2021 is alweer ruim een week oud, maar aangezien dit mijn eerste nieuwsbrief is van dit jaar, wil ik eerst nog even het volgende kwijt: ik wens je een goed, gezond, mooi en liefdevol nieuwjaar! 

Goede voornemens, dat is waar het vaak aan het begin van het jaar over gaat. Ik ben er zelf eigenlijk nooit heel bewust mee bezig. En toch, als je het me vraagt, heb ik echt wel wat dingen te noemen: meer boeken lezen (het liefst elke week één), beter leren breien (ik ben rond kerst begonnen met een hoofdband, maar dat vergt nog wat meer oefentijd) en natuurlijk mooie verhalen schrijven met zo veel mogelijk nieuwe inzichten. 

Heb jij goede voornemens voor dit jaar? Deel ze vooral hieronder. 

Bezorging per fiets in plaats van met de bus

Goed, en dan nu over naar wat mij op dit moment bezighoudt. Een paar weken geleden schreef ik met als belangrijkste inzicht dat de manier waarop die nu is georganiseerd, waarbij een groot deel van de bezorging door bedrijven als PostNL, DHL en UPS wordt uitbesteed aan kleine koeriersbedrijven, zorgt voor problemen. Het zou goed zijn als meer pakketbezorgers bij deze grote spelers in dienst komen, zodat de verantwoordelijkheid op de juiste plek komt te liggen. 

Wat me in de reacties onder het artikel opviel was dat meerdere mensen schreven meer controle over de bezorging van hun pakketje te willen hebben, en bereid zijn om wat langer te wachten op hun bestelling als dit de werkdruk vermindert, en/of wat meer zouden willen betalen als dat betekent dat de bezorger dan ook meer betaald krijgt. 

Klanten de gelegenheid geven om hierop invloed uit te oefenen, kwam eerder ter sprake tijdens die promotieonderzoek deed naar de ecologische impact van omnichannel retail (verwijzend naar retailers die zowel online als offline verkopen). Hoe sneller de bezorgtijd, hoe groter de impact van de bezorging is op het milieu, vertelde zij, omdat het bundelen van pakketten lastiger is en rijroutes minder efficiënt te plannen zijn. Consumenten zijn volgens haar echt wel bereid zijn om wat langer te wachten. Dat zou naast milieuvoordelen ook de druk op de keten verminderen; zowel pakketbezorgers als orderpickers in distributiecentra hebben hier profijt van. 

Het punt is alleen dat bezorgbedrijven hier helemaal niet op zijn ingesteld. Alles is erop gericht om pakketjes zo snel mogelijk door de keten te duwen. Logistieke processen moeten worden aangepast om dit anders te organiseren. Of en in hoeverre dat mogelijk is, daar wil ik graag achter komen. 

En over milieuvriendelijker oplossingen gesproken: onder mijn verhaal reageerde iemand van Cycloon, het bedrijf achter Fietskoeriers.nl, met de vraag of ik een keer mee wilde fietsen. Vanavond stap ik op de – hopelijk elektrische – bakfiets om door Amsterdam pakketjes te bezorgen, en zo inzicht te krijgen in de logistieke processen achter dit initiatief en de werkzaamheden van bezorgers. Het bedrijf noemt zichzelf ‘dé groene en sociale bezorgexpert’. Is dit dan de toekomst van pakketbezorging? Ik ben benieuwd. 

Al die dozen, dat is toch nergens voor nodig?

Dat er sinds de lockdown sprake is van een grote groei van het aantal online bestellingen merken niet alleen de pakketbezorgers. Ook de afvaldiensten hebben het maar druk met al het extra afval dat hiermee gepaard gaat. De papierbak bij mij in de straat zit elke keer weer stampvol. En omdat mensen de dozen naast de volle containers zetten, verandert de straat na een regenbui in een bruine, plakkerige soep. 

Ik ben ook geen heilig boontje: mijn papierbak thuis groeide ook als nooit tevoren. En aangezien ik mijn rotzooi om bovengenoemde reden niet naast de container buiten zet, stond de halve overloop hier vol met dozen. Dozen waar kattenvoer in had gezeten, Hello Fresh-maaltijden, motoronderdelen van mijn vriend. 

In de Volkskrant verscheen onlangs over de groei van het papierafval waar gemeenten inderdaad mee kampen. In Amsterdam (waar ik woon) dreigde het te escaleren, zo veel karton lag en ligt er naast de containers. Extra vrachtwagens zijn ingezet om de troep op te ruimen. 

Die volle papierbak bij mij thuis, die alsmaar voller en voller werd, confronteerde mij niet alleen met het feit dat ik misschien toch te veel online bestelde, maar ook met al dat verpakkingsmateriaal dat we na één keer gebruiken klakkeloos weggooien. In de Volkskrant las ik weliswaar dat zo’n 85 procent van het papier en karton in Nederland van gerecycled materiaal is, dat wil nog niet zeggen dat het geen verspilling is van energie. Het papier moet immers opgehaald worden en worden gerecycled. 

Los daarvan: als je er over nadenkt is het eigenlijk te absurd dat we alles verpakken in een laag karton (om nog te zwijgen over al die papiersnippers en bubbeltjesplastics die erin zitten) om het na één keer gebruiken meteen weer weg te gooien. 

Dat moet toch anders kunnen? Het Nederlandse schoenbedrijf Omoda geeft klanten bijvoorbeeld de mogelijkheid om hun bestelling in een herbruikbare verpakking De lege verpakking kun je via de brievenbus terugsturen, waarna je 4,95 euro aan betaald statiegeld terugkrijgt. De vraag is natuurlijk in hoeverre klanten hier gebruik van maken. En Omoda is natuurlijk ook geen Zalando, Amazon of Ebay, waar de verkoopaantallen veel hoger liggen en een grotere verscheidenheid van producten wordt aangeboden.

En je moet niet onderschatten wat er allemaal bij het ontwikkelen van zo’n verpakking komt kijken. Zo las ik van The Guardian dat een gemiddeld pakket wel zeventien keer valt voordat het de koper bereikt, en dat het goed mogelijk is dat de doos ergens onder in de vrachtwagen of bestelbus terechtkomt, met stapels dozen erbovenop. En dan glijden en botsen de pakketten nog weleens tegen elkaar aan. 

Hoe dan ook: over die verpakkingen wil ik binnenkort wat schrijven. Dus mocht je iets zijn opgevallen bij het ontvangen of uitpakken van je online bestelling, bedrijven of mensen kennen die zich hiermee bezighouden of andere (lees)tips hebben, laat het dan vooral weten. 

Fijne week gewenst, 

Emy