Hoe bepaal je of een product groente of fruit is?
‘Het kabinet huurt een extern bureau in om te bepalen wat groente en fruit is.’
Ik weet niet of De Telegraaf het zo bedoelde, deze week,* maar het is een kop met veel potentie voor ophef. ‘Het kabinet’ is vaak al genoeg, maar toegegeven: daar kun je lastig omheen. ‘Extern bureau’ is natuurlijk een hele fijne – dat zijn graaiers. Maar het lekkerste, qua ophefpotentieel, is de kicker: ‘wat groente en fruit is’.
Dat weten ze daar in Den Haag toch wel? Waarom is er een extern bureau voor nodig om komkommers en perziken uit elkaar te houden? Waarom gaat het kabinet belastingeuro’s uitgeven aan een extern bureau om te bewijzen dat water nat is?
Welnu, op die vraag biedt een podcastaflevering van Planet Money – ‘Why the burrito became a sandwich’ – een antwoord. Als het gaat om wetten of belastingen, dan is het definiëren van de diensten, goederen of voedingsmiddelen die belast gaan worden (of niet) een netelige kwestie.
Planet Money legt uit hoe een buurtpizzeria werd beconcurreerd door de bakker die stukjes pizza verkocht. De bakker werd minder belast. Want: brood is een levensmiddel volgens de wet. Dus noemde de pizzeria zich Pizza Oven Baking Company, en voilà: ook de voormalige pizzeria viel onder het lagere tarief.
Je kunt hierom lachen, maar voor wetgevers is dit een serieus probleem. Wat is snoep? Een lolly is snoep. Een Mars is snoep. Maar is cake snoep? Nee, dat is gebak. Zou cake snoep moeten zijn? Ja. Want: ook suiker. Is gedroogd fruit fruit? Is een reepje gedroogd fruit fruit? Is een smoothie fruit en/of groente?
Succes, extern bureau. Je weet nu al dat je beschuldigd gaat worden van belangenverstrengeling, marchanderen, of dealtjes met Big Groente.
Planet Money: ‘How the burrito became a sandwich’ (Luistertijd: 15 minuten)