Een tijdje geleden zou ik het nog onbestaanbaar hebben gevonden, zou ik het bericht ongelovig hebben aangehoord: dat een ziekenhuis kan omvallen. Tegenwoordig is het aan de orde van de dag. Veel ziekenhuizen in Nederland zijn en dreigen dus, zoals dat beeldend wordt genoemd, om te vallen, als er niet op tijd wordt ingegrepen door bijvoorbeeld een gemeentebestuur.

Wat is hier aan de hand? Is dit een gevolg van het feit dat sinds 2006 het principe van de marktwerking ook in de zorg is doorgevoerd? Overnames en fusies versterken het idee dat het om een ander soort bedrijven gaat dan zorginstellingen. Voeg daar nog bij dat we soms worden opgeschrikt door verhalen over en je vraagt je af hoe het staat met de kwaliteit van de ziekenhuizen in Nederland.

En hoe goed zijn de bestuurders dan, die toch niet voor onaanzienlijke bedragen op de staan? Het leek mij een goed idee om langs te gaan bij een van hen voor tekst en uitleg.

Ik heb gekozen voor een man met een goede reputatie, in ieder geval staat het ziekenhuis dat hij leidt goed tot zeer goed aangeschreven bij de patiënten (de klanten, de burgers) die er aankloppen: Hij is voorzitter van de tweekoppige Raad van Bestuur van het Dit is een stadsziekenhuis dat een aantal taken van zich heeft afgestoten om zich met des te meer aandacht te kunnen richten op een viertal andere terreinen, die tot zijn uitgegroeid.

Florijn heeft een korte tijd in de hulpverlening gezeten en daarna carrière gemaakt in de financiële wereld. Hij werkte bij ABN Amro, Aegon, Delta Lloyd, en een tijdje als consultant bij Ernst & Young. Ervaring deed hij op in Chicago, het mekka van het neoliberalisme.

Onlangs moest Florijn zelf onder het mes, vanwege een slepende blessure aan een schouder. Heeft hij zich laten behandelen in zijn eigen ziekenhuis? Hoe is het om als bestuurder opeens patiënt te zijn?

Ook sprak ik met hem over het verschil dat je kunt maken in mensenlevens, en over de vraag wat je bent als bestuurder van een ziekenhuis: hulpverlener of zakenman?