Zo verander je de wereld: de lessen van de antislavernijbeweging

Er was een tijd, niet eens zo heel lang geleden, dat de slavernij – het uitbuiten en verhandelen van mensen – een geaccepteerd en normaal onderdeel van de maatschappij was. Maar op een gegeven moment is het verdwenen. Of althans, volgens de Internationale Arbeidsorganisatie leven er nog steeds 40 miljoen mensen in slavernij, maar het verhandelen van mensen is nu in ieder geval verboden, illegaal, in ieder land op aarde.

Het is makkelijk om te denken dat die officiële afschaffing van de slavernij onvermijdelijk was. Het gevolg van de Verlichting, de industrialisatie, of ‘de vooruitgang’ in het algemeen. Maar niets is minder waar. De geschiedenis van het abolitionisme, de beweging om de slavernij voor eens en altijd af te schaffen, laat zien dat het ook heel anders had kunnen lopen.

Hoe is het de abolitionisten gelukt om zo’n vanzelfsprekend en zo’n lucratief instituut omver te werpen? Eén ding is zeker: vandaag de dag kunnen we nog steeds ongelofelijk veel leren van hun succes. In de afgelopen maanden verslond Rutger het ene na het andere boek over deze fascinerende geschiedenis, en in deze podcast vertelt hij over een aantal lessen die we vandaag de dag nog altijd kunnen toepassen.

Leesvoer bij deze aflevering:

• Rutger heeft het op een gegeven moment over de ‘Nobele Verliezer’. Rebecca Solnit schrijft in haar prachtige boek Hope in the Dark^* over hetzelfde idee: over hoe bepaalde activisten het stiekem wel fijn vinden om te verliezen omdat dat bewijst dat ze gelijk hebben.
• Ook vertelt hij over Seymour Drescher en zijn boek Econocide,^* waarin uitgebreid besproken en aangetoond wordt dat de afschaffing van de slavernij schadelijk was voor de Britse economie.
• En die pil die in de studio lag? Dat was The History of the Rise, Progress, and Accomplishment of the Abolition of the African Slave-Trade by the British Parliament^* van Thomas Clarkson.