Weet ik wat de loonkloof is op werk? Wil ik leren onderhandelen met m’n baas? Staken voor gelijke beloning? Meer vaderschapsverlof afdwingen bij werkgever en politiek? Staan op vrouwenquota? Me laten omscholen naar de techsector? Kunst van vrouwen kopen? Kan ik alsjeblieft gewoon naar Hilversum rijden als een talkshow me belt?

De zomer is amper voorbij of ik mag alweer hard aan de emancipatie. Op LinkedIn, Instagram, in de krant: een aansporing tot handelen is nooit ver.

Maar allemaal voor randzaken. Want er is maar één ding, één en hetzelfde ding sinds mid jaren negentig, dat de emancipatie van de vrouw in Nederland écht doet stagneren, blijkt uit allerlei economisch onderzoek: die ontzettend asymmetrische verdeling van kindzorg tussen pa en ma.

Al heeft ma een topbaan en is pa vakkenvuller, een echte man past nooit z’n uren aan. Dus vrouw, wil die gelijkwaardigheid nog wat worden, leer dan niet onderhandelen met je baas, maar met je vent. (Hier tien grafieken die dit punt staven.)

‘Een terechte oproep!’ vindt familierechtadvocaat Ingrid Vledder.

‘Aan de keukentafel wordt over van alles gesproken’, zegt Vledder, ‘maar niet over de verdeling van arbeid en zorg, en zeker niet over de financiële consequenties van die verdeling als mensen scheiden. Nog steeds maakt een grote groep vrouwen dan een dramatische armoedeval.’ Zo’n 40 procent van de huwelijken strandt.

‘Maar dan moet de vrouw óók leren wat controle los te laten,’ vult advocaat Ariane Hendriks haar aan.

‘Ik zie mannen daarop afhaken: doen ze eens iets, is het niet goed. Joke Smit zei het al: als je écht gaat emanciperen, blijft er geen steen op de andere. Schuivende rollen zijn schuivende machtsverhoudingen, en dat kan in relaties echt een complex proces zijn.’

De enige emancipatievraag die er echt toe doet: wie pakt de poepluier op? Analyse: 11–15 minuten

Een inwoner van Bonaire moet bijna dubbel zo hard werken om in haar levensonderhoud te voorzien als een Europese Nederlander. Dat is het gevolg van beleid dat jarenlange ongelijkheid tussen het eiland en Europees Nederland in stand houdt. Nu bijna de helft van de bevolking in armoede leeft, is het tijd dat beleid te herzien. Journalist Phaedra Haringsma doet verslag van een crisis in slow motion.

Zo wordt ongelijkheid tussen Europees en Caribisch Nederland al jaren in stand gehouden Reconstructie: 14–19 minuten

Over het nut van lezen wordt van alles beweerd: het zou je empathischer maken, en beter in staat stellen om je in een steeds complexer wordende wereld te bewegen. Maar volgens neerlandicus Tessa Sparreboom leiden al die argumenten de aandacht af van de beste reden om te lezen.

Er is maar één goede reden om (meer) te lezen Column: 4–5 minuten

Net als het boerenland zijn onze straten de afgelopen decennia veranderd in monoculturen: ons snel willen verplaatsen heeft alle andere mogelijkheden van de straat in de verdrukking gebracht. Journalist Thalia Verkade en fietsprofessor Marco te Brömmelstroet roepen op: beschouw de straat weer als een openbare ruimte!

Niet alleen de landbouw, ook onze straten lijden onder monocultuur Essay: 7–9 minuten

Terwijl overheden ambitieuze klimaatverdragen sluiten, gaan ze doodleuk door met het subsidiëren van de fossiele industrie. Met actiegroep Oil Change International voert Laurie van der Burg campagne tegen deze hypocriete praktijken.

Zolang de fossiele industrie subsidies slurpt, is het dweilen met de oliekraan open Podcast | Interview: 52 minuten