Het gebeurt niet vaak dat een asteroïde de voorpagina haalt, maar 16 Psyche kreeg het onlangs voor elkaar. De kop boven het portret van deze beroemde ruimterots:

Het was niet de eerste keer dat 16 Psyche media-aandacht kreeg: sinds de NASA in 2017 een (onbemande) missie aankondigde naar deze ‘failed planet’ tussen Mars en Jupiter, is de aardappelvormige brok in de kosmos vaak in het nieuws. Volgens wetenschappers zou de asteroïde de kern kunnen zijn van een vroege planeet die zich nooit verder heeft kunnen ontwikkelen. Een ideaal studieobject dus om meer te leren over de vorming van hemellichamen, precies het wetenschappelijk onderzoek dat de NASA daar hoopt te verrichten.

Maar het is niet die wetenschap van 16 Psyche die de krantenkoppen haalt, het is de samenstelling. Met een kern van nikkel, platinum en goud zou die een aardse waarde hebben van 10 triljoen dollar – dat zijn negentien nullen. 

Deze grondstoffen richting aarde vervoeren is een onmogelijke opgave met onze huidige technologie. En als het al zou lukken, zou dat de aardse economie zo ernstig ontwrichten dat er complete chaos zou ontstaan, stelt een groep Israëlische wetenschappers die onderzoek deden naar de

Het ontginnen van 16 Psyche zit er voorlopig dus niet in. Maar de berichtgeving erover is exemplarisch voor een nieuw soort denken over het heelal. Meer en meer wordt de ruimte gezien als plek om onvoorstelbaar rijk te worden.

Hoeveel valt er te cashen in de ruimte?

De eerste biljonair op aarde zal dat fortuin maken in de ruimte, Zijn woorden lijken de mantra geworden voor investeerders die de afgelopen paar jaar

Het meeste van dat geld wordt besteed aan wat ze in de industrie space to earth Simpel gezegd: dingen waar wij op aarde op de korte termijn wat aan hebben, zoals observatie-, navigatie- en communicatiesatellieten. Een kleiner deel is gestoken in de ontwikkeling van nieuwe technologieën om bijvoorbeeld ruimtemijnbouw mogelijk te maken. Sinds 2010 is de ruimtevaarteconomie met 70 procent gegroeid en naar verwachting is ze

De commerciële ruimtebaronnen Elon Musk en Jeff Bezos zijn allang niet meer de enigen die weten hoe je cash uit de kosmos slaat. In hun kielzog is een beweging ontstaan van ondernemers die buitenaardse kansen ruiken. Het is een scala aan partijen, van wankele start-ups tot grote satellietbedrijven, bij elkaar geveegd onder de term ‘NewSpace’.

NewSpace is meer dan een technologisch en financieel verhaal – het is ook een levenshouding

Een van de vele gezichten ervan is Chris Kemp, CEO van het ruimtetechnologiebedrijf vatte hij de motivatie van NewSpace enthousiast samen: iedereen wil nu de dampkring uit! Rond zijn bedrijf Astra, vervolgde hij, hebben zich inmiddels honderden partijen verzameld die samen ‘tons of billions of dollars’ vertegenwoordigen.

De snelle groei van NewSpace kun je op verschillende manieren bezien. Een zoveelste bubbel waarin investeerders hun overschot aan geld parkeren, was het droge commentaar van Joost Carpay van het toen ik hem naar de ontwikkeling in de ruimtemijnbouw vroeg. Een bubbel die volgens sommigen als een mondiale recessie die overschotten doet opdrogen. 

Maar ook met een recessie blijft het feit dat In dat opzicht lijkt het onvermijdelijk dat de nieuwe goudkoorts aan zal houden. En er is zelfs een kans dat die recessie haar versterkt – niet in financiële, maar in ideologische zin. Want NewSpace is meer dan een technologisch en financieel verhaal. Het is ook een levenshouding. Een reactie op wat er op aarde gebeurt. 

Dromen van grenzeloze groei

Het eerdergenoemde interview met Chris Kemp is tekenend voor de NewSpace-mentaliteit. Als hem wordt gevraagd honderd jaar vooruit te kijken, ziet hij vooral expansie voor zich. Een florerende ruimte-economie die de mensheid voorziet van meer internet, meer grondstoffen, meer geld, meer banen.

Dat de grote uitdagingen die de klimaatcrisis met zich meebrengt ook beantwoord kunnen worden met minder – minder verbruiken, minder ruimte innemen, minder willen – past niet in dat verhaal. Waarom de mensheid veranderen omwille van de wereld, als het ook andersom kan?

