Van de regeringspartijen vindt alleen de VVD nog dat je levensgevaarlijk hard door de stad moet kunnen rijden

Beste,

Nieuws uit de Tweede Kamer: de motie waar ik in mijn vorige nieuwsbrief Hier vind je die nieuwsbrief. over schreef, om 30 kilometer per uur de norm te maken in de schoolomgeving, later uitgebreid tot de gehele bebouwde kom, is gisteren aangenomen. Zie deze tweet van Suzanne Kröger (GroenLinks), die de motie indiende.

In mijn eigen stad Rotterdam weet ik wel een paar straten waar moeilijk vol te houden is dat je daar 50 moet kunnen rijden. Alle straten waar mensen met een auto per ongeluk iemand anders hebben doodgereden, bijvoorbeeld. De motie maakt duidelijk dat de focus op ‘verkeershufters’ ons heeft afgeleid van het werkelijke probleem: dat het normaal is dat je op levensgevaarlijk hoge snelheid door de stad kunt rijden.

Tweede Kamerlid Suzanne Kröger (GroenLinks) heeft eerder vergelijkbare moties geprobeerd erdoor te krijgen. Dat het nu is gelukt, in weerwil van minister Cora van Nieuwenhuizen (Infrastructuur, VVD) die de motie ontraadde, laat zien dat we echt anders aan het denken zijn over de straat. Van de regeringspartijen stemde alleen de VVD tegen de motie.

30 kilometer per uur is overigens nog steeds zes keer zo hard als een mens loopt. In de praktijk kan er veel harder worden gereden voordat een gemeente ingrijpt. En het risico iemand ernstig te verwonden neemt met elke kilometer exponentieel toe.

Maar de motie zorgt er voor dat degene die een levensgevaarlijke machinesnelheid in de leefomgeving wil, moet gaan beargumenteren waarom dat zou moeten − los van hoe dit uiteindelijk wordt uitgewerkt in een wet. Wie een menselijke snelheid wil, vertolkt vanaf nu officieel het geluid van een ruime meerderheid van de volksvertegenwoordiging.

Abraca NMCA hocus BO MIRT pas

Voor sommigen van jullie gesneden koek, voor anderen een ondoorgrondelijke ambtelijke afkorting: het BO MIRT. En: de NMCA. Het zijn afkortingen voor namen van structuren die we hebben bedacht om te bepalen hoe we ons budget voor onderweg zijn uitgeven. En die ‘systematiek’, die is − zoals systemen die ons zouden moeten dienen nog weleens willen doen − een beetje met ons op de loop gegaan.

Fleur Gräper, gedeputeerde voor de provincie Groningen, en Geert Kloppenburg, mobiliteitsadviseur, vertelden me via Zoom en telefonisch hoe dwingend de knelpuntenlogica van dit systeem is.

Lees: ‘Provincies die mobiliteit willen bevorderen moeten eerst voor files zorgen. Anders geeft het Rijk geen geld’. Hier vind je het stuk. Ik heb gisteren reactie vanuit het ministerie gekregen en toegevoegd onderin.

(Over de bewegende plaatjes hoorden we enthousiasme en ergernis: met je rechtermuisknop kun je ze via ‘Show controls’ op pauze zetten, in Chrome althans.)

Systeemdenken in (het) Nederland(s)

Nederland blijkt veel ‘systeemdenkers’ te herbergen. Onder mijn eerdere, onverwacht breed gedeelde verhaal over Donella Meadows en het boek Thinking in Systems zijn superveel mooie reacties geplaatst, blader er vooral doorheen. Hier vind je dat verhaal terug, met de bijdragen eronder (voor leden). Het idee voor een Nederlandse vertaling van dat boek werd enthousiast en veelvuldig gedeeld − twee potentiële vertalers hebben zich al aangeboden. Nu nog een uitgever! (Noot: De Correspondent geeft alleen werken van eigen correspondenten uit.)

Kijk- en luistervoer

Geert Kloppenburg maakt ook interessante podcasts en beeldverhalen over ons mobiliteitsbeleid. Luister bijvoorbeeld naar deze podcast met Marleen Stikker over de rol van data bij het vormgeven van onze mobiliteit.

En nog een kijktip op YouTube: ‘Where did the rules of the road come from?’ een te gekke video over de herkomst van wetten die bepalen hoe we ons moeten verplaatsen − wie er moet stoppen en wie er door mag.

Groeten weer!

Thalia

P.S. Deze nieuwsbrief doorgestuurd gekregen? Hier abonneer je je. Zo volg je mijn werk per mail.