Beste,
Ik was dit voorjaar een uitje aan het snipperen, toen ik een idee had voor een serie artikelen over wetten.
Wat is een goede wet, waarom is het een goede wet, hoe kwam die goede wet tot stand – het leek me tijd om het primaire product van het Binnenhof (en het Europarlement) eens op het toneel te hijsen en te belichten, aan de hand van wetten waar wetmakers zelf enthousiast over zijn.
Zelf draag ik pas over een tijdje bij aan de serie, omdat ik voorlopig met een tijdrovend onderwerp bezig ben, maar ik kreeg al wel veel reacties uit wetgevende en wetgevingbestuderende hoek. Geslaagde wetten? Die zijn saai. ‘De bevlogen wetten met allerlei aspiraties, daar moet je voor opletten’, schreef een expert.
Mocht je zelf nog een suggestie hebben, ik hoor het graag.
Frankrijk-Zwitserland: de mooiste voetbalwedstrijd sinds heel lang*
De maandagavond van Frankrijk-Zwitserland was een ongewone voetbalavond. Ik merkte dat bijvoorbeeld omdat mijn vrouw – geen voetbalfan – zat te gillen op de bank bij een verdwaalde Zwitserse breedtepass. Ik begreep haar wel: in deze wedstrijd kon op elk moment alles gebeuren.
Is er iets dat zo veel mensen tegelijkertijd emotioneert als voetbal? Ik denk het niet. Films kunnen zoiets bewerkstelligen – maar niet live en minder collectief. Benefietconcerten zoals Live Aid: ja. Maar die missen de spontaniteit van het moment – en de strijd. Andere sporten? De Wimbledonfinale Federer-Nadal uit 2008 schiet me te binnen.
Maar voetbal heeft iets dat tennis niet heeft – precies wat ex-Barcelona-coach Ernesto Valverde benoemde in een interview over zijn hobby, fotografie. Het spel, dat zijn niet alleen de spelers, maar ook de fans – partijdige, loyale fans. In het geval van Frankrijk-Zwitserland werd die laatste groep vertegenwoordigt door een 27-jarige jongeman genaamd Luca Loutenbach.
Loutenbach kwam binnen een minuut twee keer in beeld: in tranen van wanhoop en schreeuwend van blijdschap. Een wedstrijd die Zwitserland niet kon winnen, leek te winnen, bijna niet meer kon verliezen, in minuten aan het verliezen was, vrijwel zeker had verloren, en daarna omdraaide – het was allemaal terug te zien op Loutenbachs emoticongezichten.
Mij trok hij daarmee nog verder de wedstrijd in, die toch al fantastisch was – tot en met de laatste actie. De misschien wel beste speler van de wereld (Kylian Mbappé) miste de grootste scoringskans die het voetbal biedt (een strafschop), waardoor de beste selectie van het toernooi verloor van het groepje doorsneetopvoetballers. Ook dat gebeurt in vrijwel geen enkele andere sport.
Je kunt Loutenbach nu ook dragen als t-shirt. (Beetje jammer van die clichéteksten erbij.)
Wat ik ga missen: de eindeloze stroom aan instant-doch-bullshit verklaringen voor winst of verlies. Zoals dat het een schande was dat de Engelse bondscoach jonge spelers strafschoppen liet nemen. Zoals dat de aandacht voor homorechten in Hongarije iets te doen hadden met Nederlands verlies tegen Tsjechië. Of zoals de ietwat overtrokken Nederlandse zelfhaat na die wedstrijd. Geweldig was Nederland dit EK niet nee, en met een goede coach verwacht ik meer, maar ik denk dat het belang van de uitglijer van Matthijs de Ligt een beetje wordt onderschat.
Ook het zaniken over de verslaggeving van de NOS mis ik. Ik zou het wel mooi vinden als de beste commentatoren van Nederland bij de NOS zitten en als de belangrijkste analisten (Van der Vaart) zich ook zouden voorbereiden. Een beetje zoals NOS op 3 wel goed doet. Maar ja, is er echt een prikkel om het anders te doen? De mensen kijken toch wel – de uitzendrechten garanderen het. (En ja, er zitten ook echt vakmensen bij de NOS.)
