Bij de verhalenreeks die correspondenten Dimitri Tokmetzis en Maurits Martijn schreven over de invloed van Big Data op de online advertentiemarkt, publiceerden we foto’s van Rein Janssen. Vanochtend publiceerden we het derde verhaal en dus de derde foto. Een mooie gelegenheid om te laten zien hoe Janssen die foto’s eigenlijk heeft gemaakt.
Want in tegenstelling tot wat je misschien denkt zijn de beelden niet in elkaar gephotoshopt, maar gebouwd met hout, touw, lijm, spijkers en computeronderdelen. En veel geduld.
Zo heeft de spin een internetmodem als lijf. Zijn kop is een printplaat met een rolmechanisme uit een laserprinter. De witte snuit is een flexibele printplaat, de blauwe ogen zijn de knopjes op een printer, die nu met behulp van een glasvezelkabel lichtgeven. De kaken zijn gemaakt van een beeldschermkabel. Allemaal aan elkaar gelijmd met een lijmpistool.
Zijn poten zijn in werkelijkheid één poot (dat is wel gephotoshopt in de foto’s, want acht identieke poten had de fotograaf niet), gemaakt van een rolas waarlangs papier door een printer rolt. Het web is gemaakt van meer dan honderd meter metselkoord. Niet geknoopt maar verbonden met een naald. De gevangen vliegen zijn restjes elektronica uit scanners, printers en internetmodums. Allemaal gekocht bij de kringloopwinkel, waar een niet nagekeken apparaat twee euro kost. De eieren zijn 35 kindersurprises, zonder de chocolade.
Rein Janssen is een echte bouwer. Hij creëert werkelijkheden, maar blijft dicht bij die werkelijkheid zelf. Ideaal voor een serie verhalen over een abstract onderwerp als online advertentiemarkten. De spin is de adverteerder, zijn web het ‘real-time bidding,’ zijn gevangen vliegen smartphonegebruikers en de eieren de waardevolle Big Data.
Meestal zie je het niet direct, maar als je beter kijkt kan je kleine details ontdekken die verraden hoe analoog zijn foto’s eigenlijk zijn. Echte kunstwerken, met een vleugje ambacht.
/dc-useruploads-images/dbf0e507ee0b42eeb786875dc1ebbf0b.png)