12.03.21 Aanbeveling 2-140 min

De Rotterdamwet: discrimineert wel, helpt niet (en nog 4 verhalen voor het weekend)

Adjunct-hoofdredacteur

Elke vrijdag tippen correspondenten hun leesvoer voor het weekend. Deze week: de psychologische gevolgen van de coronamaatregelen voor jongeren, hoe duister popicoon Billie Eilish leert leven met haar roem, en de omstreden wet die in Rotterdam jarenlang voor discriminatie heeft gezorgd.

Hoe de coronamaatregelen hun tol eisen onder pubers

De mediane leeftijd van een overleden coronapatiënt in de Verenigde Staten is 80 jaar. Van alle Amerikanen die aan het virus zijn gestorven was 0,005 procent minderjarig. Voor pubers in de VS, maar ook in de rest van de wereld, zijn de aansporingen van volwassenen (‘Nog even volhouden! We doen dit samen!’) steeds moeilijker te verkroppen. In het stadje Hobbs in de staat New Mexico zien kinderen met lede ogen aan hoe het leven van hun leeftijdsgenoten in Texas, op een halfuur rijden, vrijwel ongestoord doorgaat, terwijl zij online les moeten volgen en geen teamsporten meer mogen beoefenen. ProPublica vertelt over het coronajaar van Kooper Davis, een alom geliefde jongen van zeventien en getalenteerd American-footballspeler, die hechte banden onderhield met zijn familie, vrienden en de lokale kerk. Totaal onverwacht maakte hij deze maand een eind aan zijn leven. Als een jongere met zo’n stabiel bestaan de psychologische druk van de coronamaatregelen niet aankon, wat betekent dit dan voor de miljoenen kinderen uit gebroken gezinnen die kampen met bestaande mentale problemen of slechte schoolprestaties? (Riffy Bol, algemeen redacteur)

ProPublica: ‘The Lost Year: What the Pandemic Cost Teenagers’ (Leestijd: 50 minuten)

Billie Eilish redt zichzelf, een beetje

De eerste plaat van Billie Eilish heeft een onmiskenbaar duistere ondertoon. ‘Als ik erover zing, dan doe ik het ten minste niet’, moppert de zangeres, terwijl ze ook wel voelt dat de platenmaatschappij liever een vrolijke zomerhit zou horen. Op veel momenten lijkt haar muziek een boei waarmee ze nog net op het leven kan blijven drijven. Tegelijkertijd zien we in deze film fragmenten van een vakvrouw die elk aspect van haar kunst tot in de puntjes regisseert. Terwijl haar wereld vanaf de verschijning van de eerste single permanent in brand staat, zijn het haar ouders en Finneas (broer en producer) die haar uit liefde en met eindeloos geduld beschermen tegen zichzelf, maar vooral ook tegen de buitenwereld die graag een stukje Billie Eilish mee naar huis wil nemen. (Jacco Prantl, audioredacteur)

Apple TV+: ‘Billie Eilish: The World’s a Little Blurry’ (Kijktijd: 2 uur en 20 minuten, gratis met proefabonnement)

De ‘Rotterdamwet’ moest wijken erbovenop helpen, maar leidt vooral tot discriminatie

De ‘Rotterdamwet’ (officieel: Wet bijzondere maatregelen grootstedelijke problematiek) was bedoeld om arme wijken leefbaarder te maken. Maar in de praktijk is de wet alleen maar discriminerend, blijkt uit dit onderzoek van het Rotterdamse platform Vers Beton en de lokale omroep Open Rotterdam. Volgens artikel 8 van de wet mag de gemeente mensen met een bijstandsuitkering die korter dan zes jaar in de stad wonen, weren uit bepaalde wijken. Het brengt vooral immigranten en alleenstaande moeders in de problemen. Bovendien zijn de criteria waarmee het ‘succes’ van de wet wordt gemeten discriminerend. Om te bepalen of een wijk erop vooruit is gegaan, gebruikt Rotterdam een methode waarin ook de eventuele migratieachtergrond van bewoners meetelt. Het Rotterdamse college van burgemeester en wethouders wil volgend jaar – na een periode van zestien jaar – stoppen met het buitensluiten van bewoners uit bepaalde wijken. Maar andere gemeenten – zoals Tilburg, Den Bosch, Nijmegen, Schiedam en Vlaardingen – zijn pas net begonnen met de toepassing van de wet. (Josta van Bockxmeer, correspondent Wonen)

Vers Beton: ‘De Rekening van de Rotterdamwet’ (Leestijd: 25 minuten)

Het interview waarmee Harry en Meghan zich losmaakten van het Britse koningshuis

Vergeleken met onze koekhappende royals is het Britse koningshuis van een geheel andere orde – een gesloten bastion van onkreukbare stiff upper lips en ‘received pronunciation’. Toch betekent onkreukbaar niet onfeilbaar, blijkt ook nu weer. In een interview met Oprah Winfrey vertellen Harry (kleinzoon van de Britse koningin Elizabeth II) en zijn vrouw Meghan openhartig over de recente scheuring binnen de koninklijke familie, veroorzaakt door hun besluit uit het majesteitelijke circus te stappen. Meghan – kind van een zwarte moeder en een witte vader – beschrijft hoezeer zij leed onder de racistische koppen waarmee de Britse tabloids haar dag in dag uit neersabelden, en het gebrek aan steun en bescherming hiertegen vanuit de staf van het koningshuis. Bovendien zou een lid van het koninklijk huis zorgen hebben geuit over de mogelijke huidskleur van hun ongeboren zoontje Archie. Het gesprek biedt een ontluisterend kijkje achter de voordeur van Buckingham Palace en de angst- en zwijgcultuur, het privilege en het latente racisme dat zich daar schuilhoudt. (Valentijn De Hingh, correspondent Identiteit)

Net5: ‘Oprah-interview met Meghan & Harry’ (Kijktijd: 1 uur en 20 minuten)

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!

De bermudadriehoek van talent