Waarom is Nederland zo aangeharkt en Vlaanderen zo’n rommeltje? (En meer vragen over ruimtelijke ordening)

Luisteraars! Rutger is er niet, maar ik ga vrolijk voort. Dit keer praat ik met Edwin Buitelaar, programmaleider ruimtelijke ontwikkeling bij het Planbureau voor de Leefomgeving.

De vakantieperiode drukt je met de neus op de ruimtelijke feiten. Je vliegtuig daalt richting luchthaven, en dan verschijnt daar opeens dat Nederlandse landschap, als een doos kleurpotloden van geordende glorie. Verdomd, hier is over nagedacht!

Het tegengestelde gevoel bekruipt je als je door Vlaanderen rijdt: linten aan ruim opgezette woningen, elk huis een eigen eilandje van unieke lelijkheid. Ruimtelijke ordenaars schetsen vaak het schrikbeeld van ‘Vlaamse toestanden’: uitgespreide wildgroei van dunne bebouwing.

Maar waarom is dat precies zo’n probleem? Waarom zijn de verschillen überhaupt zo groot en welke regels hebben er nu precies voor gezorgd dat Nederland zo anders oogt dan Vlaanderen? En wat is eigenlijk beter?

Verder: bijna alle politieke partijen willen een miljoen woningen bouwen. Samen met Edwin bespreek ik of de plannen daarvoor voldoende zijn. We hebben het over grond, en waarom het toch zo’n bijzonder economisch goedje is. En we buigen ons over de vraag: van wie is de stad?