*Sinds Spanje-Kroatië diezelfde avond! Liverpool-Barcelona 4-0 was ook mooi, maar had minder de David vs Goliath-vibe van Frankrijk-Zwitserland, en het scoreverloop was gestaag in plaats van heen-en-weer.
P.S. De spelregelexperimenten waar ik in 2017, 2018 en 2019 aan meewerkte, kregen deze week een vervolg. Bij de KNVB maar niet door de KNVB georganiseerd speelden jeugdploegen van RB Leipzig, PSV, Club Brugge en AZ met onder andere de intrap in plaats van de inworp. Zie bijvoorbeeld hier.
Lees-, kijk-, luistertips
- Tobias Escher schreef over de uitschakeling van Duitsland.
- Jan Van Haaren legt Expected Goals (xG) uit.
- Brighton & Hove Albions persbericht over de contractering van Enock Mwepu zit vol xG en andere statistieken.
- Sjors Ultee en Pieter Zwart bespreken de opvolging van Frank de Boer en Nederland-Tsjechië. Die pot lijkt alweer maanden geleden, maar de heldere bespreking is nog steeds relevant.
- Het slaat nergens op en toch ben ik trots: ASML, gevestigd op een paar steenworpen afstand van mijn middelbareschooltijd, is een van de succesvolste bedrijven van het moment. De VS en China maken er enorme ruzie over, schrijft The New York Times, die tevens uitlegt hoe ASML’s chipmachines een resultaat zijn van geïmproviseerde, niet-kopieerbare, mondiale samenwerking.
- Columnist Marijn de Vries van Trouw schreef over de vierde Giro d’Italia-winst van Anna van der Breggen. Ze denkt dat Van der Breggen weinig media- of publieksaandacht kreeg omdat ze een vrouw is. Ik denk niet dat haar conclusie klopt – Van der Breggen wordt niet genegeerd omdat ze vrouw is, maar omdat vrouwenwielrennen niet populair is. Komt dat omdat de wereld vrouwensport in het algemeen negeert? Nee. In sommige sporten heerst er (zowat) gelijkheid in status, qua belangstelling of prijzengeld, zoals in het tennis, het hockey of atletiek. (Die sporten illustreren de onzin van het veelgehoorde argument dat mannensporten populairder zijn omdat mannen nu eenmaal beter zijn. De nummer 1 van de tennisvrouwen is kansloos tegen de nummer 100 van de tennismannen en toch heeft dat geen enkel effect op haar status.) Dat komt omdat sommige sporten vroeger wel acceptabel werden geacht voor vrouwen en andere niet (door mannen ja – maar ook door vrouwen en feministen). Voetballer-historicus Tessel Middag en historicus Marjet Derks schreven hier uitgebreid over. De KNVB en de overheid spanden samen om het vrouwenvoetbal de kop in te drukken. Herstelbetalingen lijken me dus gepast – buitenproportionele investeringen in de benadeelde vrouwensporten dus. Misschien helpt polemiek zoals die van De Vries daarbij wel.
- David Epstein praat met econoom Steven Levitt.
- Malcolm Gladwells podcastserie Revisionist History is weer van start. De afleveringen over het algoritme dat universiteiten beoordeelt is geweldig.
- Veel van mijn eigen stukken vind ik na herlezing slecht, bar slecht, of ronduit slecht, maar het stuk over scheidsrechters en Dennis Higler, een ode aan de scheidsrechter, vond ik prettig matig. Dat Nederlandse scheidsrechters een finale en een halve finale floten, is een prestatie waar we trots op kunnen zijn.
- Er waren een boel Captain Foresights bij de recente versoepelingen en de slechte uitkomst ervan, maar ook een boel Captain Hindsights, zo stipt Tom-Jan Meeus in NRC aan. En toch: als je weet dat iets onvoorspelbaar is, dan ben je beter... voorzichtig? Maar ja. Stel je zit in het kabinet. Het OMT zegt: prima. Dan...
- Simon Kuper schreef gortdroog en gitzwart over de pandemie en klimaatverandering.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!