Podcast: Hoe een Nederlands operatalent het Russische Bolshoi-theater op de banken kreeg

Floris Visser maakte vorig jaar indruk met zijn messcherpe regie van Benjamin Brittens opera Owen Wingrave. Vlak daarna kreeg hij de Charlotte Köhler Prijs 2013, van het Prins Bernard Cultuurfonds en, alsof dat nog niet genoeg was, klopte vervolgens het Bolshoi-theater uit Moskou bij hem aan met de uitnodiging Così fan tutte van Wolfgang Amadeus Mozart uit 1790 te komen regisseren.

Een jongensdroom. En zeer uitzonderlijk. Het Bolshoi is een van de grootste theaters ter wereld, waar 3.500 mensen werken. Een doolhof van gangen en afdelingen, een wespennest van intriges en jaloezie. Vorig jaar gooide een balletdanser de leider van de balletafdeling zoutzuur in het gezicht, zodat hij voor de rest van zijn leven verminkt zou zijn. Zo’n huis.

Het Bolshoi-theater klopte bij Visser aan om een Mozart-opera te komen regisseren. Een jongensdroom. En zeer uitzonderlijk

Visser, 31 jaren jong pas, greep de uitnodiging natuurlijk met beide handen aan. 24 mei jongstleden was de première. En afgaande op de recensies was het een groot succes. Het publiek was razend enthousiast en ging zelfs staan voor de regisseur en zijn artistieke team. Iets wat nog niet eerder was vertoond in Moskou.

Hoe heeft Floris Visser dit bijzondere avontuur ervaren? Ik wilde het verhaal graag uit eerste hand horen en zocht hem op toen hij weer terug was in woonplaats Amsterdam. Naast het Bolshoi-avontuur sprak ik ook met Visser over Mozart en diens visie op de liefde.

Visser is opgeleid als acteur en zanger. Als operaregisseur heeft hij zo het talent de zeggingskracht van muziek en verhaal actueel te maken. Ik was zeer benieuwd naar zijn versie van Così fan tutte, omdat dat een nogal wonderlijk verhaal als vehikel heeft: twee vrienden gaan een weddenschap aan om de trouw van hun vriendinnen te testen. Temptation Island avant la lettre. Een spel, maar een gevaarlijk spel. Algauw blijkt ook liefde een schaduwzijde te hebben.