Als mogen presteren moeten presteren wordt
Tom Dumoulin zei het niet, in het interview waarin hij zijn sabbatical aankondigde, maar het schoot me wel te binnen: is professioneel wielrennen niet ook gewoon... saai?
Wat zeker is: voor Dumoulin was mogen presteren moeten presteren geworden, voor zichzelf maar ook voor de vele anderen die min of meer afhankelijk zijn geworden van zijn succes. Maar los van de druk van het moeten presteren, lijkt me de afwezigheid van een spelelement in het wielrennen een dikke mentale barrière.
En zelfs als je wel een spelsport beoefent: ik denk dat veel ‘denkende’ sporters op een zeker moment existentiële twijfel ontwikkelen. Dumoulin komt uit een hoogopgeleid gezin, waar sport in laag aanzien staat, of beter gezegd: geen rol speelt. Ik vermoed dat bij zo iemand sneller de vraag opkomt waarom hij zichzelf elke dag in een buitengewoon strak pakje hijst om te gaan fietsen voor zijn werk.
Het deed me een beetje denken aan Jeroen van der Lely. Van der Lely voelde de druk om te moeten presteren (voor zichzelf, voor de club, voor de supporters), maar ook een eenzijdigheid van zijn bestaan. (Geen wonder dat de Volkskrant hem kort na Dumoulins nieuws opbelde.) (Nadat Trouw hem vorige maand sprak. En ESPN.)
Of aan Jelle de Lange, de talentvolle voetballer die al besloot dat voetbal voor hem te hol en te saai en te dom was, nog voordat hij goed en wel was doorgebroken. Hadden we Dumoulin de Giro zien winnen als je al heel vroeg met wielrennen moet beginnen om goed te worden? Ik denk het niet. Pas op zijn vijftiende begon hij serieus met fietsen, in het voetbal ben je dan veel te laat.
Wat leidt tot een leuke vraag: is een ruime geest een slechte voorspeller voor voetbalsucces?
Lees-, kijk-, luistertips
- Tim Ferriss praat met zwemmers Michael Phelps en Grant Hackett over zwemmen en ellende.
- David Epstein doet wat hij in zijn boek Range beschrijft: hij maakt een carrièreswitch. De komende tijd is hij host van de podcast How To!, die hij overneemt van Charles Duhigg. Eerste aflevering hier: over presteren onder druk.
- Geld maakt niet gelukkig, bla bla bla. Dat blijkt dus niet te kloppen, schrijft Justin Fox op Bloomberg. Deze nieuwsbrief is gratis.
- Antonio Garcia-Marquez interviewde journalist Zeynep Tüfekçi. Tüfekçi's werk bevat weinig humor en personages, maar is zeer informatie- en ideeëndicht, en desondanks zeer leesbaar. Dat is zeldzaam.
- Even zeiken: wat duurde het lang voordat de NOS dit soort video's maakte. En dan enthousiast: wat goed dat de NOS dit soort video's maakt! (De 'laterz' aan het eind is de presentator vergeven.)
- Michael Lewis heeft nieuws over het boek dat hij in mei al aankondigde. Het gaat The Premonition heten ('Het voorgevoel'), en beschrijft hoe deze pandemie slechts een oefening is voor de pandemieën die nog gaan komen.
- Feestvieren gaat het beste in een groep. Rellen ook. Deze jongen snapt dat. Wat ging er in hem om? Zag hij op het laatst dat het een kinderfiets was? Ik hoop dat iemand hem te pakken krijgt en zijn verhaal optekent. Dit filmpje vond ik ook fascinerend. De jongen die de fiets de straat op smijt en daarna op verzoek zorgvuldig parkeert, had zich eerder en later die dag schandalig gedragen. Maar als hem vriendelijk wordt verzocht zijn rommel op te ruimen, doet hij dat.