboom van het coronavirus, aan de hand van de besmetting van de president van de Verenigde Staten, Donald Trump. Overigens: gaat Trump herkozen worden? De politieke analisten van FiveThirtyEight verwachten van niet, met redelijk veel vertrouwen.
- Iets langer, iets ingewikkelder, en heel veel gedeeld de afgelopen dagen: Zeynep Tufekci over het belang van toeval in de coronapandemie. Kai Kupferschmidt en Justin Fox schreven overigens eerder al over wat Tufekci de 'overlooked' variable' ('k') noemt. (De verspreidingsfactor, zie de stukken.)
- Christoph Biermann heeft zijn boek over zijn seizoen als embedded journalist bij Union Berlin af. Der Spiegel had een voorpublicatie.
- Paul Kedrosky is een manusje-van-alles maar het meeste een manusje van investeren. Een investeerder. In deze podcast praat hij over 'van alles' – zoals hardloopschoenen. Hoe dan ook: het volgen op Twitter meer dan waard, hij.