De idyllische schilderijen van Bob Ross verbloemen een felle juridische strijd Samen met kindervriend Fred Rogers staat Bob Ross bekend als de ‘Amerikaan die je onmogelijk kunt haten’. Na twintig jaar dienst in de luchtmacht raakte Ross in vervoering door alla prima, de schildermethode waarbij je natte verf aanbrengt op een bestaande laag vochtige verf. Hij leerde de techniek van Bill Alexander, een voormalige Wehrmachtsoldaat die als Duitse krijgsgevangene geallieerde officieren naschilderde en zo een enkeltje Verenigde Staten bemachtigde. Als protegé gaf Ross door het hele land workshops in opdracht van Alexanders bedrijf, maar in 1985 startte hij met het echtpaar Walt en Annette Kowalski een eigen bv achter de rug van zijn leermeester om. Zijn (nu wereldberoemde) tv-programma The Joy of Painting was grotendeels gekopieerd van Alexanders The Magic of Oil Painting, en Ross’ verflijn Liquid White was een aftreksel van het originele Magic White. In 1995 stierf de schilder met de indrukwekkende afro en de ‘happy little trees’ vroegtijdig aan kanker. Het ironische is: nadat Ross jaren had geprofiteerd van wat Alexander hem had gegeven, kregen zijn zakenpartners op hun beurt de volledige macht over Ross’ erfenis. (Riffy Bol, algemeen redacteur) The Daily Beast: ‘Sex, Deceit, and Scandal: The Ugly War Over Bob Ross’ Ghost’ (Leestijd: 55 minuten)
Op zoek naar de man die vader, minnaar én sadistische SS’er was Hoezeer goed en kwaad soms in één borst huizen, wordt wrang duidelijk in deze ultralange longread van de Volkskrant, over de beruchte Nederlandse oorlogsmisdadiger Willem van der Neut. Verslaggever Rik Kuiper stuitte op een pakket liefdesbrieven die de sadistische bewaker van Kamp Amersfoort na de oorlog vanuit de gevangenis schreef aan zijn minnares. Kuiper gaat samen met Van der Neuts zoon Fokko – die zijn vader na zijn zevende nooit meer zag – op zoek naar antwoorden. Wie wás deze man, die na zijn ontsnapping uit de koepelgevangenis van Breda een tamelijk zorgeloos leven leidde in een dorpje in voormalig West-Duitsland? Een meeslepend vertelde en raak vormgegeven Vatersuche. En voor wie geen zin heeft in veel letters: het hele verhaal wordt voorgelezen door acteur Gijs Scholten van Aschat, waarbij je naadloos kunt switchen tussen lezen en luisteren. (Hans Pieter van Stein Callenfels, eindredacteur) De Volkskrant: ‘Liefdesbrieven van een kampbeul’ (Leestijd: 6 hoofdstukken van gemiddeld 20 minuten)
Heeft Duitsland een extreemrechts schaduwleger? De Duitse militair Franco A. deed zich voor als Syrische vluchteling en bleek een aanslag te beramen met als doel een politieke revolutie te veroorzaken. Uit nader onderzoek blijkt dat groepjes militairen met extreemrechtse sympathieën zich overal in Duitsland organiseren. Deze ondergrondse strijdgroepen lijken zich actief voor te bereiden op ‘Day X’, de dag dat de Duitse democratie volgens hen zal instorten. (Jacco Prantl, audioredacteur) The New York Times: ‘Day X’ (Luistertijd: 30 minuten)
De gepolitiseerde, emotionele zoektocht naar de oorsprong van SARS-CoV-2 Vanity Fair zette alle ins en outs op een rij over de theorie dat het coronavirus uit het Chinese Wuhan Institute of Virology is ontsnapt. Het is een theorie die aanvankelijk werd afgezwakt, maar nu weer is aangezwengeld door een stel amateuronderzoekers à la Bellingcat. Fascinerend om te zien hoe een op zichzelf puur wetenschappelijke kwestie totaal gepolitiseerd is geraakt, waardoor het vrijwel onmogelijk is om deze goed en overtuigend te onderzoeken. (Michiel de Hoog, correspondent Sport) Vanity Fair: ‘The Lab-Leak Theory: Inside the Fight to Uncover COVID-19’s Origins’ (Leestijd: 1 uur)
Een reconstructie van de tractorrellen: stilletjes hebben de boze boeren gewonnen Groningen, 4 oktober 2019. Een meute boze boeren beukt met een trekker de deur van het provinciehuis in, omdat ze het oneens zijn met nieuwe stikstofregels. De gedeputeerde houdt dapper stand en doet geen concessies, in tegenstelling tot Friesland en andere provincies. Maar achteraf blijkt dat álle provincies hebben toegegeven aan de boze boeren, ook al ging dat soms minder formeel. De stikstofmarkt die minister van Landbouw Carola Schouten optuigde, is overal leidend geworden. Op papier zou die markt leiden tot een afname van stikstofuitstoot, maar in de praktijk gunt ze boeren en industrie ruimte om de komende jaren juist veel méér te gaan uitstoten. Conclusie: een ‘tikkende tijdbom’ van natuurschade. (Thomas Oudman, correspondent Voedsel) De Groene Amsterdammer: ‘"Die regels gaan we niet meer aanpassen"’ (Leestijd: 15 minuten)