Twee korte tips om deze nieuwsbrief mee te beginnen.

  1. Lees alles van Simon Kuper.
  2. Lees

Binnenkort, op deze site, nog meer van Simon Kuper.

De medaillespiegel is een onweerstaanbaar domme ranglijst

Ik zag Sifan Hassan de 5.000 meter winnen, dacht aan de twee gouden medailles die ze ook nog kon winnen, hoopte op hordenloopster Femke Bol, telde er de hockeyvrouwen alvast bij op, her en der nog een baanwielrenner en een andere sport die ik was vergeten, en dacht aan de medaillespiegel.

Trots zijn op Nederland, dat is voor de ware kosmopoliet misschien gênant, maar als ik het Nederlands voetbalteam (m/v) zie spelen, dan blijk ik toch weer een provinciaal. Ik wil dat zij winnen. En ja, ik vind het ook mooi als Nederland hoog op die medaillespiegel staat. Hoe idioot dat ook is en hoe idioot die medaillespiegel ook is.

Want laten we eerlijk zijn. De medaillespiegel – die elke medaille even zwaar telt, of het nou een van de vele gouden zwemmedailles is of een van de twee gouden hockeymedailles – is een nog graadmeter voor sport dan het voor de economie. Waarom? Om wat er tussen de gedachtestreepjes staat in de vorige zin.

Ooit vond ik het mooi hoe Australië en Groot-Brittannië in de aanloop naar hun Olympische Spelen met medaille-uitpoepprogramma’s zo hoog mogelijk wilden eindigen. Wie hebben we nog over die we in ‘makkelijke’ sporten makkelijke medailles kunnen Skeleton (met het gezicht naar voren rodelen), roeien, iets anders?

Dit idee hebben we in Nederland min of meer overgenomen met de Niet zo gek, want NOC*NSF er immers naar dat Nederland in de top tien van sportlanden zit. Het kabinet En het levert wat op: kijk maar hoe ‘we’ al jaren buitenproportioneel veel

Leidt dit nu ook tot perverse prikkels – dat we à la de DDR en Australië vooral kijken naar het aantal medailles, ongeacht welke sport? Geen idee. Wat dan de pointe is van dit stuk? Goede vraag, dat zat ik zelf ook net te overdenken. Ik heb vier vermoedens.

  1. Zeggen dat de medaillespiegel is.
  2. Zeggen dat we al jarenlang buitenproportioneel veel beter presteren dan België.
  3. Het vermoeden uitspreken dat er perverse prikkels meespelen. (Zie ook leestip 7.)
  4. 'Medaille-uitpoepprogramma's.'

Ik heb zin in Louis van Gaal

Tot slot nog een paar losse gedachten. Stel nu dat de judobond zou gaan evalueren na deze Olympische Spelen. Zou dan het niveau zijn? En de mannenhockeyers – zouden die hun Spelen volgens gaan analyseren? Meer winnaarsmentaliteit en meer krachttraining dus.

Misschien is het wat flauw om hierop te muggenziften, want misschien dwingen media ook gewoon tot ondoenlijke instantanalyses. Ik vroeg me wel af: kennen jullie een gedegen analyse van een toernooi of seizoen? En weet iemand of er ook succesvolle toernooien en seizoenen zijn geëvalueerd?

Louis van Gaal is dus inderdaad de nieuwe bondscoach geworden. Een goede reden om extra goed op te letten bij alles wat er rond het Nederlands elftal gebeurt. Van Gaal is een garantie voor een gedegen aanpak, boeiende mediaoptredens, en allerlei onverwacht interessants. Zijn opvolger kennen we al: Zie hier een licht stekelig onderonsje met trainingsbeest Rafael van der Vaart.

Lees-, kijk-, luistertips

  1. Simon Kuper van FC Barcelona. Maar dan nu in de Financial Times, als je liever letters op een roze achtergrond leest.
  2. Een met Ralf Rangnick.
  4. Daley Blind zat in de Het ging onder meer over dat ik met Thomas Verhaar maakte over hem.
  5. Vorige week in Zomergasten te zien: deze van Michael Dudok de Wit.
  6. Brian Phillips
  7. Cass Sunstein en Richard Thaler over hoe succes succes
  8. Miami Vice – voor heel veel acteertalent.
  9. Aston Villa-baas Christian Purslow heeft Moneyball (Via Erik Elias.) Los hiervan: van een belangrijke beslissing voor zijn club.