Deze week: Hoe kan Nederland minder afhankelijk worden van Russisch gas?

Het was een krankzinnige week.

Ik leerde meer elementen van het periodiek stelsel kennen dan tijdens mijn schoolcarrière. Elke dag leek de prijs van weer een obscuur metaal door het dak te gaan: zink, palladium, kobalt. Op woensdag keek ik naar de prijs van nikkel, waar zich de letter ‘I’ begon te vormen aan het eind van de grafiek.

Maar het meest bizarre waren toch wel de energiemarkten, en dan met name: aardgas. De gasprijs, die decennialang ergens tussen 5 en 20 euro per megawattuur schommelde, vloog vlak na de invasie opeens naar 380 euro. Inmiddels zijn we terug in iets rustiger vaarwater: 130 euro. Maar het zijn onvertoonde prijzen die diepe schade gaan aanrichten aan onze economie.

Deze week deed ik een poging op een rij te zetten hoe afhankelijk Europa is van Russisch gas en wat de opties zijn om van het Russisch gas af te komen. En wat Nederland betreft zet het opendraaien van de Groningse gaskraan op korte termijn de meeste zoden aan de dijk.

Verder deze week op De Correspondent:

Gronings gas of sneller vergroenen? Onze correspondenten zijn het niet altijd volledig eens met elkaar. Waar correspondent Jesse Frederik analyseert dat er met de huidige energiecrisis niks anders op zit dan de Groninger gaskraan weer opendraaien, beargumenteert correspondent Jelmer Mommers in deze column waarom die optie helemaal niet onvermijdelijk is. Er zijn altijd andere opties.

In de ruimte zitten twee Russen, vier Amerikanen en een Duitser nog altijd met z’n allen in het International Space Station. Het ruimtestation was hét symbool van een tijdperk waarin ruimtevaart niet langer onderdeel van oorlog, maar van vrede was. Maar langzaamaan begint de strijd om Oekraïne ook buiten de dampkring door te sijpelen.

De gemeente is in nood: steeds meer taken, steeds minder ruimte voor eigen keuzes. Den Haag maakt van de gemeente een armlastig bijkantoor. Het is een nationale aanslag op de lokale democratie, schrijft correspondent Marc Chavannes. Een goede reden om te gaan stemmen op 14, 15 en 16 maart.

Een kinderziekenhuis beschieten en ondertussen ‘humanitaire corridors’ beloven: je zou de indruk kunnen krijgen dat Rusland in het wilde weg oorlog voert. Schijn bedriegt.

Als conflictdeskundige ziet adjunct-hoofdredacteur Rosan Smits een verontrustende parallel met de Russische interventie in Syrië. Van clusterbommen tot vredesakkoorden: het is allemaal militaire tactiek.