Beste,
Ooit gehoord van Simpol?
Nee ik bedoel niet Simpel, het kookboek van Yotam Ottolenghi, zoals een collega al grapte toen ik erover begon.
Ook een goed boek hoor, daar niet van.
Beide boeken staan weliswaar vol ingrediënten, maar waar het een handvatten biedt voor het bereiden van een lekkere maaltijd, zet het ander de ingrediënten uiteen voor een rechtvaardige en duurzame wereld. Recepten van een ander kaliber dus.
Een paar leden tipten Simpol onder een van mijn verhalen.
‘Het is potentieel een zeer goede (in mijn ogen zelfs de enige) manier om via ons huidig democratisch systeem overheden op te roepen om samen, mondiaal, iets te doen aan die vernietigende onderlinge concurrentie waar landen nu in verwikkeld zijn en waar wij allen onder lijden’, schreef iemand.
Op de website van Simpol, dat staat voor The Simultaneous Policy (gelijktijdig beleid), staat een introductievideo die helder uitlegt wat hiermee bedoeld wordt. Bedenkers John Bunzl en Nick Duffell schreven ook een boek waarin ze hun idee uitgebreider toelichten.
Het gaat, om het even kort samen te vatten, over het grootste probleem dat ons als mensheid in de weg staat om mondiale problemen, denk aan klimaatverandering, verlies aan biodiversiteit en belastingontwijking, aan te pakken en hoe dat te verhelpen is.
Wereldwijde concurrentie staat oplossingen in de weg
Dat enorme obstakel noemen de auteurs de NMC: de negatieve mondiale concurrentiespiraal.
Het is het streven naar internationaal concurrentievermogen dat landen en bedrijven ervan weerhoudt om actie te ondernemen op deze thema’s, zo stellen Bunzl en Duffell. En het is dan ook niet eerlijk om individuele bedrijven of nationale overheden als boeman aan te wijzen.
‘In een geglobaliseerde wereld waar je concurrenten zich overal ter wereld kunnen bevinden, zal een bedrijf dat zich netjes probeert te gedragen waarschijnlijk het onderspit delven.’
En: ‘Concurrentie is over het algemeen genomen een veel krachtiger aanjager van steeds hachelijkere problemen dan hebzucht. Omdat de hebzuchtmotor momenteel zo duidelijk aanwezig is, geven we die de schuld. Dit doen we omdat voorbeelden van hebzucht of wangedrag gemakkelijker te herkennen zijn.’
De manier om deze negatieve mondiale concurrentiespiraal te doorbreken, zo stellen de auteurs, is door gelijktijdig beleid in te voeren. Vandaar de naam: Simultaneous Policy.
Als heel veel landen op exact hetzelfde moment regelgeving invoeren of aanpassen, hoeven ze niet bang te zijn om hun concurrentiepositie te verliezen. En mocht het ene land meer geraakt worden door een maatregel dan het andere, wat zeer waarschijnlijk het geval is, dan kan dat land gecompenseerd worden, financieel of door een combinatie van maatregelen gelijktijdig in te voeren.
Als heel veel landen op exact hetzelfde moment regelgeving invoeren, hoeven ze niet bang te zijn om hun concurrentiepositie te verliezen
Hoewel over de verdere uitwerking, de mitsen en maren en de haalbaarheid ervan van alles te zeggen valt, spreekt het idee van Simpol mij aan. De afgelopen jaren stuitte ik bij het schrijven over de kledingindustrie regelmatig en in toenemende mate op het volgende probleem: dat zo’n geglobaliseerde productieketen als kleding moeilijk met regelgeving te verduurzamen of eerlijker te maken is.
Als individueel land kun je wel beleidsmaatregelen en wetgeving invoeren, maar die hebben dan enkel betrekking op Nederlandse bedrijven. En aangezien maar een heel klein deel van alle kledingbedrijven Nederlands is, blijft de impact met nationale regelgeving gering. Dit zie je bijvoorbeeld bij het Convenant Duurzame Kleding en Textiel.
Bovendien: als een groot deel van de bedrijven zich niet aan strengere normen rondom milieuvriendelijke en eerlijke productie hoeft te houden, leidt dat vaak tot oneerlijke concurrentie. Overheden en bedrijven gebruiken het argument van concurrentie (te pas en vaak ook te onpas) als het gaat om strengere wetgeving. Ik merkte vaak dat het gesprek op dit punt stopte, waarschijnlijk vanwege de omvang van het vraagstuk. Die is gigantisch, maar dat neemt niet weg dat het gesprek erover noodzakelijk is. Anders komen we, ben ik bang, niet vooruit.
Het idee achter Simpol lijkt me een mooie eerste aanzet daarvoor. Mocht je het kennen, dan ben ik benieuwd naar je gedachten hierover.
Lees- en kijktips:
- Zembla besteedde aandacht aan de fastfashionfuik. Helaas kwamen de programmamakers in deze uitzending ook niet verder dan het beschuldigende vingerwijzen naar grote modebedrijven.
- Schuttevaer, een vakblad voor binnenvaart, interviewde mij naar aanleiding van mijn verhaal over de invloed van de containervaart op de kledingindustrie.
- Daarop aansluitend: collega’s Maite Vermeulen en Maaike Goslinga zijn een onderzoek gestart naar de containervaart, en publiceerden hun eerste bevindingen.
- Op Twitter zag ik een interessant draadje naar aanleiding van een foto van een Amazon-magazijn in Tijuana, Mexico, die viraal ging als ‘Dit is kapitalisme’-foto van het jaar.
- Grote winkelketens (C&A, Hugo Boss) en supermarktketens (Aldi, Lidl) zouden geld hebben verdiend aan de onderdrukking van Oeigoeren in China. Het European Center for Constitutional and Human Rights (ECCHR), gevestigd in Berlijn, heeft een klacht ingediend bij het openbaar ministerie in Karlsruhe. Trouw schreef erover.
Tot de volgende,
Emy
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!