In de VS vieren ze vanaf vandaag Pride. Maar volgens deze Twitch-streamer kunnen kinksters beter thuisblijven
Hier in Nederland moeten we nog even wachten, maar aan de andere kant van de Atlantische Oceaan barst vanaf vandaag de grootste LGBTQIA+ manifestatie van het jaar los: Pride.
Dat de VS Pride Month (jawel, in Amerika duurt Pride een hele maand) vieren in juni, is niet zonder reden. De eerste Pride marches – die plaatsvonden op 28 juni 1970 – dienden namelijk ter herdenking van de Stonewall-rellen, die precies een jaar daarvoor de homorechtenbeweging in de VS hadden ontketend.
Net als in Nederland is Pride in Amerika inmiddels een mix van protest en feest; naast marsen, demonstraties en herdenkingsbijeenkomsten staan er ook steevast uitbundige festivals, parades en party’s op de agenda.
Het zal echter geen verrassing zijn dat de viering van Pride dit jaar niet zo uitbundig zal zijn als de traditie dicteert. Vorig jaar werden nagenoeg alle evenementen afgelast vanwege de coronapandemie, en ook dit jaar vindt Pride slechts doorgang in bescheiden vorm. Waar in juni normaliter bontgekleurde parades door de straten trekken, en de gaybars een maand lang uit hun voegen barsten van in roze en glitter gehuld volk, houden de meeste Amerikaanse steden het dit jaar voornamelijk bij een online programmering.
Toch kon de schaarste aan samenkomsten dit jaar niet voorkomen dat vorige week een discussie over juist die samenkomsten oplaaide op sociale media. Pride-vieringen worden namelijk al vanaf het begin bijgewoond door leden van de vele fetisj-gemeenschappen die de queer community rijk is. Leather daddy’s, allerhande bdsm-beoefenaars, menselijke pups en hun baasjes: allen stamgasten van het eerste uur bij zo’n beetje elke zichzelf respecterende Pride-manifestatie.
Voor sommige lhbti+’ers is Pride hét evenement waarbij ze niet alleen hun seksuele oriëntatie, maar ook hun aanverwante kinks in alle vrijheid en blijheid kunnen vieren.
De vraag die de gemoederen echter sinds vorige week bezighoudt: moeten we die kinky bende wel willen tijdens Pride?
Pride moet toegankelijk zijn voor iedereen
De kritiek dat het opzichtige vertoon van ontkleding en geilheid tijdens Pride-evenementen negatief afstraalt op de lhbti-gemeenschap is inmiddels welbekend. Ook in Nederland klinkt ten tijde van de beroemde Canal Parade nog elk jaar de opmerking: móét dat nou, al die boten vol schaarsgeklede, tongende mannen?
Uit onderzoek van EenVandaag uit 2018 bleek zelfs dat 37 procent van de Nederlandse respondenten vond dat de jaarlijkse Canal Parade een averechts effect heeft op de acceptatie van lhbti+’ers. Vooral, zo lichtte een van de respondenten toe, omdat het een verkeerd beeld van lhbti+’ers zou geven: ‘Het is alsof ze allemaal in leer gekleed en half bloot over straat gaan. Te extravagant.’
Toch is die negatieve beeldvorming van lhbti+’ers allang niet meer de reden waarom het toelaten van kink en fetisjen tijdens Pride-evenementen momenteel ter discussie staat.
Waar het de Amerikaanse tegenstanders inmiddels vooral om gaat, is de toegankelijkheid van Pride zelf.
Een van de luidste critici van afgelopen week van het botvieren van seksuele perversies tijdens Pride was Vaush, een populaire, links-progressieve streamer op het livestream-platform Twitch. In een livestream van vorige week trok hij van leer tegen de zelfzuchtigheid van mensen die Pride aangrijpen om in latex bodysuits over straat te gaan, of hun sm-rollenspellen buitenshuis te voltrekken. Zijn bespreking van deze controverse was goed voor een bescheiden Twitterstorm, en een aantal verhitte vervolgdebatten op YouTube.
Pride-evenementen, stelt Vaush in zijn stream, zouden namelijk net zo goed toegankelijk moeten zijn voor kinderen die worstelen met hun geaardheid, of de kinderen van homoseksuele stellen die Pride met het hele gezin willen bijwonen. Maar als andere bezoekers zich ongepast blijven kleden en gedragen, wordt hun de kans om Pride te vieren ontzegd.
Daarbij komt dat het beoefenen van bdsm in de openbare ruimte – zeg, door je partner met een leren hondenmasker op aan een lijntje ‘uit te laten’ – überhaupt een inbreuk zou zijn op de consent van alle omstanders. Door seksueel getinte rollenspellen te spelen buiten de privésfeer (bijvoorbeeld omdat je het zelf wel spannend vindt dat andere mensen toekijken) worden toevallige passanten ongevraagd deelgenoot van jouw seksuele spel, terwijl ze dat misschien helemaal niet willen.
Sinds de MeToo-revolutie zijn we ons juist meer en meer bewust geworden van het belang van uitdrukkelijke toestemming voor deelname aan welke seksuele activiteit dan ook. En dat zou dan tijdens Pride ineens niet meer gelden, omwille van de seksuele vrijheid? Belachelijk, aldus Vaush.
Door seksualiteit van lhbti+’ers in de verdomhoek te drukken, vergroot je het stigma
Ergens ben ik het roerend met Vaush eens: ook ik wil dat kinderen zich welkom voelen bij Pride, net als de mensen die het misschien niet prettig vinden ongevraagd deelgenoot te worden van fetisjistisch exhibitionisme.
Maar ergens vind ik zijn standpunten ook hopeloos naïef. Onze maatschappij is tenslotte ook zonder Pride doordrongen van seksueel geladen beelden. Die beelden worden constant op ons afgevuurd, ongeacht onze leeftijd of expliciete toestemming.
Een voorbeeld: begin maart lanceerde een Nederlands pakkenmerk een campagne waarin een man en een vrouw verwikkeld waren in een nogal onsmakelijk ogende tongzoen. ‘The New Normal’ stond erbij – een sarcastische interpretatie van het ‘nieuwe normaal’ van de anderhalvemetersamenleving, waarin tongen natuurlijk uit den boze is.
De foto’s hingen door heel de stad, op abri’s, in bushokjes – haltes waar vast ook ouders met een zevenjarige aan de hand op de volgende bus hebben staan wachten.
Begrijp me niet verkeerd, de campagne was allesbehalve oncontroversieel. Maar toch was het blijkbaar nét niet zo schokkend als de campagne van hetzelfde pakkenmerk van twee jaar terug, waarbij twee zoenende mannen op de kiek stonden. Bushokjes waar die posters hingen werden door heel het land vernield en beklad.
En dát is natuurlijk waarom queer seksualiteit, in haar vele expressies, tijdens Pride juist extra zichtbaar mag en moet zijn. Want door de seksualiteit van lhbti+’ers in de verdomhoek te drukken, vergroot je enkel het stigma waar zij vanwege hun seksualiteit nu al tegen op moeten boksen.
Natuurlijk zijn er grenzen. Sommige vormen van seksualiteit horen echt achter de voordeur thuis, helemaal met kinderen in de buurt. Maar op het moment dat we de ongevaarlijke, maar onconventionele vormen ervan als gevaarlijk gaan bestempelen, werkt dat onbegrip alleen maar in de hand.
En daar heeft niemand wat aan.
Dat was ’m weer! Een fijne week gewenst. En voor de lucky bastards die deze nieuwsbrief lezen in de VS: Happy Pride!
Valentijn