20.11.20 Aanbeveling 7-40 min

Hoe echo’s de anti-abortusbeweging een boost gaven (en nog 4 verhalen voor het weekend)

Adjunct-hoofdredacteur

Elke vrijdag tippen correspondenten hun leesvoer voor het weekend. Deze week: Spanje komt in opstand tegen steeds hogere huurprijzen, Zuid-Soedanees sjoemelhout gaat de hele wereld over, en hoe de komst van een kind het lichaam van de vader verandert.

De Spanjaarden volgen de Duitsers in hun strijd tegen hoge huren

Na Berlijn voert ook Barcelona regels in om de huurverhogingen aan banden te leggen. In de laatste aflevering van hun podcastserie Pushback Talks hebben Leilani Farha, voormalig VN-rapporteur voor adequate huisvesting, en regisseur Fredrik Gertten het erover met onderzoeker en activist Jaime Palomera Zaidel. Hij vertelt hoe de Catalaanse activisten voor betaalbare huisvesting een voorbeeld nemen aan de huurstakingen in New York aan het begin van de vorige eeuw. Ik herkende er veel in, want ook in Nederland waren er in de jaren zeventig en tachtig massale huurstakingen. Een van de prominentste actievoerders was Jan Witte. (Josta van Bockxmeer, correspondent Wonen)

Pushback Talks: ‘The Spanish Tenants Movement – From Resistance to Rewriting the Law’ (Luistertijd: 40 minuten)

Hoe zwangerschapsecho’s de anti-abortusbeweging een boost gaven

De anti-abortusbeweging heeft door de jaren heen geprofiteerd van de technologie die het mogelijk maakte de foetus in de zwangere buik te bekijken. Voor het bestaan van echo’s was de ongeboren vrucht niet visueel aanwezig, maar met de komst van echografieën kreeg de foetus een gezicht, het werd een individu met rechten waarvoor gestreden moest worden. Dat kwam de anti-abortusbeweging enorm goed uit, en inmiddels speelt het zichtbaar maken van de ongeboren foetus een enorme rol in haar strategie. Zo maken anti-abortusactivisten al jaren succesvol gebruik van plastic embryopoppetjes, om op de gevoelens van mensen in te spelen. (Valentijn de Hingh, correspondent Identiteit)

Vice: ‘Hoe de foetus het boegbeeld van de anti-abortusbeweging werd’ (Leestijd: 7 minuten)

De voor- en nadelen van een solocarrière als journalist

Gefrustreerd door periodieke ontslagrondes, eindeloze pitches en zeurende eindredacteuren stappen steeds meer journalisten van kranten, tijdschriften en websites over naar nieuwsbriefplatform Substack. Je vindt er de zelfstandige schrijfsels van Matt Taibbi (ex-Rolling Stone) en Glenn Greenwald (die laatst na een hoogoplopende ruzie vertrok bij The Intercept), maar ook van freelancers die nog niet zo bekend zijn bij het grote publiek. Substack, opgericht in 2017 door een paar ontwikkelaars van chatapp Kik, biedt verslaggevers de gelegenheid om zich met redelijke inkomsten op een niche te storten, zonder chefs en adverteerders die continu in hun nek hijgen. Tegelijk is dat ook het voornaamste minpunt, ondervinden sommige Substackschrijvers: die extra kritische blik en het sociale vangnet van collega’s zijn, hoe vervelend ook om dat als vrijbuiter te moeten toegeven, vaak wel zo prettig. (Riffy Bol, algemeen redacteur)

Columbia Journalism Review: ‘The Substackerati’ (Leestijd: 25 minuten)

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!

De bermudadriehoek van talent