Kijktip: Deze betoverende Franse film laat zien dat intimiteit aan het langste eind trekt

Les Olympiades van de Franse regisseur Jacques Audiard (Un prophète, De rouille et d’os)^* is geschoten in anoniem zwart-wit. Van de talloze naamlozen in het dertiende arrondissement in Parijs, pikt de camera er een meisje uit dat in een callcenter werkt. Het had evengoed iemand anders kunnen zijn.

Er komen nog een paar figuren bij, die als het ware verdwaald raken in haar leven. Ze knopen met moeite kortstondige relaties met elkaar aan, de afstand is ingebakken, het gevaar van verlating en pijn te groot. Dit zijn dertigers op drift in het digitale tijdperk. Intimiteit, ach, dat hoeft niet zo. Af en toe seks moet genoeg zijn.

De camera zit ze echter zo dicht op de huid dat je je in hen verliest: je vergeet dat het acteurs zijn en je gaat van die mensen houden. Zie hoe het verlangen naar echte liefde toch de kop opsteekt, en wint. Een film om van te houden, omdat hij intimiteit creëert.