Waar we binnen de dampkring vooral tegen grenzen aanlopen, appelleert de ruimte nog altijd aan gevoelens van grenzeloosheid. Het idee dat er nog gedroomd, gegroeid, gewonnen kan worden. Dat de orbitale banen rond de aarde inmiddels heeft het imago van de kosmos voorlopig nog niet aangetast. Het vertegenwoordigt een land of plenty voor investeerders en avonturiers die meer boven minder verkiezen, met de kans op grote rijkdom.

Of iedereen dan zomaar aan de ruimte mag verdienen? Op die vraag antwoordt Chris Kemp met de stellige overtuiging dat in de ruimte het principe geldt dat wie het eerst komt, het eerst maalt.

Wat als een willekeurig commercieel mijnbouwbedrijf op een dag een asteroïde leegtrekt?

Dat is niet wat er in het Ruimteverdrag van de Verenigde Naties staat, het meest gezaghebbende internationale verdrag met betrekking tot het gebruik van de ruimte. Het staat er ook niet níét in. Het probleem van dit verdrag uit 1967 is dat het al decennia om een update schreeuwt, omdat het niet is ingericht op de commerciële exploitatie van de kosmos. Aan die update wordt hard gewerkt, En als grote NewSpace-spelers maar lang genoeg kunnen blijven verkondigen dat in de ruimte het recht van de snelste geldt, groeit de kans dat dat de mores wordt.

Daar is een mooie term voor: gewoonterecht. Als je een regel vaak genoeg herhaalt, wordt het vanzelf de norm. In een universum waar je met de juiste technologie op een dag zomaar de beschikking kan hebben over biljoenen euro’s aan goud kan dat problematisch zijn. Want wat als een willekeurig commercieel mijnbouwbedrijf op een dag een asteroïde leegtrekt? Het zou de ondernemers in kwestie direct tot de rijkste personen op aarde maken. Het zou leiden tot economische chaos en snelle machtsverschuivingen die politieke spanningen zouden opleveren, aldus de Israëlische onderzoekers die zich hierover bogen.

Tussen Mars en Jupiter ligt El Dorado 

Terug naar 16 Psyche, die voorlopig nietsvermoedend rondzweeft achter Mars. NASA’s wetenschappelijke missie zou deze maand plaatsvinden, maar is onlangs uitgesteld omdat de bouwmaterialen voor het ruimtevaartuig niet op tijd konden worden geleverd.

Intussen zijn er alweer nieuwe potentiële goudmijnen die de gemoederen bezighouden. Asteroïde staat nu op een waarde van 27 triljoen dollar. En ook op liggen Er gaan lijstjes rond waarop hun grondwaarde stuk voor stuk in kaart is gebracht. Een soort Funda voor ruimterotsen.

De bodemschatten van asteroïden staan nu alleen nog in verbeelding tot onze beschikking, maar dichter bij huis wordt buitenaardse mijnbouw de komende jaren waarschijnlijk een realiteit. Er staan dit decennium missies gepland, zowel van nationale ruimtevaartorganisaties als van commerciële partijen, om onder andere titanium, water en te winnen Volgens het Amerikaanse financiële instituut Citi kan maanmijnbouw in 2040 een jaarlijkse opbrengst genereren van 12 miljard dollar.

Terwijl we op aarde de grenzen van de groei bereiken, leggen de NewSpace-ondernemers het hoofd in de nek op zoek naar nieuwe overvloed. Worden er lijstjes gemaakt van onbereikbare asteroïden die ons ‘stuk voor stuk miljonair kunnen maken’. In onze soort huist nu eenmaal een levensgroot onvermogen om beperkingen te accepteren. Dat is onze kracht, en onze zwakte. De ruimte biedt ontsnapping aan een steeds benauwdere werkelijkheid. Ergens tussen Mars en Jupiter ligt El Dorado.

En zoals het gaat met recht gaat het soms ook met dromen: als je ze maar vaak genoeg herhaalt en doorgeeft, worden ze reëel. Noem het een gewoontedroom.

Meer lezen?

In de ruimte zijn nauwelijks regels, maar des te meer belangen In de ruimte zit iedereen in elkaars vaarwater. Steeds meer militaire en commerciële satellieten zweven kriskras door elkaar. Daardoor is er meer dan ooit behoefte aan heldere regels. Maar internationale wetgeving is gebaat bij duidelijke grenzen – en die zijn er buiten de dampkring niet. Lees het artikel hier